dinsdag 31 december 2019

Fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2020!


Fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2020!
Wees lief voor elkaar en zuinig op je omgeving.

Hier in het zuid-westen van Drenthe is het geknal meer en heftiger dan andere jaren.
Het is het eerste jaar van ons sinds we hier wonen waarbij de kopjes op tafel staan te trillen.
Dat het maar een rustig 2020 mag worden.

vrijdag 27 december 2019

Focus op het nieuwe jaar

De kerstdagen zijn weer van ons afgegleden. Ons huisje was gezellig vol met lieve mensen waar wij de andere jaren welkom waren. Dat vergde enigszins passen en meten maar het is gelukt om iedereen een deugdelijke plek aan een tafel te geven. De kinderen en ik hadden diverse gangen bedacht waarbij rekening werd gehouden met allergieën, vegetariërs etc. Dat klinkt als een hoop werk, maar....de voorpret was het alleen al waard!

Nu gaan we door naar het tweede deel van de vakantie: de tocht naar het nieuwe jaar. En de goede voornemens! De reclames op tv hebben plaatsgemaakt voor reclames die goede voornemens promoten. Sporten, stoppen met roken, afslanken...er valt duidelijk geld te verdienen.

Ik ben benieuwd wat het nieuwe jaar ons brengt. Ik heb wel allerlei plannen maar niet per sé met ingang van 2020 (wat we kennelijk als twintigtwintig moeten uitspreken zonder de duizend). We gaan wel zien wat er met enige focus van terecht komt.

In de aanloop tot de Kerst schafte ik een planner aan. Wat zijn er een keuzes! De meeste planners voorzien in de behoefte van de specifieke maker die op zoek was naar een planner waar alles in kon.
Ik vond dat een behoorlijke investering, maar op zich voldoet deze aan wat ik had bedacht aan ruimte. Al zal ik zelf nog weer een paar dingen extra erbij zetten.

Het doel is in elk geval om nog iets bewuster bezig te zijn met wat ik doe en wat ik wil doen op verschillende terreinen. Focussen op de dingen die ik echt belangrijk vind, want als je er niets aan doet komt er sowieso niets van terecht. We'll see!


vrijdag 6 december 2019

Meterstanden en verbruik

Vorige week kreeg ik bericht dat we de watermeterstand moesten doorgeven. Dat heb ik braaf gedaan. Meteen zocht ik op wat ik in 2018 in december als meterstand door had gegeven om het verbruik te berekenen. We hebben het afgelopen jaar 63 kub water verbruikt. Dat is 1 kub meer dan het jaar ervoor. Dat viel me nog mee, nu de kinderen groter worden. Ik merk dat ik meer wasjes draai en dat de kinderen langer douchen. Je zou dus denken dat het verbruik nog iets groter zou moeten zijn. Ik verklaar het verschil met het feit dat ik afgelopen zomer niet of nauwelijks de tuin heb besproeid. De tuin is nu zo aangepast dat de planten de zomerse droogte overleven. Alleen toen sommige planten wel heel zielig eruit zagen, heb ik met een gieter een paar avonden wat extra gegeven. De bodem is nu ook zoveel beter van kwaliteit dat het beter vocht kan vasthouden.
Uiteraard geeft een blik op de site van het Nibud een fijn gevoel, we zitten ver onder de helft het gemiddelde.

Helemaal blij werd ik van de meterkast zelf ( je kunt er maar last van hebben, haha), die in tegenstelling tot het jaar ervoor niet heel vochtig was. En dat betekent dat de bodemisolatie inderdaad het vocht doet verminderen in huis en dat was precies de reden waarom ik voor deze vorm van isolatie had gekozen.

Of de bodemisolatie het gasverbruik naar beneden brengt vind ik lastig om te zien. Gevoelsmatig is bij vorst het huis sneller en langer warm. Maar meten is weten. De afrekening van het gas en licht is niet per kalenderjaar, maar per aansluitingsjaar. Dat liep van juli 2018- juli 2019. We hadden rond de 650 kub gas en 1670 kwh elektriciteit verbruikt.
De huidige meterstand geeft aan dat we vanaf begin juli tot nu een kleine 900 kwh elektriciteit en 190 kub gas hebben verbruikt. Die elektriciteit zal wel iets meer zijn dan het jaar ervoor omdat ik de oven weer meer gebruik, net als de eerder genoemde wasmachine. Maar van het gas weet ik het niet. Dat ligt ook aan de winter. Ik ben benieuwd wat in juli 2020 de afrekening wordt!




woensdag 20 november 2019

Inwinteren

Met de koude herfstnachten zijn we nu alweer een stukje verder richting winter.
De bomen aan het einde van de straat hebben hun geelbruine kleuren voordat de laatste bladeren vallen. Tijd voor handschoenen, mutsen, dikkere jassen, want wat is het waterkoud! Soms is het echt goed op de klok kijken hoe laat het nou eigenlijk is, omdat sommige middagen zo donker zijn dat het bijna niet in te schatten valt.

De Sinterklaaslootjes zijn getrokken, de datum geprikt, de surprises zijn bijna af en mijn dochter oefent al voor het kerstkoor dat acte de presence zal geven op de schoolkerstmarkt. Dat laatste stuk van het jaar gaat gevoelsmatig altijd zo hard!

Ook dwarrelen verschillende virussen rond op mijn werk en op de scholen van de kinderen. Wij ontsprongen die dans helaas niet. Ik vergeet altijd hoe lang je moe kunt blijven als onderdeel van herstel. Voorlopig vroeg naar bed, warm kleden en weinig op de agenda dan maar!







vrijdag 1 november 2019

Gelukt!

Inmiddels is ons huis geïsoleerd met tweedehandsmateriaal. Omdat de kruipruimte groot genoeg was om het isolatiemateriaal in zakken te verplaatsen, is er geen gebruik gemaakt van een inblaasapparaat/ bladblazer.

Ik las ergens dat een eenvoudige woning (lees rijtjeshuis) in 1,5 uur door een professioneel bedrijf van bodemisolatie kan worden voorzien. We deden het zelf, dat wil zeggen mijn vader gaf de zakken aan en ik lag onder de vloer. Ik sleepte de zakken naar de plek waar de zak geleegd moest worden.
De techniek was even uitzoeken. Maar het werkte. In 2,5 uur was de hele bodem bedekt met minimaal 25 cm isolatiemateriaal. Ik zat ondanks alle bescherming ( mondkapje, bril, oude goed aansluitende kleding)  er echt he-le-maal onder. Met lang haar is het lastig om de isolatiebolletjes uit je haar te krijgen. Hoewel ik het opgebonden had tijdens het werk.

De dagen erna had ik spierpijn voor tien (want ga maar eens 2,5 uur kruipen) en een paar pijnlijke plekken op mijn hoofd (ik vergat op het laatst dat het toch niet zo hoog was :).

De kou deed zijn intrede en we konden meteen testen. In de bijkeuken die aangebouwd is, ligt de bodemisolatie niet. Normaal maakt het wat temperatuur betreft weinig verschil met de vloer in de keuken. Nu wel, de keukenvloer is niet warm zoals bij vloerverwarming, want dat hebben we niet aangelegd. Maar wel beduidend minder koud. Het condenspunt is verlaagd.

Het geluid in huis is anders. Het is meer gedempt op de een of andere manier. Of we verbeelden het ons...dat kan ook. Ik kan het niet meten. Behalve dat mijn twee kinderen het beamen. En dat geluiden van de buren ons ook minder bereiken.

De aankomende twee weken moeten we het effect van het tegen gaan van vocht gaan merken.
Ik ben zo benieuwd!

zondag 27 oktober 2019

Isolatie met tweedehands materialen

Ons huis is aardig geïsoleerd, maar de vloer nog niet. Niet dat we er veel last van heb gehad in de winter. Echt koude voeten heb ik niet gehad. Pas in het voorjaar vond ik wel dat het rond het luik naar de kruipruimte wat vochtig rook. Door af en toe de verwarming in de gang aan te zetten gedurende een dag of twee ging dat ook wel weg. Maar ergens kriebelt het als je leest dat je behoorlijk geld kunt besparen met vloerisolatie. En met de subsidieberichten merkte ik dat ik toch wel het gevoel had dat ik geld liet liggen.

Diverse sites bieden offertemogelijkheden van verschillende bedrijven en systemen aan. Ik schreef me in en kort daarna kreeg ik diverse mensen over de vloer die een offerte gingen uitbrengen voor vloerisolatie. De mogelijkheden zijn talrijk en alle methodes zijn de beste. Typisch geval van "Wij van WC-eend adviseren WC-eend".

Het zijn allemaal methodes om iets aan de onderkant van je vloer te laten plaatsen. Van PUR, piepschuim, steenwol, glaswol tot folie in lagen. Over alle methodes kun je zowel positieve en negatieve berichten lezen op internet en ze kosten allemaal ongeveer hetzelfde. Gevoed door "je wilt toch het beste van het beste" zijn de wenselijk aan te brengen lagen altijd dikker dan de basis-laag, dat is dan het minimum.

Daarnaast zijn er combinaties met bodemisolatie om het vocht terug te dringen. Zoals schelpen, folie, folie met noppenfolie en EPS-balletjes of chips over de gehele bodem.

Wanneer je kruipruimte niet diep genoeg is, kun je kijken of deze verder uitgegraven kan worden. Of je kiest voor alleen bodemisolatie. Wat volgens de systeemaanbieders voor vloerisolatie onvoldoende rendement oplevert. En volgens de systeemaanbieders voor bodemisolatie nu juist een groot, zo niet het grootste verschil oplevert in het terugdringen van vocht.

Voor mij is het belangrijk dat als ik in de toekomst iets aan mijn keuken wil laten doen, dat mensen er dan bij kunnen. Maar de verhalen van chemische gassen die vrij komen nadat materialen zijn aangebracht raakten mij ook. Het was niet zo dat ik mijn kinderen naar lucht zag snakken bij het idee dat er gassen vrij komen, maar ik vind het wel aannemelijk dat er ongezonde gassen/ oplosmiddelen bij bepaalde methodes vrijkomen. En kennelijk worden die getolereerd, maar dat betekent niet dat het gezond is of verwaarloosbaar.

En dan komen we nog bij het hoofdstukje "kosten" terecht. Het was mij bij de offertes niet altijd duidelijk of het nu om bedragen ging waarbij de eventueel te verkrijgen subsidie al verrekend was. Terwijl je alleen recht hebt op subsidie als je twee onderdelen in isolatie aanpakt, wat ik dus niet hoef te doen. Dat vond ik kwalijk en dubieus. Ook bleken bepaalde posten die eerst heel stellig werden neergezet, na het delen van twijfel toch onderhandelbaar. Bijna altijd bestaan de kosten voor 35 % uit het materiaal, 60 % uit het arbeidsloon en 5% voorrijkosten.
Wanneer je kiest voor een isolatiemethode die je zelf kunt doen, kun je hier dus je winst pakken/ kosten drukken. Ook al is het materiaal in verhouding duurder dan een methode waarbij je het niet zelf kunt doen. Maar een prijs betaal je altijd: òf in tijd, òf in geld. En reken maar dat als het voor jezelf geen alledaagse klus is, dat je meer tijd kwijt bent dan de persoon die het alle dagen doet.

Isolatieadvies-websites, filmpjes op radar, milieu-centraal etc. gaven voor mij ook geen uitsluitsel. "Bij twijfel niet doen" blijf ik graag trouw en ik besloot het even te laten liggen. Het voelde gewoon niet goed genoeg. Door de subsidie lijkt het een soort populistische-business. Waarbij er beslist meer oprechte bedrijven zullen zijn dan onoprechte, maar ik heb te weinig kennis om de kaf van het koren te scheiden. En niemand kon mij echt overtuigen.

Totdat ik deelde wat er bij mij speelde.....van verschillende mensen hoor je dan uit je eigen omgeving wat de ervaringen zijn. Blijken ook meer mensen bezig te zin met isolatie. En zijn er mensen die al jaren genieten van de voordelen ervan. Merk je dat veel mensen ook die isolatie in gedeeltes doen.
Eerst een bodemisolatie sluit niet een vloerisolatie uit als je in ons geval voldoende kruipruimte hebt, maar pakt wel het vochtprobleem aan. En dat vocht was het enige dat me in eerste instantie irriteerde.

En zo kwam ik vanzelf uit bij de bodemfolies en de korrels/ chips. Folie is niet heel duur, maar het lijkt me wel een gemartel om alles goed afgesloten te krijgen. De korrels en chips blijken interessant te zijn om tweedehands aan te schaffen:
  • de prijs is een fractie van de nieuwprijs ( € 5,- per m2 ipv € 20,- per m2); 
  • het is ogenschijnlijk prima zelf aan te doen/ te leggen; 
  • tweedehands materialen zijn al "ontgast".
Wel heb je nog steeds te maken met transportkosten ( gemiddeld € 50,-) en de huur of aanschaf van een inblaasapparaat ( geen idee wat dat kost). Tenzij je het in zakjes onder de vloer schuift en dit ook mogelijk is wat ruimte betreft.

Stof tot nadenken.

Overigens kun je de meest hilarische filmpjes op youtube vinden van mensen die met bladblazers de korrels en chips onder hun vloer spuiten.


donderdag 24 oktober 2019

Luxemburg


De herfstvakantie, wat gingen we daar mee doen? Ik legde het aan de kinderen voor. Wie rekent op extreme wensen heeft het mis. De wens was wel specifiek. Zoonlief gaf, toen ik er een tijd geleden over begon, aan dat het toch best wel gek was dat we nooit in de hele Be-Ne-Lux waren geweest en dat duidde op Lux. Zus vond het ook een goed plan. Met topografie op school was Luxemburg nauwelijks zichtbaar geweest door de letter die erin stond :)

Nou, u roept wij draaien heet dat: in de avond ging ik op zoek naar de mogelijkheden om het Lux-gedeelte van dichtbij te gaan kijken. Diverse sites met aanbiedingen konden niet op tegen de aanbiedingen die ketens vanaf hun eigen site aanbieden. Dat is toch eigenlijk wel de beste tip.Vooral als je lid wordt van een keten krijg je de eerste keer vaak hoge kortingen of extra's. En dat kan aardig oplopen, voor een tientje extra zit het diner erbij.

Het werd daarom een variant met ontbijt en diner, half-board. Dat vind ik prettig, vooral omdat het zoeken naar een restaurant aan het einde van de dag meestal niet het leukste is met twee vermoeide kinderen. En de kinderen weten waar ze aan toe zijn. Het geeft ook mij op voorhand een gevoel van rust dat we niet hoeven te "jagen en verzamelen". Ik hoef he-le-maal niets en dat is beslist vakantie voor mij. Gewoon kijken wat we willen en dan kijken wat we vervolgens willen.

Het is ook de reden dat ik liever voor een hotel, dan voor een huisje kies. Ik heb in dat laatste geval altijd het idee dat ik van alles moet ( boodschappen, dingen meenemen). Of dat ik afgezet wordt ( huisje schoner achterlaten dan je het aantreft en dan nog fors de steeds verplichte schoonmaakkosten moeten betalen etc.). Voor de kinderen maakt het niet uit. Ook in hotels zijn andere kinderen, vooral te vinden bij het zwembad. We nemen kleurspullen en reisspelletjes mee, waarbij ook andere kinderen mee mogen doen.

In een hotel ( ja, ik weet het, ook in een huisje) weet je dat je met een kleine tas aan kleding en wat boodschapjes voor tussendoor genoeg hebt. Of we nu met de trein, de auto of het vliegtuig gaan, ik heb het liefst zo min mogelijk mee. Een gevoel van vrijheid en iedereen kan zelf zijn zooi meenemen op zijn/ haar rug. Dat kan wat ruimte betreft prima, want een citytrip is meestal enkele dagen en geen weken.

Het was heerlijk. De reis was rustig, mede omdat ik altijd extra tijd uittrek en me niet ga haasten. Ik ben namelijk niet van de lange afstanden. Hoewel het prima aan te rijden is, neem ik regelmatig rek- en strekpauzes. Het is gewoon gezonder, rustiger en je kunt ze vooraf inplannen. Dan is niemand teleurgesteld dat de reis wat langer duurt. Het onthaasten begint dus al vanaf huis.

Luxemburg is leuk en kleinschalig. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. En er is heel veel te zien en te doen. Mooie oude stad en een mooi Paleis inclusief wachters die elkaar afwisselen. Het maakt niet uit waar je begint, je zwermt vanzelf de stad door en hebt "als vanzelf" alles gezien. Op zaterdag is het reizen met de bus gratis. Zie hier dan zowaar tip twee!

Trier is ook heerlijk. Het ligt op een half uurtje rijden vanaf Luxemburgstad. Op zondag gratis parkeren ( ja echt, tip drie!). En ook al liggen de bezienswaardigheden wat meer op een afstand, het is allemaal prima te doen. Ik was er al een hele tijd niet meer geweest en voor de kinderen waren de Romeinse bouwsels geweldig. In de Porta Nigra was zelfs een rondleiding met een "echte " Romein die zich geheel in koperkleurig pak  gehesen had met helm met rode pluim. De verschillende kerken zijn prachtig en de koffie en thee bij "Dean & David" pal naast de Porta Nigra is heerlijk. Net als de cakes :). Bij de Lindt-winkel kregen we allemaal zo'n enorme bal aangeboden en de verkooptruc werkte: we namen een zakje mee voor thuis!

Op de terugweg hebben we nog een andere wens in vervulling laten gaan: we bezochten het drielandenpunt bij Vaals. De autorit van Luxemburg naar Vaals (langs Spa) is prachtig. Zeker met al die prachtig herfstkleuren, mooie uitzichten. Het voelde erg fijn en we zijn regelmatig even gestopt.
Bij aankomst genoten we van een stukje Limburgse vlaai en het mooie uitzicht bij de Bokkenrijders.
Je weet dat je je op het Nederlandse gedeelte van het drielandenpunt begeeft als je een vrouw de melk en suiker van haarzelf en haar man in haar handtas ziet moffelen:)

Een leuk souvenir is het nul- eurobiljet dat je voor twee euro kunt aanschaffen. Het is het echte geldpapier en een mooie afdruk van de herkenningspunten van Duitsland, Nederland, België en Vaals, het drielandenpunt erop. Voor de kinderen extreem grappig en het neemt geen ruimte in :)

En dan....thuis is ook weer fijn. Fijn om weg te zijn en heel fijn om thuis weer je eigen rituelen te hebben en de eigen ruimte te voelen.







zondag 6 oktober 2019

Planning en control-cyclus loslaten

Binnen organisaties zie je altijd een planning- & control-cyclus en stiekem moet ik altijd even gniffelen als ik die woorden ergens zie verschijnen op mijn werk. Ik weet meestal aardig aan welke touwtjes ik moet trekken om de boel weer los te krijgen zodat het weer door kan gaan en het een en ander een zetje krijgt in de afgesproken richting. Dan laat ik het weer los.

Privé is dat laatste wat lastiger. Mede door de vele petten die je afwisselend en soms tegelijkertijd op hebt en de verantwoordelijkheid die je daarbij als moeder, dochter, vriendin ook voelt, is dat best even oefenen. Het is dan goed me te realiseren dat ik als individu op geen enkele wijze in staat ben alle omstandigheden buiten mijzelf te beïnvloeden en dat controle niet bestaat.

Wel kan ik beïnvloeden wat ik zelf doe en kan ik kiezen hoe ik zelf in het leven wil staan. Piekeren en over-analyseren werken verkrampend en kosten veel energie. Loslaten, vertrouwen, voelen en toestaan dat dingen zich toch wel zullen ontvouwen geven vrijheid, ruimte voor spontaniteit en lucht.
En...ook vertrouwen aan anderen om dit ook te doen.





zondag 15 september 2019

Iets van niets: krans

Gisterochtend ging ik langs vrienden die in het buitengebied wonen. Daar in de berm op eigen terrein en langs een prieel groeit oneindig veel hop en ik mocht komen snoeien. Ik snoeide een aantal lange strengen weg en ontwarde die. Ik leende een ronde wasmand, zette die op de grond en drapeerde/ rolde elke streng zorgvuldig om de wasmand heen. Zo werd de wasmand ingebouwd.
Een paar lange strengen hield ik apart. Ik tilde de wasmand uit het bouwwerkje en wikkelde de overgebleven strengen om de krans in wording heen. Ik ben blij met het eindresultaat. Nu laten indrogen en nog een beetje bijsnoeien. Als je 'm dan ophangt blijft het in model en is die hoplucht er wat vanaf.


zaterdag 14 september 2019

40

Inmiddels heb ik mijn profiel aan moeten passen omdat ik geen 39 meer ben :)
Gelukkig heb ik geen last van de wijziging van het getal. Niet anders dan dat ik het wel graag wilde vieren.

Hoewel ik ook uit mijn vrienden kring diverse feestjes met veel plezier heb mogen meevieren omdat men breed uitgepakt had rond het thema 40, besloot ik dit zelf niet op die manier te doen.
Normaliter is iedereen van harte uitgenodigd om de verjaring mee te vieren, maar ik realiseerde me dat ik mensen zo weinig spreek dan.

Ik keek in de omgeving of er misschien een locatie was die uitkomst kon bieden, maar de prijzen van de locaties weerhielden me er van. Een locatie maakte het wel heel erg. Voor dat bedrag kon ik volgens mij met iedereen een weekend weg!

Ook gevoed door het feit dat het op een doordeweekse dag viel, besloot ik dit jaar met iedereen apart af te spreken en iets leuks te doen. Dat leidt dan allemaal weer tot vele leuke activiteiten, gesprekken en nieuwe plannen. Het kan vervelender:)

Zo ging ik met mijn familie op een rondvaart in Zwartsluis, bezocht ik kasteeltuinen, ging ik naar het theater, kookte ik samen met vrienden, ging ik uiteten, hightea-en etc. en alle afspraken zijn nog niet afgelopen.

Ik geniet! Socialdeal, groupon etc. zijn gewillig en bieden erg leuke activiteiten.

Misschien word ik volgend jaar gewoon weer 40.

zondag 18 augustus 2019

Herfst

Ik weet het, de zomer is nog niet voorbij, maar vanochtend tijdens de zondagse wandeling na ons ontbijt rook het al echt naar herfst in het natuurgebied vlakbij. In het bos vonden we ook al behoorlijk wat paddenstoelen en je kon zien dat de planten over hun zomerse toppunt waren.

Op de terugweg waren er bij verschillende adresjes ook kraampjes met pompoenen en kalebassen. De meest fantastische vormen hebben die.

We vulden onze melkfles bij de melkautomaat en kochten weer een treetje eitjes.
Thuis lekker aan de soep, de omelet en een koffie met opgeklopte melk.

Genieten van de kleine dingen!

Keuzes die wat mogen kosten.

Ik probeer de kosten voor dingen die me niet zo interesseren zo laag mogelijk te houden, zodat ik geld overhoud voor de dingen die ik samen met, maar ook voor mijn kinderen belangrijk vind.
Dat is dus niet altijd hetzelfde :) Het gaat om dingen die ervoor zorgen dat zij een normale jeugd hebben en goed mee kunnen komen met de rest van de wereld. 

De afgelopen jaren was er geen ruimte voor hypotheekaflossingen, omdat ik geen hypotheek had. Na de scheiding moest er meerdere keren verhuisd en gehuurd worden en moesten ook dingen aangeschaft worden zodat ik zeer beperkt spaarde. Of eigenlijk steeds spaarde voor een nieuw project dat oppopte.

Sinds een jaar hebben we ons "eigen" huis met bijbehorende hypotheek. Ik heb bedacht dat ik in het eerste jaar en het tweede jaar het huis zou gaan opknappen in mijn eigen tempo en dat er dan daarna ruimte zou zijn voor extra aflossingen zoals in een zuinige levensstijl past.

Inmiddels is het eerste jaar voorbij en heb ik beperkt geïnvesteerd in het huis. Hoewel de aankoop van een gedateerd huis het bij veel mensen ontlokt om alles direct rigoureus eruit te gooien heb ik dat niet gedaan. Ik pak steeds iets aan. Het gaat niet hard, maar het vordert. Soms is er aan een klus begonnen en weet ik even niet hoe het verder moet of wat ik wil. Als alles normaal kan functioneren laat ik het dan even zo totdat ik het ei over de vervolgstappen heb gelegd.

Bijvoorbeeld mijn trap, of beter gezegd de twee trappen. Hier schreef ik al eerder over. Nadat de bekleding eraf was bleek dat een trap onder bekleding niet zo mooi was als ik dacht of hoopte. Zo rijkten stootborden niet helemaal links en rechts tot het einde van de trede en zou je met kit die gaten ook niet kunnen dichten. De tredes zelf bleken ook gebutst tot een bepaalde diepte. Het heeft me aardig wat tijd gekost om te bekijken wat hiervoor een oplossing zou kunnen zijn. Tegenwoordig zijn er vele mogelijkheden. Maar het gaat direct om twee trappen en dan gaat het ook om grote bedragen. Daar wil ik dus echt wel even over nadenken. Ondertussen doe ik dan wel de werkzaamheden om de trap gereed te krijgen voor welke oplossing dan ook. Maar tot nu toe hebben we dus nog een kale trap. Het is schoon, schoon te houden en het functioneert, maar er moet nog wel wat mee.

Andere zaken zoals de bestrating aan de voorkant heb ik wel rigoureus aangepakt omdat ik het idee had dat dit onze vreugde om hier te wonen zou vergroten. Hierbij was het duidelijk dat ik dat niet zelf zou kunnen doen vanwege het vakwerk en de zware tegels. Kennelijk berust ik daar dan eerder in. Het ligt er nu een aantal maanden in en ik kan niet anders zeggen dan dat ik er elke keer weer blij van word.

De klusinvesteringen gaan naast geld ook meestal gepaard met de hoeveelheid eigen tijd en energie die ik er in kan steken. Tijd heb ik maar beperkt met een bijna full-time baan en gezin. Na een werkdag begint het gezinsleven en voordat je alles aan kant hebt ben je soms al halverwege de avond.
En soms wil je dan gewoon even helemaal.... niets. Of je moet studeren voor je werk.

Tijdens mijn vakantie heb ik wel even goed nagedacht over wat ik wel en niet wil dit jaar. Een aantal zaken moeten wel echt af. De trap is er echt wel een van.
Mijn speerpunt is nu alles zover afmaken dat we in november die trap klaar hebben....we'll see





donderdag 8 augustus 2019

Het fenomeen "buffet".

Ik kan enorm genieten van het observeren van mensen. Ik vond en vind dat ook het fijne aan het reizen met de trein. De dynamiek tussen de mensen. De ongeschreven regels en de gewoontes.
Maar niet alleen bij treinreizen, ook de dynamiek van afdelingsuitjes, seminars en andere bijeenkomsten: ik hou er van.

Zo ook geniet ik deze vakantie van het fenomeen "buffet". Wat een prachtig staaltje kuddegedrag dat dat toch teweeg kan brengen! De dynamieken tussen families, samenstellingen en tafels. Of het personeel.

Daar waar de een zorgvuldig omgaat met wat er aangeboden wordt, schept de ander in een slag alle aardbeien van de schalen af. Mensen die het eerst veroordelen, scheppen de volgende ochtend zelf ook de aardbeien overal vanaf, want gisteren deden anderen dat ook :).

Ogen die groter zijn dan de maag. In tijden van overvloed meteen vier croissantjes op je bord meenemen en er dan twee laten staan. Fruit dat eerst door meneer meegenomen wordt aan tafel en gedurende het ontbijt stuksgewijs in de handtas van mevrouw verdwijnt voor later op de dag.

Een record aan gekookte eitjes eten, gewoon omdat het kan. Dat kan denk ik thuis ook. Maar hier is dat "gratis" en dat doet wat met mensen.

Klagende kinderen die dingen moeten eten omdat hun ouders dat voor ze opgeschept hebben. Kinderen die zelf iets opgeschept hebben en dat toch niet lusten. Compromissen die gesloten worden. Een dreigement hier en daar. Ouders die elkaar corrigeren. Kinderen met rollende ogen.
Kinderen die de tijd van hun leven hebben en het hele diner laten bestaan uit miniloempiaatjes :)

En er zal geen grotere trekpleister bestaan dan etenswaren met chocolade of waar het vermoeden van is dat het er in zit.

Prachtig, in alle vormen.




woensdag 7 augustus 2019

Vakantietijd, soort van reflectietijd.

Vakantietijd is voor mij altijd schipperen met de tijd. Het werk, de oppas(sen), de schoolvakanties van het basisonderwijs en die van het voortgezetonderwijs. Alles moet op elkaar afgestemt worden en dan zijn 11 weken schoolvakantie in het jaar soms een hele klus als alleenstaande moeder. En ik denk ook wel als je gewoon nog samen bent. Iedereen is aan het afronden voor vakantietijd en het leven lijkt na die 6 weken pas weer verder te gaan. Op mijn werk betekent het minder bezetting, maar niet altijd minder werk,...dat is dus wel even bikkelen.

Maar het is ook de tijd van genieten. Puzzels die met enig kunst en vliegwerk inelkaar vallen en improviseren. Jezelf ontdekken en bij de kinderen ontdekken dat ze gegroeid zijn. Groei betekent niet altijd dat ze geen hulp of iets dergelijks nodig hebben bij iets. Of dat je zelf geen hulp nodig hebt. Maar het is je kijk of je handelen op een andere manier dan voorheen. Soms ontstaat ruimte voor iets waar je nog niet eerder aan gedacht hebt.

Met een glimlach kijk ik terug op de vakanties in de eerste jaren na de scheiding. Het was een pittige tijd, daarover schreef ik al eerder. Een nieuwe baan, afronden scheiding, kinderen naar een nieuwe school, nieuwe omgeving. Weinig vakantiedagen of tijd en ruimte voor mezelf,  diepe rouw, gevoelens van dankbaarheid voor de vele lichtpuntjes die er ook kwamen en die we ook zagen. En die er nu nog zijn. Het tekent het leven van de kinderen en mij en ik ben dankbaar voor de weg die we steeds weer vinden.

We genieten nu van een weekje in een wintersportgebied vlakbij Nederland. We zijn daar al eens in de winter geweest en nu gaan we voor de "summer edition". De wereld ziet er hier nu echt zo anders uit. In de meeste wintersportgebieden kun je in de zomer tegen een relatief laag tarief vooral actieve zomervakanties houden. Hoewel ik ondernemend en actief ingesteld ben, betekent dat niet direct dat ik zo'n enorm sportief mens ben. Toch is het beslist genieten en even alles loslaten.

Inmiddels hebben we gewandeld, geklommen, een rondje midgetgolf gedaan, gerodeld, van het uitzicht genoten, een wildpark bezocht, tig keer gezwommen etc.etc. En omdat het allemaal zo dicht bij elkaar is, is er ruimte om verschillende activiteiten in ons eigen rustige tempo achter elkaar te doen.

Het wildpark was echt een verrassing. Het ligt op de heuvel/ berg vlak achter het hotel en er bleek veel meer te zijn dan we dachten. Met de pas van het hotel kreeg je zowaar ook nog korting op de toach al schappelijke prijs en genoten we ruim 5 uur lang van de dieren, kleine attracties, een roofvogelshow, een papegaaienshow, allerlei inheemse dieren, sprookjes en de mensen om ons heen. Het grappigste waren de eekhoorntjes die meegenoten van het voer dat je aan de dieren van het park kon geven. Helemaal moe en voldaan kwamen we weer terug in het hotel. Dan, in de avonden is er tijd voor reflectie. Tijd om meer dan anders naar elkaar luisteren, samen dingen te bespreken, een spelletje, even lekker tutten of gewoon even niets. We boffen maar!




zaterdag 20 juli 2019

Project tuin: de bestrating

Er gebeurde veel de afgelopen weken. Een van de dingen die ik mezelf vaak hoor zeggen is dat je je wensen uit moet spreken. Linksom of rechtsom lijkt het vaak of er dan wel een pad naar je toekomt, ook al duurt dat soms even.

Vorig jaar was ik al druk doende om te kijken of ik de bestrating zou laten vervangen. Die donkere grindtegels die in een vierkantje gelegd zijn met een kleine vierkante rozige steen in het midden zijn onverwoestbaar. Maar ik wilde het pad verbreden. Ik twijfelde langere tijd over het omdraaien van de grindtegels en deze in rijen danwel in een patroon te laten leggen met tussen door een aantal rijen roodgebakken klinkers. Dat had ik bij een vriendin gezien ( dan waren het gewoon grijze betontegels en geen omgedraaide grindtegels). Ik zag me dit alleen niet zelf doen. Dat tillen, daar zag ik tegenop. Ik had er een geprobeerd, maar werkelijk niet te doen. Ook zou er wat gezaagd moeten worden en ik heb nog nooit tegels gezaagd. Ik had ook niet echt de ambitie dit te leren:)

Dus informeerde ik op een verjaardagsfeestje in de zon wat dat zou kosten. Al gauw bleek dat de tegels meestal niet de grootste kosten zijn, maar de mannen die het werk gaan verrichten. En toen ik bij een andere vriendin eens wat anders in de tuin zag liggen dan grijze of die rozige tegels was ik bereid eens te kijken bij een bestratingswinkel.

Vorig jaar liep ik daarom op een stikhete dag rond op een terrein dat vol lag met allerlei soorten bestrating. Oneindig veel variëteiten zijn er te verkrijgen. Hoewel mensen misschien denken dat bestrating bij een bouwmarkt goedkoper is dan een speciaalzaak...niets bleek minder waar!

Ik werd getriggerd door een grote tegel die iets bruinig, iets grijzig en relatief licht van kleur was.
Die bleek me verderop weer te triggeren maar dan in een kleiner rechthoekig formaat. En verderop weer. Kennelijk was ik erop gevallen. Deze tegel gaf minder warmte dan de andere tegels toen ik er over liep. De verkoper gaf aan dat het een tegel was die inderdaad minder warmte absorbeerde, maar ook in de winter minder snel glad zou worden en door de gladde afwerking ook prettig was om op blote voeten over te lopen.

Omdat de prioriteiten even anders lagen (in het huis zelf was en is ook nog genoeg te doen) en alles geld kost, besloot ik te kijken of er iemand langs wilde komen voor een offerte. Dan weet je waar je op moet rekenen en waar je voor moet sparen. Dat bleek net als bij andere klussen lastiger dan je hoopt. Er is meer dan genoeg werk kennelijk. En mede daarom had ik dit "project" maar even laten rusten.

Via een buurvrouw kwam er uiteindelijk toch een stratenmaker langs. Zolang je aangeeft dat je iets wilt, komt er vanzelf ergens beweging :) Hij gaf aan wat het ging kosten. En wat ik aan tegels en opsluitbandjes moest bestellen. Er werd een datum geprikt. De oude bestrating ging op marktplaats net als de figuur buxus die moest verdwijnen door de plannen om het pad te verbreden. Een deel van de bestrating kwam uiteindelijk terecht in Zutphen als fundering voor een tijdelijk onderkomen van mensen die hun huis gingen verbouwen. Een ander deel bleef in de buurt en werd aangebracht in een garage. Beide ophalers stuurden later content foto's van het resultaat. Zij blij, ik blij. Mooi.

De buxus bleef, daar was geen interesse in. Ik ben ook geen fan van buxusfiguren, maar om de plant naar de stort te doen, vond ik ook zo wat. Ik zette deze in een rubberen mand en bleef deze netjes water geven in afwachting van een nieuw baasje.

De tegels waren conform de opdracht van de stratenmaker door mij besteld. Ik hield mijn hart vast bij de bezorging: zo'n grote vrachtauto met kraanachtig ding erop in de smalle straat met alle auto's! Maar alles werd keurig over de geparkeerde auto's heen getild en op de aangegeven plek neergezet en de volgende dag gingen twee mannen een ochtend aan de slag.Ik voorzag de mannen van hun droogje en natje en jolig werd alles keurig gelegd. Er werd steeds aangegeven wat er mogelijk was en gevraagd naar wat ik mooier vond, of niet.

En naarmate het werk vorderde, groeide een verbreed pad naar mijn voordeur en opzij naar de poort. De tegels kleurden perfect bij het houtwerk en ook bij de keien die ik vorig jaar via marktplaats had verkregen. Wat kan je dan blij en dankbaar zijn.

Halverwege de ochtend moest ik naar een begrafenis. Toen ik terug kwam was het werk vrijwel af. Ik stond met tranen in mijn ogen van blijdschap. De mannen hadden alle resten keurig opgestapeld en waren al vertrokken. Door wat wijzigingen waren er niet genoeg opsluitbandjes, maar dit zouden ze later oplossen als ik extra had besteld en zij weer tijd konden inplannen.

De buxus is nog nooit opgehaald. Gisteren heb ik deze daarom maar bijgeknipt tot een iets minder opzichtige verschijning en in een pot naast de voordeur gedaan. Niet mijn smaak, maar op de een of andere manier hoort de plant hier.





zondag 26 mei 2019

Kozijnenboer

Iets van twee weken geleden werd er aangebeld rond etenstijd. Ik deed de deur open en zag een man,
iets kleiner dan dat ik ben, op het paadje staan. In zijn armen een folder, een tablet en een map met pen en papier. Hij bleek namens een kozijnen fabrikant aan te bellen. Ze waren hier in de buurt aan het kijken of er mensen geïnteresseerd waren. Ik gaf aan dat ik wel een folder wilde. Dat mocht, mits hij later even mocht bellen of ik nog vragen had en eventueel een afspraak wilde maken.

Dat leek me een goed plan, dus ik gaf mijn nummer. Ik wist natuurlijk dat ik gebeld ging worden om een afspraak te maken. En drie dagen later had ik inderdaad iemand van het bedrijf aan de lijn. Ik was geïnteresseerd omdat ik het zijraam bij de keuken op den duur moet laten vervangen en in het algemeen omdat ik nieuwsgierig ben naar wat zoiets dan kost. Tijdens een afspraak zou ik antwoord krijgen op al mijn vragen.

De afspraak werd gemaakt voor op een avond om 19.00 uur. Voor mij betekent dat, dat ik er echt rekening mee moet houden met mijn werk en het eten. Aan het einde van de middag werd ik gebeld met de vraag of het ook een uurtje eerder kon. Nou nee dus. Vervolgens kreeg ik (in mijn optiek) geheel overbodig de uitleg waarom ze graag een uurtje eerder wilden. Ik gaf daarop aan dat we de afspraak ook konden verzetten. Dat was duidelijk niet de bedoeling. Dus ging de afspraak gewoon door.

Ik had net het vaatdoekje over het aanrecht gehaald, toen de beste man op de stoep stond. Een kwartier te vroeg. Bij binnenkomst bleek hij net een sigaret gerookt te hebben. Het pepermuntje verbloemde het niet. Hij vroeg direct om een glas water.

Zonder aanwijzing liep hij voor mij uit naar de eettafel en legde deze zonder vragen vol met de spullen uit zijn tas. Een stukje kozijn en glas, een set stalen, een map, profielen en nog een set papieren. Nadat alles uitgestald was, was er weinig ruimte meer voor het glas water dat ik voor hem uit de keuken had gehaald.

Het ingestudeerde praatje over de kwaliteit van de kozijnen en aan hoeveel mensen er al geleverd was, kapte ik af. Ik gaf aan dat ik twee vragen had gesteld en dat ik daar graag antwoord op wilde hebben. De man wilde naar de tuin achter het huis om de gevel te bekijken. Binnen 1 seconde trok hij geheel vakkundig de conclusie dat alles er uit moet. Ik trok dat in twijfel gezien het recente bouwkundige onderzoek dat ik had laten doen. De man gaf niet zoveel om bouwkundige onderzoeken. Hij wilde eerst nog binnen wat uitleggen over de prijs voordat hij de prijs wilde vertellen. Het was een valstrik. Binnen begon hij gewoon het geplande praatje dat ik eerder afgekapt had.

Het bedrag dat genoemd werd viel me niet mee, ook niet heel erg tegen. Ik begon erover dat ik ook gevraagd had om informatie over de kosten van het vervangen van alleen het zijraam. Hij begon erover dat ook alleen de voorgevel of alleen de achtergevel van nieuwe kozijnen konden worden voorzien. Ik hoorde geen antwoord op mijn vraag over de kosten om alleen het zijraam te vervangen.

Ik wilde deze man uit mijn huis. Ik weet ook niet meer wat me bezield had om de afspraak überhaupt te maken. We spraken af dat hij een offerte zou doorsturen voor de voor- en de achterkant. Gespecificeerd. Zijn pen haperde. Het werd genoteerd met een kleine zucht.

Toen de man weg was, bedacht ik me dat hij mijn e-mailadres niet had en ook niet had gevraagd. Het was duidelijk dat deze man de vruchteloosheid van de afspraak ook had ingezien.

Het onaangeroerde glas water goot ik bij een van mijn planten leeg.




woensdag 22 mei 2019

Statussymbolen

De tuin maakt me blijer dan ik had gedacht. Zeker nu we er een aan huis hebben in het formaat dat  naast gezin en werk, redelijk goed bij te houden is. Alles groeit en bloeit. En bijna alle planten in de achter- en zijtuin zijn eetbaar of dragen vrucht. Ik heb een groenblijvend geraamte aan planten. De rest vul ik aan.

Er moet ook nog steeds een rij planten uit, maar dat is echt een projectje op zich dat ik in stukken op ga knippen. Ik wil daar meer de andere soorten groenten kweken.

Omdat mijn interesse hier naar uit gaat, volg ik op socialmedia de moestuinen van wildvreemden. Van luxueus aangelegde moestuinen tot functionele moestuinen, alles komt er voorbij. Ik geniet van mijn aangelegde tuin, met mijn kleine budget probeer ik er echt iets van te maken. En soms zie je daar leuke dingen die mij ook weer op ideetjes brengen.

Naast dit alles volg ik, vanwege mijn eigen klusprojectjes in en om het huis, diverse doe-het-zelf-en-maak- van dingen-je-eigen-spullen socailmedia. Van handige tips tot het kijken naar prachtige plaatjes...ik vind het leuk.

Alles heeft te maken met "zelf doen", zelf "laten doen". Vaak gaat het gepaard met de gedachtengang van zorgen voor levenskwaliteit, aandacht en tijd...in plaats van de ratrace waarbij we iedereen en onszelf voor de gek houden met statussymbolen. Ik heb het "zelf bedacht" aan de hand van een idee dat ik op socailmedia vond. Ik denk dat ik kritisch ben, maar...is dat ook echt zo?

Dat zelf doen klinkt diepgaand, maar zijn er dan niet ook stiekeme statussymbolen? Rituelen, spullen of ideologieën waarmee we ons van de massa proberen te onderscheiden? En onszelf ook weer toevoegen aan een massa, een andere massa ( met andere statussymbolen) dan?

Door deelname aan dit soort social media kun je elkaar stimuleren bewust in het leven te staan, mooie dingen! En tegelijkertijd kan het je ook in de tang houden.

Moestuinieren, tweedehandsspullen opknappen, zelf klussen etc. het valt voor veel mensen onder het kiezen voor levenskwaliteit in plaats voor platte materialistische zaken. In plaats van geld, gooi je er tijd tegenaan. Als het statussymbolen zijn, dan zijn het vast niet de kwalijkste.






zondag 5 mei 2019

Tijd en ruimte

Ik kan echt genieten van mijn gezinnetje, contact met vrienden/ familie en van mijn werk. Maar toch is het fijn en ook nodig om in stilte even alleen met mezelf te zijn. Tijd en ruimte te ervaren. De wereld te verkleinen om het ook weer te vergoten.

Dat is niet altijd makkelijk te organiseren. Ik probeer dit aan het begin van de dag te doen door eerder wakker te worden dan de rest en lekker wat te lezen en (of alleen) te genieten van een kop koffie in bed. Maar op hetzelfde tijdstip naar bed gaan als de kinderen en dan in bed lezen en schrijven doet voor mij hetzelfde (al ga ik soms ook gewoon net zo vroeg slapen als de kinderen). Het een is niet altijd een alternatief voor het andere. Soms heb ik behoefte aan beide momenten. Het helpt mij om mijn drukke bestaan in goede banen te leiden. Een vorm van meditatie, overdenking.

Schrijven werkt bij mij spiegelend. Kinderen spiegelen ook, maar niet zoals een volwassene dat kan. Ze spiegelen mij als moeder. Mijn vrienden spiegelen ook, maar dat is anders dan bijvoorbeeld hoe een partner spiegelt. Maar ook als je wel een partner hebt, is het fijn om jezelf te spiegelen. Door dingen op te schrijven en terug te lezen, zie ik hoe ik ergens over nadenk, hoe ik of iets in elkaar zit of lijk(t) te zitten. En zie ik welke processen er spelen of nog verwerkt moeten worden. Een soort vanaf een afstand naar jezelf en je eigen gedachten kijken.

Of het nu goed of slecht weer is, even naar buiten gaan helpt me ook om de zinnen te verzetten. Het haalt me even uit het patroon, waarvan ik zelf niet wist dat ik daar in zat. Dat hoeft niet een enorme wandeling te zijn in aangewezen natuur. Dat kan net zo goed even lopen naar de winkel, wat rommelen in de tuin of de hond uitlaten zijn. Op zondagochtend vroeg naar het bos ervaar ik wel als subliem, moet ik eerlijk bekennen. De stilte dan, de zachtheid van de geluiden van het bos, de blijdschap van ons huisdier dat dan los mag lopen....dat geeft energie.



Soms bezoek ik een expositie, museum of kijk ik een documentaire en krijg ik nieuwe inzichten. Blijk ik vooroordelen te hebben waar ik me niet bewust van was, is er kennis waar ik niet vanaf wist en worden zaken in ander licht gezet. Inspirerend vind ik dat.

Of ik het nu zelf maak of dat een ander het maakt: eten van goede kwaliteit geeft me beslist energie. Met aandacht klaargemaakt, verse ingrediënten....oftewel, waar tijd en liefde in zit. Voor mezelf kost dat soms wat planning, zoals 's ochtends alvast voorbereiden etc. Maar het is het werk beslist waard, zeker wanneer je 's avonds vermoeid thuiskomt en je kunt genieten van het lekkers.

Het zijn allemaal zaken die ervoor zorgen dat ik lekker in mijn vel mag zitten. Wat er ook gebeurt. De mix van dingen wisselt wel eens. Gaat het minder goed met me door welke reden ook, dan maak ik mijn wereldje/ ruimte weer kleiner en besteed ik er meer tijd aan. Ik merk vanzelf wanneer het weer groter kan worden en ik minder momenten nodig heb. Ik voel daarin geen druk en haast.

Kabbelend zaterdagje

Wat was het gisteren een heerlijk dagje! Tussen de buitjes door was het heerlijk zonnig en nog echt warm ook. De wind viel mee omdat we in het centrum wonen en de andere huizen de wind wegnemen.

Op zaterdag maken we er meestal een gezellig rommeldagje van. Iets met uitslapen, schoonmaken, tuin en de markt.

En meestal maak ik dan op zaterdag al in de ochtend het avondeten klaar, juist vanwege de rommeligheid op die dag. Zo voorkom ik dat ik 's avonds niet nog een tijd in de keuken sta, terwijl mijn energie dan een beetje op is. Ik maakte gisterochtend al voor dag en dauw tomaten-paprika soep. Of paprika-tomatensoep...zo u wilt.

De markt was nog best druk, zelfs de kinderen stonden verbaasd te kijken om de drukte.
Niet iedereen wil altijd mee en niet iedereen hoeft mee. Maar deze keer lukte het om met z'n allen te gaan. Ik geef toe dat we dan wel met andere dingen thuiskomen dan wanneer ik alleen ga, maar ergens is dat ook prima. Al kwamen we niet echt met heel veel terug, maar wel met ontzettend lekkere aardbeien die we 's middags als tussendoortje bij de thee opaten.

Terwijl de kinderen na de thee geheel eigen plannen hadden, wipte ik nog even bij een vriendin aan om daar ook nog kort een kopje thee te drinken. Het was gezellig en ik realiseer me dan op zo'n moment dat hoezeer ik ook goed alleen kan zijn, het toch voor mij belangrijk is om mijn verbindingen met anderen te onderhouden. Echte verbinding vanuit het hart. Lachen om gekkigheid, met elkaar meedenken, maar beslist ook spiegelen.

Eenmaal thuis zette ik direct de soep op en de oven aan voor de witte puntjes die ik licht met kruidenolijfolie bestrijk, licht besprenkel met zout en dan in de oven plaats. Ze worden dan van boven heerlijk krokant. Wel is het uitkijken dat het niet te hard gaat...want ineens kunnen ze zwart zijn. Perfect zaterdaggerecht, die soep en broodjes, in zijn totaliteit.

Uiteraard 's avonds voor de tv (sinds enige tijd weer) voor de dodenherdenking. Van een vriendin kreeg ik heel laat nog een foto toegestuurd uit de Ardennen: Sneeuw! Ik ben benieuwd wat het weer vandaag voor ons in petto heeft.










zaterdag 4 mei 2019

De hond

Je hebt honden waarbij je een grote voerbak met brokjes kunt neerzetten en die naar behoefte over de dag daar van eten. En je hebt het type dat alles ineen keer opeet en het liefst nog meer. In huize Spaarmoeder beschikken we over laatstgenoemd exemplaar. Een piepklein ( zelfs voor haar soort) hoogpotig bruin jachthondje dat altijd op jacht lijkt te zijn naar voedsel.

Als iedereen bij de voordeur staat om de visite uit te zwaaien eet de hond het laatste worstje en kaasje van de borrelplank. Als we dan terug de woonkamer in komen gaat de hond nog net niet een deuntje fluiten van geveinsde onschuld. Wordt mijn handtas keurig ontdaan van dextro-energie. En ontbreekt er soms een puntpaprika van de fruitschaal, die ik tijdelijk even op een andere plek had gezet zodat we iets meer ruimte hadden om een spelletje te spelen.

Zo gingen we gisteren kort een hapje mee-eten bij iemand en lieten we vanwege de aanwezige katten de hond thuis.

Bakje voer gehad -check-.
Waterbak vol -check-.
Goed uitgelaten -check-.
Al het eten opgeborgen..... -fail-.

Bij thuiskomst was de hond nergens te bekennen en werden we niet uitbundig begroet.....Dat betekent meestal foute boel. Maar we zagen geen resten, geen omgevallen dingen. Niets!

Of toch?! Achter het dienblad met de theepot en 4 schone theekopjes etc. dat ik meestal aan het einde van de eettafel heb staan, stond een leeg doorzichtig rond doosje. Het doosje van die mini-cupcake-vormpjes met een soort vettige chocolade erin. Van die ijscupjes met smarties erin. Nu zonder ijscupjes, maar ook.....zonder lege papiertjes. Kennelijk waren die mee opgegeten.

De hond bleek helemaal achterin haar kleine bench opgekruld onder een dekentje met haar oortjes in haar nek te wachten tot we haar vonden. Een en al schuldgevoel en een buik van heb ik jou daar! Ai!

Nu hebben we vaker met dit bijltje gehakt en weten we inmiddels dat water drinken altijd helpt. Haar waterbak was kurkdroog en we vulden dat een aantal keren. 

Gelukkig meldt de hond zich altijd wel zachtjes als ze iets moet. Ik voelde de bui al hangen, dat wordt een onrustige nacht. Na de vierde keer eruit en met de hond de tuin in, was het leed geleden. De hond ligt uitgeteld in haar mandje en ik in die van mij. 

Ik denk dat ik vanmiddag ook nog een klein dutje ga doen....




donderdag 2 mei 2019

De meivakantie, huis en tuin

Het is meivakantie en de dagen vliegen voorbij. We genoten vorige week van onze korte vakantie (maar daarover later meer) en deze week werk ik gewoon.

Voor de kinderen is het wel echt rust. Ik heb gelukkig de oppas aan huis en dat betekent dat ze hun eigen gang kunnen gaan, met vriendjes kunnen spelen en lekker in hun vel zitten. Vandaag lukte dat niet en gingen ze mee naar mijn werk. Ik ben dankbaar dat dat toegestaan wordt ( ik maak er ook geen misbruik van) en ook ben ik dankbaar dat de kinderen het kennelijk zo leuk vinden om soms even een keertje mee te gaan. Het is de aandacht en ook het lunchen op kantoor.

Ik neem dan om het feestelijk te maken geen lunch mee en we eten dan van het lekkers uit de kantine. Een kantine vol keuzes. En dan denk je die gaan los met allerlei luxe dingen, nu moet ik opletten, maar nee het blijft bij een bescheiden soepje, water, een broodje en een gekookt eitje:) net als mama.

In tegenstelling tot mijn persoonlijke verwachting klus ik minder tijdens zo'n vakantie. Ook daar kun je een beetje rust en afstand van nemen, kennelijk. Al is het niet zo dat er normaliter enorme projecten in de avonden van de grond komen. Naast het gewone werk en het huishouden en de kinderen past dat niet. Maar toch gaan we gestaag door. Maar nu tijdens de vakanties blijven de kinderen ook iets langer op, is er meer tijd voor eens een extra spelletje. Al gaat dat niet altijd volledig in pais en vree, want ze zijn natuurlijk wel moe dan.

De tuin doet het goed. Het is eigenlijk prachtig weer voor de tuin zelf. Het krijgt z'n natje en z'n droogje. Drie van de vier trostomatenplanten worden steviger en zullen weldra de lucht in gaan schieten....wishful thinking. Maar ook de spitskool- en de broccoliplanten die achterin de tuin zijn geplant worden potiger. De bessenstruiken hebben al minibessen. Er moet nog een stukje grond schoongemaakt worden voor de sla variëteiten. En ook de peultjes komen langs een rek. En ik kan niet wachten op de sperzieboontjes. Het begint te tintelen in mijn tuin.

De lege plantenbakken van de vorige bewoners die aan de schutting zijn geschroefd had ik al lang willen verwijderen, maar de zwerm met mussen maakt dankbaar gebruik van het water dat de bakken opvangen. En ik zie ze nooit op de rand van de daarvoor bestemde geglazuurde vogelschaal met een vogeltje op de rand. Ik houd ze dus maar even aan.

De prachtige laurierplanten die ik voor een prikkie op de kop heb weten te tikken vertonen ook verschijnselen van groei. Het lijkt wel of de bladeren groener worden. De planten zien er levendiger uit. En alle andere kruiden gedijen. Ik ben benieuwd hoe het er allemaal over een maand bijstaat. Ik ben van plan om blaadjes te gaan drogen voor in de soep en andere gerechten. Met zoveel planten kan ik bijna een handeltje beginnen:).

De vogelhuisjes blijven leeg. Ik heb ze voorzichtig geopend, maar ze zijn oud en erg schoon. Zouden vogels dat soort huisjes overslaan of ben ik gewoon te vroeg. Ik zie wel verschillende vogels met takjes in hun bek en ander nestmateriaal. Wieweet kiezen ze toch voor een van onze huisjes!







woensdag 1 mei 2019

Eitje!

Het idee van eigen kippetjes heb ik jaren geleden laten varen. Net als geheel zelfvoorzienend zijn, gedeeltelijk zou ik dat wel willen. Mede door het idee dat een kippenhok ook weer schoongemaakt moet worden:), een scheiding en dat we een tijdje in een appartement hebben gewoond.

Maar sinds ik aan deze kant van Nederland woon, haal ik de eitjes bij een boerderij vlakbij vrienden. Uit een knap stukje vakmanschap: een geweldige automaat. Geld erin, nummer intoetsen van je keuze, deurtje gaat open en je hebt je kakelverse scharreleitjes.

In het begin kocht ik bijna wekelijks een doosje. Maar die waren een keer op en alleen de treetjes van 30 waren nog verkrijgbaar en die waren veel voordeliger, € 3,60. En sindsdien schijn ik gemiddeld elke maand een treetje van 30 eitjes te verbruiken. Dat weet ik omdat ik de treetjes bewaar om bij de boer in te leveren (wat ik steeds vergeet) en op de treetjes zitten de datumstickertjes met steeds een datum aan het begin van een maand.

30 eitjes in de maand. Is het veel? Is het weinig? Is het normaal? Ik bak regelmatig iets ( overschotels, cakejes etc), op zondag eten we een eitje. En als goedkope vleesvervanger eten we ook nog wel eens een gekookt of gebakken exemplaar. Of als er iemand onverwachts mee komt lunchen, als een extraatje een eitje erbij. Met z'n drietjes zit je dan dus op 30.
Eten jullie ook zoveel eitjes?

zondag 21 april 2019

Paasvuren

Afgelopen nacht rook ik ineens een rare lucht die ik niet kon thuisbrengen. Waar komt dat vandaan? Huis doorgelopen, maar nergens een bron te vinden. En misschien maar goed ook, want na het snuiten van mijn neus bleek dat het toch echt om een brandlucht ging. Wat een penetrante lucht!

Het bleek van buiten te komen en ik had niet meer gedacht aan de paasvuren. Daarom zocht ik even op een nieuwssite naar de oorzaak en het blijken de paasvuren in Duitsland te zijn die voor fijnstof en stank zorgen. De tuintafel die ik gisteren nog gepoetst had, maar ook de stoelen en de kozijnen, alles is weer met een stoflaagje bedekt. Er wordt gesproken over fijnstof, maar ik noem het toch gerust grofstof. Ik hoop dat de lucht en het stof snel overwaaien.

Hier in de directe omgeving zijn de paasvuren verboden vanwege de droogte. Het is hier ook echt intens droog moet ik wel zeggen. Gisteren in de ochtend eerst begonnen om met twee gieters de plantjes water te geven, maar er moest echt grof geschut aan te pas komen om het goed te doen. Dus toen de tuinslang aangesloten en  je zag de planten bijna ter plekke blij worden van het water.

Vandaag is het Pasen. We genieten nog even van de rust en van het samen zijn met familie.

Iedereen fijn Paasdagen!

zaterdag 20 april 2019

Rood

Ik zag afgelopen week in de etalages van verschillende winkels en ook in sommige gekregen tijdschriften van die leuke vrolijke kleuren in de mode. Rood, wit en blauw. Ik had er zin in, keek in mijn kast, maar het enige rood dat ik zag waren truien van katoen en van wol. Niets passends voor het zomergevoel. O ja en een paar schoenen die ik vorig jaar in de uitverkoop had gekocht, van die leuke instappertjes. Ik had ze fantastisch gevonden en ik wist nog exact waarom ik er op was gevallen.
Ze zien er nog als nieuw uit, waarom was dat ook alweer?

Met de beste zin kocht ik in een van de winkels een leuke hippe blouse, compleet volgens de laatste mode in die mooie opgewekte kleuren. Ik combineerde dat thuis met een beige broek en de rode instappertjes. Föhnde mijn haar, deed mijn best om niet teveel en niet te weinig make-up op te doen, maar wel die leuke rode lippenstift. Hele dag blij rondgelopen om aan het einde van de dag erachter te komen waarom je die schoenen vorig jaar niet zo vaak aan had gedaan en ze er nog zo nieuw uitzagen.....een hele grote - uiteraard rode- blaar op mijn hak! (zucht)

Op voorraad

Er is geen betere raad dan voorraad zeggen ze wel eens. Maar op een gegeven moment had ik niet goed op mijn netvlies hoeveel ik van iets in mijn voorraadkast had en dat is het moment dat je je voorraad (weer) (meer) moet gaan gebruiken. De afgelopen weken aten we van alles uit de kast en dat merkte ik gelukkig aan de ruimte die er ontstond en ook aan mijn boodschappenbudget. En er kwam weer rust in de voorraadkast, zonder concessie te doen op gezond voedsel, want wat er in de kast stond was en is voornamelijk bewust gekozen.
Van quinoa, amarant, zilvervliesrijst tot boekweit. Soepen van de kleinste soepfabriek ( ik maak vaak zelf soep, maar dit is mijn noodgevallen soep). En verder kocht ik voor een langere tijd bepaalde (onnodige) zaken niet en keek ik eerst wat we zelf konden maken vanuit de kast.

De andere kant was er ook. Er was weer van alles in de aanbieding. Meestal na een kwartaal maken supermarkten een soort balans op van wat wel en niet goed verkoopt en gaan sommige dingen uit het assortiment. Dan kun je die middelen dus goedkoop in slaan. Waar ik het over heb? Granen ( juist ja, die ik ook aan het opmaken was ;)), koffie(bonen), thee, wasmiddelen. Maar ook gedroogde fruitsoorten. En koekjes in allerlei soorten en maten.

Verder merkte ik dat de vaatwasser voller kon dan dat ik kopjes had. Ik heb lang nagedacht hoe dat kon ontstaan. Er was niets stuk gevallen (gelukkig!), maar ik kookte meer voor meerdere dagen. En restjes verwerk ik vaak door salades die ik direct op het bord opmaak en dus geen schalen, pannen en dergelijke vragen. Dat zorgde er kennelijk voor dat er minder pannen en ander servies in de vaatwasser ging. Een soort andere verhoudingen. Nu kan ik natuurlijk kopjes met de hand gaan afwassen en nog even wachten met die vaatwasser. Het is een luxe dat er bij de aankoop van mijn huis zo'n grote vaatwasser in zat. Maar ik besloot te kiezen voor gemak en daarom wat glazen bij te kopen bij het Z.weedse woonwarenhuis. Ik viel voor deze. Tezamen met van die leuke onderzetters van kurk in de vorm die als een kommetje om je kopje heen lijken te vallen door het opstaande randje. Grappig dat de onderzetters in de winkel een stuk goedkoper zijn dan op de site.

Het was lang geleden dat ik zoiets weer aangeschaft had en dat maakte dat ik 's avonds helemaal content een kopje thee dronk uit mijn nieuwe theeglas ( tevens waterglas, limonade glas en koffiebeker). Grappig dat je eigenlijk maar weinig nodig hebt en dan bij de aanschaf van zoiets kleins toch blij kunt worden van een goede aanschaf.




zondag 14 april 2019

Lekkernijen met Pasen en andere feestdagen

Hoewel de paaseitjes in januari en de kerstkransjes in augustus in de schappen van sommige winkels komen te liggen, wachten we hier tot een week vooraf. We maken van de aanschaf gewoon een soort feestje, waar we een week op teren.

En dus was het gisteren zover dat zoonlief en ik bij de H.ema stonden om eitjes uit te zoeken. We namen er echt de tijd voor en hoe leuk is het om eens goed te kijken naar alle bijzondere smaken.

Eerder deden we dat ook nog wel eens bij de bakker, maar daar waar de ijswinkels de chocoladelekkernijen lijken te hebben geannexeerd, hebben sommige bakkers er kennelijk afstand van gedaan of zich beperkt. Omdat de lokale ijswinkel de eitjes niet zelf maakt, maar gewoon van een duur merk ( wat bij ons niet deirekt in de smaak valt) verkoopt, sloot ik die uit. We gingen eigenlijk voor het systeem waarbij je zelf de eitjes uit kunt zoeken en in een doosje kunt doen, maar zoonlief kwam uit op 3 smaken en daarmee werd het verleidelijker om toch 3 zakjes te kopen.

Voordelen van een week vooraf pas beginnen met paaseitjes en dergelijke zijn dat je niet al weken van alles naar binnen zit te proppen en op de feestdag zelf er tegen af bent. Mij helpt het om de boel binnen de perken te houden.
En ook dat je preciezer inkoopt, want een week is goed in te schatten. Zo voorkom je overschot of dat je nog weken in de eitjes zit, die niemand om de een of andere reden meer wil omdat het geen Pasen meer is ( chocola is chocola volgens mij, maar psychologisch schijnt dat toch anders te werken).  Geen bulkzakken paaseitjes voor ons dus.
Je maakt zoals genoemd van de aanschaf zelf ook een feestje in plaats van dat je het bij je winkelwagen in propt. Soms zijn artikelen een week vooraf extra in de aanbieding omdat de winkelier vreest dat'ie er mee blijft zitten.

De andere kant is er ook. Sommige smaken zijn op. Of je hebt de aanbieding van vier weken terug gemist van 2+1 zakje gratis.

zondag 7 april 2019

Eenvoudig en klein

Je hoeft niet in een hutje op de hei te wonen om eenvoudig en klein te leven.
Het is mogelijk je leven simpel en bewust te maken of te houden met een drukke baan, een gezin en sociale aspecten.  Ik zeg bewust niet dat ik de wijsheid in pacht heb wat dat aangaat. Vaak zijn dingen een glijdende schaal en voor je het weet zit je toch in een patroon waarbij je veel "moet" in plaats van het te (be)leven. Wanneer (te)veel op de automatische piloot gaat, onderga je dingen. Voor mij persoonlijk betekent dit dat ik dit merk aan het waarnemen, het (niet meer) voluit ademen, proeven, ruiken. Aanvankelijk heb ik niet gemerkt dat ik van mijn pad af ben om zo zinnelijk te leven als ik me wens. Maar ergens gaat er dan toch een lampje branden en trek ik aan de noodrem. Neem ik afstand van alles zodat we dan weer dingen kunnen overzien. 

Dingen die mij bewust in het hier en nu houden zijn klein, maar komen wel dagelijks terug. En niet onbelangrijk: kunnen ook samen met de kinderen plaatsvinden. Zoals avondwandelingen, het maakt mijn hoofd leeg en geeft ruimte voor overpeinzingen. En bij de kinderen komt er dan ineens iets naar voren waar al een tijdje op gebroed is.


Maar ook zoiets simpels als een kop koffie in mijn bed drinken, terwijl de rest van het huis nog in ruste is. Een moment waarbij ik de dag overdenk. En nadat iedereen wakker is bespreken we de dag die komen gaat. Dan weet iedereen hoe en wat, een mooie start.

Boeken lezen, liefst met spreuken en verhaaltjes, waarbij we na het eten "eentje doen". En dan een bladzijde, hoofdstuk of een spreuk lezen en het daar over hebben. Momenteel is dat "Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt". Maar hiervoor hadden we een boek met "1001 leuke feitjes". Maar ook een leesboek waarbij we steeds een hoofdstuk lezen, alles is mogelijk.

Slechts één drukke dag in het weekend accepteren. De andere dag bewust iets rustigs met het gezin doen, zoals fietsen naar het bos, daar wandelen en weer terug. En daar dan ook echt de tijd aan geven. en thuis weer lekker lezen, een spelletje doen etc.

Iets er in, iets eruit. Precies zoals het er staat. Proberen niet dicht te slippen ( rommel in je huis = rommel in je hoofd) en keuzes te maken in de aanschaf van dingen. Heb je het echt nodig en wat gaat er dan uit?

Elke avond met de kinderen benoemen waar je dankbaar voor bent en/of wat je geleerd hebt, wat je het leukst vond, wat je het moeilijkst vond. Knuffelen, stoeien en gek doen.







zaterdag 6 april 2019

Lekker dagje in de tuin

Vanmorgen gingen we weer aan de slag in de tuin. Dochterlief is een vervend medestandster, al was het maar vanwege de pieren die ze zo over haar hand en arm laat kronkelen.

Daar waar de perenboom eerder stond staat nu de plataan die we weken geleden geplant hebben. Daar onder woekerde een plant die prachtig witte bloemen geeft, maar dus zoals gezegd echt woekert. Die hebben we gedeeltelijk eruit gehaald en vindt binnenkort een nieuwe woonst, zoals ze dat in België zo prachtig zeggen.

De droom van zelfvoorzienend en zelfredzaamheid heb ik enigszins moeten loslaten. Maar dat betekent niet dat we niet zelf dingen kunnen maken en verbouwen. Het plezier van het groeien en bloeien, eten uit eigen tuin. De liefde die je erin stopt en die er (hopelijk) ook weer uit komt.

De zaden van vorig jaar kunnen nog prima gebruikt worden. En zullen de aankomende weken verdeeld over onze achtertuin worden uitgezaaid. We hebben al helemaal bedacht hoe we dat gaan doen.

 Bij de supermarkt redden dochter en ik gisteravond een aantal tomatenplantjes van de verdrogingsdood. De prijs deed de doorslag. Vier trostomatenplanten voor anderhalve euro. Twaalf broccoliplantjes en zes spitskoolplantjes.
De laatstgenoemde plantjes waren nog een giller ook. want in het schap na de kassa met alle half verdroogde planten met hoge korting stond ook een bakje met ijsbergslaplantjes. Daarvan waren er twee niet meer levensvatbaar. Het bakje daarachter was nog wel levend en dus namen we, zo dachten we, zes mini ijsbergslaplantjes mee. Eenmaal thuis vond ik het blad te stug en te dik...toch spitskool! Ook lekker. De sticker onderop gaf het ook aan. En daarom zaaiden we vanmiddag een rijtje met ijsbergsla. Ik ben benieuwd of die goed op gaan komen.

Na gedane arbeid gingen we lekker even op de fiets op pad. Nou ja lekker...dochterlief had afgelopen week wel gemeld dat de juf iets aan haar fiets had gedaan, maar ik had niet goed begrepen wat. De fiets maakte een snorrend geluid en na een kleine inspectie zag ik dat er een boutje bij het spatbord voor verdwenen was, dat professorisch met een elastiek in orde was gemaakt. Dat kon natuurlijk zo niet blijven. Toch maar even langs de fietsenmaker en in een mum van tijd was alles weer gerepareerd. Een blije dochter en een blije moeder, want de kosten vielen mee. Wel begreep ik dat dochterlief inmiddels in aanmerking komt voor een maatje groter, maar op zich gaat het nu nog prima, dus we zingen het nog even uit. Met de groei van de kinderen groeit het budget voor dit soort dingen niet altijd mee. Toch ga ik de aankomende weken maar alvast speuren op Marktplaats. Wieweet gaat het toch lukken!

En voor we het wisten was de dag al voorbij. Na het avondeten nog even een paar spelletjes. Tegenwoordig is Boonanza helemaal een hit bij ons thuis. Erg leuk allemaal.
Prima dagje dus.

vrijdag 5 april 2019

Denken als een olympisch sporter

Afgelopen week had ik de mogelijkheid bij een bijeenkomst te zijn met een paralympische sporter. De sporter had olympisch goud en zilver gewonnen en schreef een tijdje colums.
Over wat maakt dat je verder gaat nadat je goud hebt bereikt. Goud is immers het hoogst haalbare?
Gaat het om het behalen van goud of gaat het om jezelf opnieuw blijven uitvinden? En waarom? Wat voor energie haal je daaruit? Alles ligt bij topsport onder een vergrootglas. Elk onbenullig dingetje kan essentieel zijn. Want alle kleine dingetjes bijelkaar maken samen een grote. Er is continue nieuwe kennis, er zijn nieuwe materialen. Visie en focus. Maar ook omgaan met teleurstellingen. Je verliest vaker dan je wint.

En zo is het eigenlijk op elke situatie toe te passen. Dat was natuurlijk de clou, dat snap je ook:)
Wat is belangrijk in je leven en waarom? Wat heb je daar voor nodig? Wat is de volgende stap. Waar sta je nu? Is het wat je had verwacht? Wat is je blinde vlek? Het houdt je scherp en in het moment. Voor mij persoonlijk is dat een onderdeel van geluk. Dat je je heel bewust bent van waar je nu staat, de dankbaarheid, maar ook het kijken naar de toekomst.
Positivisme. Warmte.

maandag 25 maart 2019

Giethoorn

Iets te optimistisch boekte ik voor zaterdag een tochtje in Giethoorn met Social d.eal. Vrijdag was het fantastisch weer. En zondag ook, maar zaterdag....kou en grauw. Maar gelukkig deed dat niet af aan de (voor)pret die broer en zus en ondergetekende hadden. 

Om 10.30 moesten we er zijn. Ik had het al een aantal keren beloofd, maar ja wanneer komt het ervan. En dat nu het eigenlijk om de hoek ligt. Nu werd ik gelokt door het extra weekend dat we samen hadden en de prijs bij Social d.eal inclusief koffie/thee en taart.

We waren stipt op tijd, maar de boot ging later weg dan omschreven. Op die manier hadden we extra tijd om te kletsen in het restaurantje terwijl we aan onze thee nipten en onze appeltaart verorberden.

De rondvaart was erg leuk. Precies de goede duur voor een stel kids van 9 en 11. En van het slechte danwel minder goede weer merkten we niet teveel, er was genoeg te zien. Van flora, fauna, pittoreske huizen en de bussen Aziaten.

Echt even eruit voor een prikkie. Heerlijk!

zondag 10 maart 2019

Het bed van zus en klussen

Het is beste een dure maand geworden, maar dat heb je soms. Zoonlief was jarig en ook al let je op je geld, het kost ook wat en het mag ook wat kosten.

Verder was het bed van dochterlief aan vervanging toe. We hielden al een tijdje Marktplaats en de aanbiedingen in de gaten. Uiteindelijk werd het een bed van wit hout met van die leuke grijsachtige rietenmanden eronder.  Het was buiten het door mij gestelde budget, maar het is een mooi en goed bed. Dochterlief maakte een vreugdedansje en dus vond ik het in dit geval meer dan waard.

Het vervoer en het in elkaar zetten hadden nog wel wat voeten in aarde. Soms lijkt de ruimte in mijn autootje eindeloos en soms niet. Dan is het echt passen en meten met de vormen van zo'n bed.

Eenmaal thuis bleek ik niet in het bezit te zijn van het juiste gereedschap. Dat is dan zo'n domper. Er moesten teveel verschillende maten gereedschap aan te pas komen. En zo komt het dan dat het bed pas twee dagen later in elkaar zat. Maar ik moet zeggen dat het een mooie aankoop is, het is kwalitatief echt wel hoogwaardiger. Zelfs de lattenbodem was in dezelfde kleur als het bed. Haar eigen matras past er perfect in en ze lag de hele week 's avonds te glunderen in bed!

Verder ben ik aan de slag met het lakken. Dat was er bij ingeschoten afgelopen zomer vanwege de hitte. Omdat het best druk is, alleenstaande moeder met een baan, maar ook omdat de kleuren niet direct enorm storend waren, werd het steeds op de lange baan geschoven.

Nu is de woonkamer prachtig wit gelakt en de hal voor de helft al helemaal goed en voor de andere helft moet er nog een laag of twee over de grondverf heen.  Ik vergeet te melden dat het plafond ook nog gesausd moet worden :)
Maar wat scheelt dat al een stuk zeg! Ik kan niet zeggen dat ik het een tijd eerder had moeten doen, want het ontbrak me aan energie, tijd etc. Maar nu het zover is, ben ik erg enthousiast. Wat ik nu een aantal keren had, was dat ik dacht dat het licht in de gang aan was gebleven. Loop ik de hal in om het licht uit te doen, doe ik het licht aan :). Is de hal zoveel lichter met de grondverf en de lak!

Als dat af is gaan we verder met project trap. Dat is altijd pittiger dan je denkt. Maar.....we komen er heus wel!

dinsdag 26 februari 2019

Tuinwaarts


Dit weekend gingen we aan de slag in de tuin, het weer lonkte.
Op de weggeefhoek had ik eerder in de week onze perenboom aangeboden. We zijn niet heel gek op peren en de boom was nu nog handzaam. Ik beloofde de eerste de beste die zich meldde de boom, mits ik zeker kon zijn dat deze opgehaald werd. De vrouw beloofde plechtig langs te komen in het weekend. Helaas bleek zij de griep te hebben, maar ze regelde haar vriend, haar vader en haar zoon. En zo kwam het dat in de vroege zaterdagochtend er een auto met kar voorreed en er twee mannen en een zoon even later in de tuin stonden te spitten. Het was zo gepiept, binnen een half uur verdween de boom door de poort en keek de hond een beetje verloren op de rand van het achtergebleven gat naar de kronkelende pieren die naarstig een veilige haven probeerden te vinden.

We genoten van het doorkomende zonnetje. Verplantten planten, plantten bollen, snoeiden en haalden het mos weg. De hond scharrelde wat door de tuin en ging op het mossige gras zonnebaden.
We dronken thee in de tuin en genoten van de zwerm mussen die in de struiken verdween. Wat een gekwetter en lawaai!

Ter vervanging van de perenboom hadden we verschillende opties bedacht. Op internet waren we in de weken ervoor uitgekomen op een dakplataan, een amberboom of een esdoorn. Maar dus niet allemaal tegelijk;)

Het kriebelde toch om even bij de kweker in de buurt te gaan kijken en zo gebeurde het dat we met z'n drietjes in de auto stapten en ons even later uitgebreid lieten voorlichten door de kweker. Dochterlief verwonderde zich over alle soorten clematissen die te koop waren. En zoonlief vond dat we toch ook nog eens konden denken aan een beukhaagje, zoals we vroeger ook hadden.

Het werd een dakplataan, die ook nog die middag werd bezorgd. En door ons werd geplant.
De prijs was goedkoper dan de goedkoopste prijs op internet en er werd een fractie aan bezorgkosten gerekend, want we woonden in de buurt.

En toen we 's avonds na het avondeten gedoucht en wel op de bank zaten, verzuchtten de kinderen dat het toch wel echt een leuke dag was geweest. Heerlijk!