Uitval en afval

Na alle dingen die hier stuk gingen of uitvielen, bleek ik zelf ineens ook diegene te zijn die uitviel. Dat vervelende hoestje dat na de vorige griepverschijnselen niet wegging, werd irritanter, mijn keel deed zeer, mijn oren en mijn voorhoofd gingen dichtzitten. Dat werkt dan niet mee. En hoewel de kinderen redelijk gezond eten, blijkt toch ook de weerstand niet opgewassen tegen dat alles. Al hadden ze het niet zo zwaar te pakken als ondergetekende. Kucheritis of blafferitis. Het is lastig helemaal weg te laten gaan. Op mijn werk ontstaat een nieuwe lichting collega's met dezelfde klachten. Dat schept een band:).

Er wordt hier in huis langer goed warm gedoucht om alles te verwarmen en los te maken, we gaan allemaal vroeg naar bed en letten extra op de voeding. Vrijdag bleef wel vrijdag met chips en borrelhapjes, want dat lieten ze zich niet ontnemen :). En dat is toch eigenlijk ook wel een goed teken! En ja hoor, heel, heel, heel langzaam zit er verandering in.

Ondanks alles probeer ik samen met de kinderen voldoende te bewegen. Dat lukt ook wel met alle verplichtingen, het dagelijkse ritme (fietsen!) en een hondje in huis. Er zijn ook verschillende momenten in de week dat we extra lang gaan wandelen in de bossen in de omgeving. Maar ook dan merk je dat de energie beter kan. Nu maar gewoon even stug, maar wel rustig door doen, dan komen we er wel! In elk geval niet verkeerd voor de lijn...

cv-ketelperikelen

In de zomervakantie van 2018 kocht ik dit huis waarvan de cv-ketel ongeveer 6 jaar oud was. Een hele opluchting want de verwachting is dan niet dat de ketel direct aan vervanging toe is. Ik nam mezelf voor om de ketel na de zomervakantie na te laten kijken. Zo gezegd zo gedaan. In het najaar zocht ik op de ketel een stickertje van het bedrijf waar de ketel in onderhoud zou zijn geweest. Maar ik vond niets en omdat alles bij aankoop zo intens gepoetst was hoopte ik eigenlijk dat het er misschien wel afgehaald was ( hoe kwam ik erop).

Ik nam contact op met een van de grotere onderhoudsbedrijven in de buurt. Die hadden het te druk en gingen op vakantie en er zou na de vakantie een afspraak ingepland worden. Een aantal weken later meldde ik me weer. Maar al wat hier in het najaar kwam, in elk geval geen CV-man. En geen vrouw ook trouwens.

Het raakte een beetje in  de vergetelheid. Uiteindelijk was er een vriendin die me op een avond hielp met een klus en die begon over haar eigen cv-installatie. Dat herinnerde me eraan dat ik nog steeds niemand over de vloer had gehad. Zij gaf aan dat ik dan beter eens bij het kleinere onderhoudsbedrijf van een goede vriend van haar kon informeren, zij was erg tevreden over hem en het bedrijf.

Ik belde de volgende dag en op zeer korte termijn kwam de beste man langs. Mijn vermoeden was waarschijnlijk waar en mijn hoop was tevergeefs geweest: de ketel was niet in onderhoud geweest. Hij liet zien wat er volgens hem niet goed ging. Het expansievat was stuk en er werd me uitgelegd waar ik op moest letten. De beste man is echt wel even bezig geweest.

Gisteren kwam ik thuis en het was best wel "een beetje" heel erg koud. Ik dacht dat het aan mij lag, maar inderdaad de cv-ketel was er mee opgehouden. Ik probeerde het geheel weer aan de praat te krijgen, maar ik begreep ook niets van alle codes en jammer van alle moeite, maar het lukte me niet. De druk was goed, er was verder niets gebeurd. Dus even bellen met de CV-meneer en na een andere reset dan die ik had uitgevoerd leek het ding het weer te doen.

Toen de kinderen op bed lagen werd het weer heel koud en jahoor, de ketel was weer uit. Dan maar vroeg naar bed. Tot vanochtend toe heb ik de ketel nog zeker 3 keer gereset.

Al vroeg belde ik de beste meneer de monteur en even later stond hij bij mij op de stoep. Nog eerder dan gedacht, maar met een minder mooie mededeling. Iets met een pakking en een controle systeem dat checkt of de vlam aan is. En nu steeds denkt dat dat niet zo is en daarom het gas dicht doet. Terwijl de vlam er wel is. Volgt u me nog?

In totaal is de monteur hier weer een behoorlijke tijd mee bezig geweest. En bleek een kabeltje en een "voeler" vervangen een goede oplossing. Nu maar hopen dat het dat is, want anders is het de printplaat en ik wil denk ik niet weten wat dat dan weer mag kosten....

December een dure maand? Wat dacht je van januari....:(

Garage en klusplannen

Vanochtend stond alles in het teken van de auto. Die moest naar de garage voor een onderhoudsbeurt. Dat betekende iets eerder van huis om de auto in te leveren en dan nog door naar mijn werk in een zogenaamde leenauto. Omdat ik in een kleine hybride auto (tevens automaat) rijd, was het even slikken toen ik in een gewone benzine auto zat en weer moest schakelen.  Wat een lawaai voor je gevoel! En de angst bekroop me toen ik wegreed dat ik met horten en stoten dat terrein af zou rijden ;), maar het ging zowaar goed. Niet één keer afgeslagen.
En aan het einde van de dag deed ik de omgekeerde versie. Want van schakelen naar automaat was ook weer wennen! Maar ook dat kwam goed en met de nieuwe apk kunnen we er weer even tegen. Dat mag dan ook wel voor zo'n bedrag;)

Morgen staat alles in het teken van de trap. Eerst wilde ik alleen de muren doen ( al heel wat behang er afgetrokken en zou ik de trap even laten voor wat het is. Die zag er op zich nog netjes uit, maar ook oud. Nu de trap weer veel gebruikt wordt ( de vorige bewoners hadden een traplift) merk ik dat het te ver heen is om te laten zitten. Ik heb voorzichtig een klein stukje eraf getrokken en het foam bleef korrelig aan het hout zitten en de jute met de lusjes die samen de bekleding vormen vielen in rafels uit elkaar. Gaar. Ik heb eigenlijk geen plan de campagne, het is echt kijken hoe het in de praktijk er af te halen is. Daarna wil ik het lakken en van die halve maandjes erop plakken, want dat lijkt voor alsnog een goedkopere oplossing. Niet de mooiste. Dat prachtige vinyl dat tegenwoordig te koop is, daar durf ik me niet aan te wagen, dan zou ik het moeten laten doen. Een kleine berekening alleen al voor het materiaal kwam al uit op een behoorlijk bedrag. Wat het beslist waard zou zijn, maar wat ik er op dit moment niet aan wil spenderen. Maar tsja, keuzes. Nu maar even kijken hoe ver we gaan komen....

Tweedehands laptop

Hoewel de kringlopen volop bezocht worden, denken mensen bij de aanschaf van een nieuwe laptop niet direct aan een tweedehands versie. Toch zijn er verschillende online winkeltjes die tweedehands laptops verhandelen met originele aanschaf bon en garantie.

Eerlijk gezegd had ik er zelf ook niet direct aan gedacht. Ik hield al maanden de advertenties van de verschillende bekende elektronicawinkels in de gaten. Omdat het duidelijk was dat mijn oude netbook het echt niet meer ging redden werd het verlangen naar nieuw steeds urgenter.

De doorslag kwam voor mij toen ik voor de zoveelste keer bij de laptops keek in de winkel en een ouder stel de verkoper om hulp vroeg. Ze vertelden hun wensen en de verkoper luisterde niet eens. Hij leidde ze direct naar de laptops voor intensief gebruik geschikt waren. En dat voor e-mails, wat Excel bestanden en een aantal foto's. Ze hadden het simpelweg niet nodig. Een lichter model met minder geheugen en een iets lichtere processor was beslist ook geschikt. Je zag dat de mensen geen idee hadden. En wellicht zijn ze nu ook tevreden met de meest luxe, uitgebreide en hippe variant.
Maar voor mijn gevoel klopte het van geen kant.

Via een collega werd ik getipt om eens te kijken bij een tweedehandswinkeltje vlakbij Groningen. Ik keek gauw even op de site en 's avonds besloot ik nog eens een poging te gaan wagen. Ik zag dat er inmiddels een laptop aan de site was toegevoegd van het merk dat mij bekend was. De laptop was uit mei 2018. Nog geen jaar oud, meer dan voldoende geheugen, prima processor voor wat ik op de laptop wilde gaan doen, de juiste software en....een klein prijsje dat mooi past bij mijn kleine portemonnee.

Ik maakte een afspraak en toen ik er was bekeek het apparaat dat nog geen krasje had en werd erg blij van de uitleg en de bijbehorende garantie. Er werd nog wel bij gezegd dat het beslist geen laptop was voor zware games etc. Maar dat was ik toch niet van plan.

Of ik het eng vond om zoiets tweedehands te kopen? Nee. De winkel was bekend en alles klopte. En de prijs nog meer.

Dierenarts

Een jaar voordat we uitelkaar gingen kreeg dochterlief een klein hondje. Ze had van baby af aan een groot hart en een zwak voor kleine hondjes. Ze wilde er wel een van Sinterklaas en dan hoefde Sinterklaas nooit meer cadeau's aan haar te geven. Om te voorkomen dat ze nooit meer cadeau's van Sinterklaas zou krijgen ;) hebben we toen een  hondje gekocht voor ons allemaal. We hadden de tijd en de ruimte. Bovendien leek het me geen goed plan om het hondje alleen aan dochterlief te geven. Ik wilde beslist niet twee hondjes en wanneer zoonlief ook een hondje wilde zou het oneerlijk aanvoelen om dan te weigeren.

Het hondje kwam in de vorm van een reekleurig pinschertje. De opmerkingen van de mensen om ons heen en van vreemden logen er niet om "Is dat een hond?!". Ex en ik zijn allebei met honden opgegroeid en kwamen tot de ontdekking dat een kleine hond evenveel hond is als een grote.
Een kleine kortharige eet alleen veel minder, maar de rest (en dus ook de kosten) zijn precies hetzelfde. Er werd een verzekering genomen omdat als er echt wat mis is, er geld moet zijn voor operaties etc.

Op de een of andere manier bleek het formaat overeen te komen met waar de kinderen en ik een kleine jaar later zouden gaan wonen (eerste tijdelijke adres) op basis van de leegstandswet. 45 m2 is niet veel voor twee kinderen, een mini hond en een volwassene, maar het werkte.

Het lieve beestje brengt veel vreugde, is altijd vrolijk, verhaart niet (allen bij grote stress), is nooit te beroerd om te spelen, houdt van wandelen, eindeloos knuffelen en is, zeker in het begin, een goede metgezel geweest voor de vele avonden alleen als de kinderen op bed lagen.

En hoewel het een lief vriendinnetje is, betekent dit niet dat we niet nadenken over de kosten.
Het eerste bezoek aan de dierenkliniek in de nieuwe omgeving gaf aan dat het de moeite waard was om te kijken of het ergens goedkoper kon. Je bent dan wel verzekerd, maar dat is ook maar tot een max. En laten we wel wezen, de verplichte inentingen zijn niet beter of anders als je er meer of minder voor betaald.

Dit jaar ontdekte ik het dierenpunt van de lokale W.elkoop. De afspraak werd snel gemaakt en de hond ging blij naar binnen. We werden enthousiast onthaald door de dierenarts en de assistente, die met hoge stemmen tegen ons hondje begonnen te praten. Je zag de hond denken "Wat een vrolijke boel hier!". De drie injecties en de neusdruppeltjes werden ter voor bereiding aangemaakt en ze kwispelde vrolijk met een hard tikkend geluid op de behandeltafel.

Toen het bakje met de injecties op de behandeltafel werd gelegd, snuffelde ze wat nieuwsgierig. Ze werd heel lief geaaid door de dierenarts en door de assistente die haar ineens toch wat meer gingen vasthouden en.... daar was de grens bereikt. Zodra ze merkte dat ze vast werd gehouden probeerde ze zich los te maken en dat lukte iets te goed. Het vel van de hond zit lekker los en omdat alle onderdelen van de hond zo mini zijn is dat lastig vasthouden. Het werd nog een hele toer en met nog wat extra bijstand lukte het nog niet om de hond in bedwang te houden. Als een stuk zeep glipte ze door de handen heen en het was een heuse slapstick. De aanhouder wint en uiteindelijk zat ze vast.... totdat een van ons weer moest lachen en iedereen iets verslapte en daar begonnen we weer opnieuw!

Om een lang verhaal wat korter te maken: ik wandelde drie kwartier (!) later met een ingeënte hond met netjes geknipte nagels de W.elkoop uit. De dierenarts en de assistente droegen allebei een zwart shirt met voorop een grote ronde bruinachtige plek van ieniemienie haartjes die onze hond van alle stress los had gelaten. Chapeau voor hun geduld!

Vooruitzichten

De eerste schoolweek van het nieuwe jaar zit er weer op. Ik ben altijd weer blij met ritme en regelmaat. De kinderen ook, zo niet nog meer dan ik. Dan weet je waar je aan toe bent en hoeveel ruimte je verder nog hebt om spontaan in te vullen.

De vakantie was ook heerlijk, maar vloog voorbij. Gevuld met de bekende feestdagen die we eenvoudig vieren en met bezoekjes van en aan vrienden, vriendinnen met en zonder kinderen vanuit alle hoeken. Gezelligheid! En ook dankbaarheid dat we zulke fijne vriendschappen mogen ervaren.

 Het begin van een jaar voelt meestal toch een beetje als een belofte, alleen weet je nog even niet welke. Dat ontvouwt zich vanzelf en ligt merendeels buiten je beïnvloedingscirkel. Alles komt ogenschijnlijk vanzelf in beweging en valt weer op z'n of 'n plek. Waar beweging komt, komt ruimte voor iets nieuws om door te groeien. Al was dat maar door de kalender en de tijd die doortikt. 

Dochterlief wordt dit jaar 10 en zo hebben we twee tieners in huis. Zelf word ik dit jaar 40. Mooie ronde getallen. En hoewel je niet anders bent dan anders, geeft het stof tot nadenken, terugblikken, maar bovenal vooruitkijken.

Ons huis met "De keuken van Hans en Grietje"

Sinds de zomer van 2018 hebben de kinderen en ik eindelijk een eigen huis dat aanvoelt als een echt thuis. Thuis is altijd waar wij zijn, maar het appartement waar we eerder in woonden was nooit helemaal echt van ons. Nu hebben we weer een huis met een tuin. En dat maakt naar buiten gaan een stuk aanlokkelijker.

Het huis is voor het laatst bewoond door mensen die 92 en 93 zijn geworden, dus je kunt wel zeggen dat het levensloop bestendig is;)

 Maar zonder gekheid: alles is degelijk maar wel bruin, met zalmroze en beige. Een kind uit zijn tijd. Ze zeggen dat alles weer in de mode komt, maar in dit geval betwijfel ik het ten zeerste. En er is dus werk aan de winkel. Met mijn baan, ons gezinsleven en alles wat er omheen hangt is dat best een opgave.

Ik had bij de aankoop het idee om direct goed van start te gaan, maar de zomerhitte maakte dat je je niet ging wagen aan een schilderbeurt. De kwast droogde al bijna op voordat deze het kozijn had bereikt. En daarom heb ik de plannen omgegooid. Alleen de kinderkamers werden opgeknapt en de rest lieten we even voor wat het was.

Grappig om te merken dat toen de eigen meubelen die we bijeen gescharreld hadden een plek hadden gekregen, het huis direct meer thuis voelde dan alle huizen waar we de afgelopen drie jaar in gewoond hebben bij elkaar. Het huis voelt warm en gezellig. Echt ons huis.

Nu probeer ik elke week drie klussen te doen, zodat het behapbaar blijft in tijd en energie. En ook vanwege het budget. Al kosten niet alle klussen veel geld. Of heel veel tijd.

De keuken is een ander verhaal. Donker eiken met bruine tegeltjes.Maar hoe blij kun je zijn met een gootsteen voor een keukenraam.  Je mist de roodwitte gordijntjes en de koperen pannen aan de muur :). Zoals in een pannenkoeken boerderij! Of uit het sprookje van Hans en Grietje.

Renovatie leek een mooie oplossing. Maar dat valt best tegen. Het is niet dat ik voor een dubbeltje op de eerste rang hoef te zitten, maar voor de bedragen die je neer moet tellen om de deurtjes over te laten spuiten heb je bij een Zweeds woonwarenhuis een compleet nieuwe keuken. Bij wijze van dan.
Dat schilderen zouden een vriendin en ik dan toch maar wel op ons nemen. Ooit.
Dus toen maar offertes opgevraagd voor het vervangen van het aanrechtblad. Maar dat kwam op hetzelfde bedrag neer. Nu wachten we maar even af. Alles doet het en alles is degelijk. Geen haast dus. Er komt vanzelf een oplossing voorbij. Nu maar hopen dat het weer in de mode komt;)

Waar waren we ook alweer?

Met goede voornemens alleen kom je er ook in 2019 niet. Het zit 'm in het echt gaan doen van dingen en het volhouden. Praktisch denken, openheid en het continue proces van willen spiegelen en verbeteren.

In mijn werk heb ik een heel traject mogen volgen in het lean-denken. Iets wat me redelijk op het lijf geschreven bleek te zijn. Binnen de tak van het bedrijf waar ik mag werken zijn verschillende mensen per team die een dergelijke cursus hebben mogen volgen. Het is best pittig, maar ook heel energie-gevend. Al die mensen bij elkaar vormen nu een groep die regelmatig bij elkaar komt om te delen, zo neem je elkaar mee op een positieve golf.
Eigenlijk lijkt het een beetje op bloggen. Je deelt je ervaringen, hersenspinsels, dingen die je zijn opgevallen en mooie tips. Soms verzanden mensen er in, dat is ook met lean-trajecten zo. Maar: alles wat aandacht krijgt groeit.

Hoewel ik afgelopen jaar nauwelijks een blog heb gepost, was ik toch nog steeds bezig met delen.
Een van de belangrijke dingen die ik heb geleerd is dat je af en toe al je processen compleet stil moet leggen, ook al lijkt het of je het te druk hebt om dat te doen. Anders kan je geen afstand nemen en de zaken goed bekijken. Je met regelmaat afvragen: "Waar waren we ook alweer?".
En dat geldt eigenlijk voor alles. Ook privé.

Ik heb mogen kijken bij een revalidatiecentrum dat volledig lean handelt en ook de menselijkheid voorop stelt. Wat een energie! Steeds komt het er op neer dat je moet kijken wat je doelen zijn en wat je visie is. En bij alles wat je doet ga je je afvragen: draagt het er (voldoende) aan bij. Op die manier wordt keuzes maken makkelijker. Soms merk je zelfs na een tijdje dat je je doelen en je visie bij moet stellen omdat je wereld door alles al veranderd is.

Ook dat heeft gelijkenis met mijn privé-sfeer. Na drie jaar overleven en zoeken naar rust en ruimte ontstaat er ruimte voor nieuwe dingen die ik nog nooit heb gedaan. Dat is soms eng, maar alles rustig en stap voor stap bekijken en invoelen wat het doet (of het bijdraagt aan de eigen wensen en doelen) maakt het inderdaad makkelijker keuzes te maken. Zoals het doorzetten wat beslist niet makkelijk is, zoals een rechtzaak waarbij hopelijk eindelijk rust ontstaat voor de kinderen en voor mijzelf. Zodat er weer ruimte voor wat iets nieuws ontstaat.

Ik hoop voor een ieder op een mooi 2019 met persoonlijke groei.