Ik wilde eigenlijk schrijven dat ik het zo'n onzin vind dierendag en dat vind ik ook echt wel, maar het bracht ons de afgelopen dagen veel plezier....
Bij Intratuin kon je huisdier op de foto in het kader van dierendag. Dat leek me wel heel erg leuk, dus besloten we vroeg naar Intratuin te gaan met de hond ( hondje). Eenmaal aangekomen, moesten we eventjes wachten en kregen we alvast een puntzak hondenkoekjes als cadeautje. We waren snel aan de beurt en de hond gedroeg zich voorbeeldig en het was zo klaar. Het printen duurde echter een hele tijd en er werd ons geadviseerd een rondje door de winkel te maken en terug te komen....nou vooruit dan maar. We keken bij alle dieren en kwamen uit bij een rad van fortuin. Daar mocht je aan draaien in ruil voor je e-mailadres. De kinderen waren meteen enthousiast. Zoonlief draaide aan het rad en wat denk je? We of beter gezegd de hond won een hondenkussen. Twee euforische kinderen en een hond die "huh?" om zich heen keek waarom de kinderen zo druk werden, haha.
Na een rondje vissen en planten was het wel weer tijd om terug te gaan naar de fotograaf en de medewerkers. Maar oei wat was het daar druk. Het zweet stond op hun voorhoofd.
De mensen die dan op dat moment net hun huisdier hadden laten fotograferen lieten niemand ertussen. Terwijl de mensen die al vroeg waren gekomen en nu terugkwamen uit de winkel ook wel graag hun foto wilden hebben. Mensen gingen hun plek opeisen en het was niet gezellig. Ik vroeg beleefd of er ook een ander moment of een andere manier was om aan je foto te komen. Men had duidelijk niet gerekend op zoveel mensen en er was eigenlijk geen oplossing. We besloten fotoloos richting de kassa te gaan. Hoewel we niets gingen kopen moesten we natuurlijk wel laten zien wat we gewonnen en gekregen hadden en de bijbehorende bonnen inleveren. Bij de kassa kregen de kinderen nog wat lekkers en zo gebeurde het dat we zonder geld uit te geven toch bepakt en bezakt weer naar huis reden...zonder foto.
Na de lunch was het een mooi moment om naar Ouddorp te gaan.We genoten van de zee en het strand. De hond rende alles zes keer van enthousiasme. We moesten nog wel even nalachen over de gekke drukte bij Intratuin en natuurlijk het feit dat de hond een hondenkussen gekregen had. We sloten de middag af met een drankje en kleine hapjes in een strandtent.
Vandaag was het officieel Dierendag en we besloten in Antwerpen te kijken bij de stadsboerderij. Daar was echt een hele leuke dag georganiseerd. Uiteraard werd enthousiast verteld over het tuinieren, over de dieren en het ecosysteem. Maar ook waren er allerlei kraampjes. Zo kon je kijken bij de hoefsmid, bij de imker, hoe wol werd bewerkt, hoe zuurkool wordt gemaakt, hoe je het beste compost maakt etc. In de bakkerij kon je brood en pizza proeven. Er was versgeperst appelsap van de appels van eigen boomgaard. Soep, brood, drinken etc. waren allemaal ter plaatse gemaakt van eigen oogst en gratis. De kinderen (en manlief en ik) genoten van alles. Wat een leuke vrije sfeer! Allemaal blije mensen.
Later reden we een klein stukje door naar het Middelheim. Daar kan je geweldig door het park lopen en genieten van de herfst. Ook heb je daar een grote speeltuin, dus succes verzekerd. Terwijl manlief en ik aan een picknicktafel genoten van de door ons meegenomen koffie en wat pinda's pelden, genoten de kinderen van de speeltuin. We zagen veel mensen op hetzelfde stukje zoeken naar tamme kastanjes. Wat zo leuk was, was dat iedereen eigenlijk ook wel kastanjes vond. Terwijl het ene gezin ermee ophield omdat ze niets meer vonden, kwam het volgende gezin aan dat weer volop tamme kastanjes vond. Soms kwamen de kastanjes achter elkaar uit de hoge bomen vallen en dat ging soms maar net goed. Je moet er toch niet aan denken dat je zo'n stekelige bolster op je bolletje krijgt...
Al met al dus een prima, eigenlijk een heerlijk weekend waar Dierendag in gevierd werd :-)
zondag 4 oktober 2015
woensdag 30 september 2015
Groene voetstappen
Op de school van de kinderen worden deze week de groene voetstappen geteld. Dat betekent dat ze in elke klas tellen hoeveel kinderen er op de fiets of lopend zijn gekomen.
Omdat we in het buitengebied wonen is dat wel eens wat sneu voor onze kinderen, want we komen met de auto. Ik opperde dat we dan de auto op het carpool terrein zouden zetten en de rest zouden kunnen lopen. Dat is toch al gauw een wandeling van 20 minuten. Maar dat vonden de kinderen niet eerlijk, want de regels waren dat je van huis tot aan school moest lopen of fietsen.
Omdat er vrij hard gereden wordt ( je mag max.60, maar dat wordt hier kennelijk uitgelegd als minimum snelheid) durfde ik het tot nog toe niet aan om op de fiets te gaan met slingerende zoon en zware dochter achterop. Dus opperde ik dat lopen ook een optie zou zijn, maar dan moesten we wel echt héééél vroeg op pad gaan. Ik berekende dat we dan wel een uur voordat de school open zou gaan van huis moesten gaan ( rekening houdend met twee treuzelende kinderen). Nou dat leek hen wel wat. En zo kwam het dat we vanochtend nog voor half 8 op weg gingen. De hond kon ook mooi mee ( in het kader van twee vliegen in een klap) en die keek echt heel verbaasd, maar liep even later vrolijk mee. Af en toe leek ze even om te kijken en te vragen of het echt wel de bedoeling was dat we deze vroege wandeling aan het maken waren.
Uiteindelijk kwamen we keurig op tijd aan. De kinderen helemaal enthousiast. De hond en ik keerden weer huiswaarts. Dat ging een stuk sneller, de hond had er zin in.
Nu maar eens kijken of we het deze week nog eens kunnen doen.
Omdat we in het buitengebied wonen is dat wel eens wat sneu voor onze kinderen, want we komen met de auto. Ik opperde dat we dan de auto op het carpool terrein zouden zetten en de rest zouden kunnen lopen. Dat is toch al gauw een wandeling van 20 minuten. Maar dat vonden de kinderen niet eerlijk, want de regels waren dat je van huis tot aan school moest lopen of fietsen.
Omdat er vrij hard gereden wordt ( je mag max.60, maar dat wordt hier kennelijk uitgelegd als minimum snelheid) durfde ik het tot nog toe niet aan om op de fiets te gaan met slingerende zoon en zware dochter achterop. Dus opperde ik dat lopen ook een optie zou zijn, maar dan moesten we wel echt héééél vroeg op pad gaan. Ik berekende dat we dan wel een uur voordat de school open zou gaan van huis moesten gaan ( rekening houdend met twee treuzelende kinderen). Nou dat leek hen wel wat. En zo kwam het dat we vanochtend nog voor half 8 op weg gingen. De hond kon ook mooi mee ( in het kader van twee vliegen in een klap) en die keek echt heel verbaasd, maar liep even later vrolijk mee. Af en toe leek ze even om te kijken en te vragen of het echt wel de bedoeling was dat we deze vroege wandeling aan het maken waren.
Uiteindelijk kwamen we keurig op tijd aan. De kinderen helemaal enthousiast. De hond en ik keerden weer huiswaarts. Dat ging een stuk sneller, de hond had er zin in.
Nu maar eens kijken of we het deze week nog eens kunnen doen.
maandag 28 september 2015
Mazzel
Soms kun je zomaar enorm mazzel hebben!
Zo hadden we bedacht dat we in onze "strijd" tegen de kou (met een blik op de aankomende winterperiode) op twee plekken een goed, dik en mooi gordijn wilden plaatsen. Een voor de keukendeur naar de achtertuin en een gordijn voor de schuifdeur naar de garage.
We kijken dan gewoon bij de H.ema, K.wantum of L.eenbakker. Vorige week was de L.eenbakker aan het verbouwen en ik had een voorgevoel. Hoewel we bij de K.wantum en de H.ema ook prima gordijnen vonden die we op maat konden laten maken, wilde ik toch wachten. Deze week was de L.eenbakker weer open en vanmiddag nam ik een kijkje in de geheel vernieuwde winkel. De Gordijnafdeling was inderdaad veranderd en ik vond een aantal mooie stoffen die mijn voorkeur hadden. Tot mijn oog viel op een aantal draadmanden met showbanen. De verkoopster zag me kijken en vertelde dat de coupons 2.99 euro waren en dat het ongebruikte showbanen waren van de nieuwe collectie. Vlak voor de verbouwing waren de coupons binnengekomen en direct weer ingepakt. De nieuwe inrichting van de winkel is ruimer van opzet en toen bleken de banen met een lengte van twee meter te kort te zijn in de nieuwe opstelling.
Naast twee prachtige gordijnen ( die ik dus ook gewoon had zien hangen) vond ik ook nog een mooie "in between" voor het raam naast de voordeur. De vitrage die er hing was helaas stuk gegaan omdat de voordeur was dichtgeklapt terwijl de vitrage ertussen zat. Ai. De pinnen van het slot hadden zich door de stof geboord.
En zo kwam het dat ik uiteindelijk drie coupons afrekende en in totaal een kleine 9 euro kwijt was. Thuis hield ik de gordijnen voor de deuren en ze zijn precies goed van maat. Wat kan je dan blij zijn! Alleen de vitrage-coupon voor het raam naast de voordeur moet ik 50 cm korter maken, maar voor de rest heb ik er helemaal geen werk van! Heerlijk.
Na het bezoek aan L.eenbakker ging ik nog even bij K.wantum naar binnen. We zijn de kamers van de kinderen een beetje aan het aanpassen omdat ze nu ouder zijn en graag lezen. Dan is een leeslampje bij je bed wel fijn. Voor zoonlief hadden we nog een mooie liggen, maar voor dochterlief hadden we er nog een nodig. Toen we laatst bij de K.wantum waren hadden we een mooie gezien, maar ik vond 29 euro wel een beetje boel prijzig. Temeer omdat er ook (mindermooie) verkrijgbaar zijn voor een tientje en ik wilde nog even kijken op Marktplaats. Op Marktplaats vond ik geen geschikte lamp en uiteindelijk was het op de achtergrond geraakt. Maar eenmaal bij K.wantum binnen zag ik de lamp nergens. De medewerkster vertelde enthousiast dat aan het einde van de middag de nieuwe collectie binnenkwam. De lampen die uit de collectie gingen waren verwijderd en stonden in een schap achter de meubelen. En ja hoor, die leuke lamp die we eerder hadden gezien stond er ook...afgeprijsd voor 7,50 euro.
Stiekem ben ik natuurlijk afschuwelijk materialistisch, dat ik zo blij kan worden van een koopje :-)
Maar je had het gezicht van dochterlief moeten zien toen ze thuis kwam...
Zo hadden we bedacht dat we in onze "strijd" tegen de kou (met een blik op de aankomende winterperiode) op twee plekken een goed, dik en mooi gordijn wilden plaatsen. Een voor de keukendeur naar de achtertuin en een gordijn voor de schuifdeur naar de garage.
We kijken dan gewoon bij de H.ema, K.wantum of L.eenbakker. Vorige week was de L.eenbakker aan het verbouwen en ik had een voorgevoel. Hoewel we bij de K.wantum en de H.ema ook prima gordijnen vonden die we op maat konden laten maken, wilde ik toch wachten. Deze week was de L.eenbakker weer open en vanmiddag nam ik een kijkje in de geheel vernieuwde winkel. De Gordijnafdeling was inderdaad veranderd en ik vond een aantal mooie stoffen die mijn voorkeur hadden. Tot mijn oog viel op een aantal draadmanden met showbanen. De verkoopster zag me kijken en vertelde dat de coupons 2.99 euro waren en dat het ongebruikte showbanen waren van de nieuwe collectie. Vlak voor de verbouwing waren de coupons binnengekomen en direct weer ingepakt. De nieuwe inrichting van de winkel is ruimer van opzet en toen bleken de banen met een lengte van twee meter te kort te zijn in de nieuwe opstelling.
Naast twee prachtige gordijnen ( die ik dus ook gewoon had zien hangen) vond ik ook nog een mooie "in between" voor het raam naast de voordeur. De vitrage die er hing was helaas stuk gegaan omdat de voordeur was dichtgeklapt terwijl de vitrage ertussen zat. Ai. De pinnen van het slot hadden zich door de stof geboord.
En zo kwam het dat ik uiteindelijk drie coupons afrekende en in totaal een kleine 9 euro kwijt was. Thuis hield ik de gordijnen voor de deuren en ze zijn precies goed van maat. Wat kan je dan blij zijn! Alleen de vitrage-coupon voor het raam naast de voordeur moet ik 50 cm korter maken, maar voor de rest heb ik er helemaal geen werk van! Heerlijk.
Na het bezoek aan L.eenbakker ging ik nog even bij K.wantum naar binnen. We zijn de kamers van de kinderen een beetje aan het aanpassen omdat ze nu ouder zijn en graag lezen. Dan is een leeslampje bij je bed wel fijn. Voor zoonlief hadden we nog een mooie liggen, maar voor dochterlief hadden we er nog een nodig. Toen we laatst bij de K.wantum waren hadden we een mooie gezien, maar ik vond 29 euro wel een beetje boel prijzig. Temeer omdat er ook (mindermooie) verkrijgbaar zijn voor een tientje en ik wilde nog even kijken op Marktplaats. Op Marktplaats vond ik geen geschikte lamp en uiteindelijk was het op de achtergrond geraakt. Maar eenmaal bij K.wantum binnen zag ik de lamp nergens. De medewerkster vertelde enthousiast dat aan het einde van de middag de nieuwe collectie binnenkwam. De lampen die uit de collectie gingen waren verwijderd en stonden in een schap achter de meubelen. En ja hoor, die leuke lamp die we eerder hadden gezien stond er ook...afgeprijsd voor 7,50 euro.
Stiekem ben ik natuurlijk afschuwelijk materialistisch, dat ik zo blij kan worden van een koopje :-)
Maar je had het gezicht van dochterlief moeten zien toen ze thuis kwam...
zondag 20 september 2015
Groene cosmetica ( betaalbaar)
Afgelopen zomervakantie bleek dat ik te weinig shampoo e.d. in had gepakt. Omdat ik normaal grootverpakkingen koop, had ik het een en ander in reisflacons gedaan. Je gaat immers liever niet met literflessen zeulen.
Maar tijdens onze vakantie bleken we enorm vaak te zwemmen, soms wel twee keer per dag. Tsja en dan is het wel fijn als je na je chloor- of zoutbad even lekker kan douchen en dan gaat het veel harder met alles. Oeps!
Ik besloot aanvankelijk reguliere shampoo aan te schaffen, maar na twee dagen kon ik het geklaag niet aan. "Getsie wat schuimt dat", "Wat een kauwgomlucht", " Wat wordt je huid hier droog van".
Tsja wat doe je dan? Ik zocht op internet naar de merken die we normaal gebruiken en of we die in de buurt konden kopen. Maar dat bleek geen optie te zijn.
De kans om "Douce nature" in Duitsland te kopen is erg klein :-). Aveda is erg prijzig om in kleinverpakking te kopen, in grootverpakkingen ook overigens. Maar ik herinnerde me dat ik ooit iets van het keten Rossmann had gekocht wat ook prima beviel en niet erg duur was. Het probleem was alleen, dat we nergens een Rossman-winkel tegen kwamen, wel veel DM-winkels. Beide ketens zijn vergelijkbaar met een Kruidvat, Etos of Trekpleister. Maar vaak wel iets uitgebreider en ruimer in opzet.
DM bleek tot mijn blijdschap een heel assortiment aan biologische cosmetica te hebben. Alle bekende (biologische)merken waren er eigenlijk wel vertegenwoordigd, maar ze hebben ook een eigen biologische cosmetica lijn: Alverde. Ik kan dan echt een hele tijd sniffen aan flessen en potjes en ik was verbaasd. Het rook goed, was goedkoop en ik kocht voorzichtig een paar verpakkingen.
De volgende dag bezochten we een stad waar de Rossmann-winkels ons om de oren vlogen, zal je altijd zien. Maar we waren inmiddels naar tevredenheid voorzien.
Vier dagen later stond ik weer in een filiaal van DM om extra Alverde in te slaan, want het viel in de smaak. Ik kocht ook nog een paar goede crèmes. En manlief kocht er de deodorant voor mannen van Alverde. Hij vindt dat prettiger dan baking-soda, wat ik dus al jaren naar tevredenheid gebruik.En ik moet bekennen dat de deo-lucht ook echt wel prettig is en blijft. Soms heb je bio-deo's die prima ruiken, maar toch na een uur of wat van geur veranderen. Zit je ineens met verwelkte bloemetjes in plaats van met een frisse bloemenlucht. Maar dat bleek nu niet het geval te zijn.
Ik was mijn hauschka oog-crème vergeten en besloot te kiezen voor de ooggel voor mannen. Voor vrouwen vond ik alleen een oogcrème die heel vettig aanvoelde en dat vind ik niet prettig. Ook dat bleek een goede zet te zijn.
Nu zijn we aardig wat weken later en zijn de verpakkingen leeg. Sinds enkele dagen zijn we weer over op de grootverpakkingen van thuis. En hoewel die ook prima zijn, missen we toch wel de luxe kwaliteit/geuren van Alverde. Mijn Hauschka oogcrème valt nu ook een beetje tegen, nu ik weken die van Alverde heb gebruikt.
Ik ging op internet eens prijzen vergelijken en dan is Alverde dus echt wel heel erg veel goedkoper dan de merken die ik eerder aankocht ( bijvoorbeeld via biggreensmile.nl of van Aveda ( duur)), ook als je grootverpakking hebt. Vooral de gezichtscrème tegen rimpels voelt heel luxe en fijn aan. Ik vind het vergelijkbaar met bijvoorbeeld Aveda ( voor wie daar mee bekend is).
Als we weer eens aan die kant van de grens zijn, gaan we dus beslist even kijken of er een DM in de buurt is. Eigenlijk heel erg jammer dat de reguliere ketens hier geen fijne goede biologische cosmetica lijnen hebben. Tuurlijk kan je ook in Nederland prima spullen kopen bij de groenere winkels en reformhuizen, maar toch.
Aanrader voor wie zich over de grens waagt dus!
Maar tijdens onze vakantie bleken we enorm vaak te zwemmen, soms wel twee keer per dag. Tsja en dan is het wel fijn als je na je chloor- of zoutbad even lekker kan douchen en dan gaat het veel harder met alles. Oeps!
Ik besloot aanvankelijk reguliere shampoo aan te schaffen, maar na twee dagen kon ik het geklaag niet aan. "Getsie wat schuimt dat", "Wat een kauwgomlucht", " Wat wordt je huid hier droog van".
Tsja wat doe je dan? Ik zocht op internet naar de merken die we normaal gebruiken en of we die in de buurt konden kopen. Maar dat bleek geen optie te zijn.
De kans om "Douce nature" in Duitsland te kopen is erg klein :-). Aveda is erg prijzig om in kleinverpakking te kopen
DM bleek tot mijn blijdschap een heel assortiment aan biologische cosmetica te hebben. Alle bekende (biologische)merken waren er eigenlijk wel vertegenwoordigd, maar ze hebben ook een eigen biologische cosmetica lijn: Alverde. Ik kan dan echt een hele tijd sniffen aan flessen en potjes en ik was verbaasd. Het rook goed, was goedkoop en ik kocht voorzichtig een paar verpakkingen.
De volgende dag bezochten we een stad waar de Rossmann-winkels ons om de oren vlogen, zal je altijd zien. Maar we waren inmiddels naar tevredenheid voorzien.
Vier dagen later stond ik weer in een filiaal van DM om extra Alverde in te slaan, want het viel in de smaak. Ik kocht ook nog een paar goede crèmes. En manlief kocht er de deodorant voor mannen van Alverde. Hij vindt dat prettiger dan baking-soda, wat ik dus al jaren naar tevredenheid gebruik.En ik moet bekennen dat de deo-lucht ook echt wel prettig is en blijft. Soms heb je bio-deo's die prima ruiken, maar toch na een uur of wat van geur veranderen. Zit je ineens met verwelkte bloemetjes in plaats van met een frisse bloemenlucht. Maar dat bleek nu niet het geval te zijn.
Ik was mijn hauschka oog-crème vergeten en besloot te kiezen voor de ooggel voor mannen. Voor vrouwen vond ik alleen een oogcrème die heel vettig aanvoelde en dat vind ik niet prettig. Ook dat bleek een goede zet te zijn.
Nu zijn we aardig wat weken later en zijn de verpakkingen leeg. Sinds enkele dagen zijn we weer over op de grootverpakkingen van thuis. En hoewel die ook prima zijn, missen we toch wel de luxe kwaliteit/geuren van Alverde. Mijn Hauschka oogcrème valt nu ook een beetje tegen, nu ik weken die van Alverde heb gebruikt.
Ik ging op internet eens prijzen vergelijken en dan is Alverde dus echt wel heel erg veel goedkoper dan de merken die ik eerder aankocht ( bijvoorbeeld via biggreensmile.nl of van Aveda ( duur)), ook als je grootverpakking hebt. Vooral de gezichtscrème tegen rimpels voelt heel luxe en fijn aan. Ik vind het vergelijkbaar met bijvoorbeeld Aveda ( voor wie daar mee bekend is).
Als we weer eens aan die kant van de grens zijn, gaan we dus beslist even kijken of er een DM in de buurt is. Eigenlijk heel erg jammer dat de reguliere ketens hier geen fijne goede biologische cosmetica lijnen hebben. Tuurlijk kan je ook in Nederland prima spullen kopen bij de groenere winkels en reformhuizen, maar toch.
Aanrader voor wie zich over de grens waagt dus!
zondag 6 september 2015
Pick-up point (deel 2, de review)
Afgelopen week ging ik zoals gemeld met de kinderen naar het pick-up point van Albert Heijn om de boodschappen op te pikken. Mijn boodschappen stonden klaar en binnen drie minuten stond ik met wagen en al weer bij de auto. Alles in de auto...en toen kon ik het wagentje nergens kwijt. Want het was een ander type wagentje dan het gewone winkelwagentje, omdat de boodschappen aangeleverd worden in statiegeldkratten. Dat was best suf. Dus weer naar binnen met de wagen om bij de klantenservice te vragen waar ik de wagen achter kon laten. Kennelijk kon ik die daar gewoon laten staan, binnen bij de klantenservice welteverstaan.
Eenmaal thuis hebben we alles uitgepakt en hoewel ik wist wat ik had besteld, was het fijn om te zien dat alles goed was gegaan. Alles was in orde. Ik was blij met de gulle korting van 10 euro, de gratis pick-up service en alle bonusaanbiedingen. Het scheelde me vooral veel geld.
Omdat ik niet altijd boodschappen haal bij Albert Heijn en ik de voorraad nu weer aangevuld heb, zal ik dus niet ineens elke week van de service gebruik maken. Ik kan me voorstellen dat het wel heel handig is als je weinig tijd hebt en dat je dan de servicekosten er wel voor over hebt. Of dat je er gebruik van maakt als er weer een aanbieding is waarbij je geen servicekosten betaalt. Het voelde namelijk wel echt als een cadeautje ( oké je betaalt de boodschappen zelf), het scheelt echt wel tijd. Het deed me denken aan de biologische boodschappen die thuis werden bezorgd. Misschien heel handig bij een verjaardag of als je je niet zo fit voelt. Of als je echt heel veel van een bepaalde aanbieding inslaat en het in de winkel niet in die grote hoeveelheden verkrijgbaar is. Maar voor mij als thuisblijfmoeder is het natuurlijk "een beetje" overdadig.
Alles was van goede kwaliteit en vers, dus hoefde niet op stel en sprong op. En ik probeerde dus voor het eerst de glutenvrije verse pasta ( met het glutenvrije keurmerk) omdat ik aan het minderen ben met producten die veel gluten bevatten. Ik ben erg aan het opletten en nu ik een ruime tijd hiermee bezig ben heb ik het idee dat ik meer energie heb. De kinderen vonden het in elk geval lekkerder dan gewone verse pasta, ik vond het gewoon lekker. Als het niet in de aanbieding is, is het wel stervens duur, maar dat is met veel glutenvrije dingen.
Al met al ben ik dus positef gestemd.
En nee, ik heb geen aandelen Ahold. :-)
Eenmaal thuis hebben we alles uitgepakt en hoewel ik wist wat ik had besteld, was het fijn om te zien dat alles goed was gegaan. Alles was in orde. Ik was blij met de gulle korting van 10 euro, de gratis pick-up service en alle bonusaanbiedingen. Het scheelde me vooral veel geld.
Omdat ik niet altijd boodschappen haal bij Albert Heijn en ik de voorraad nu weer aangevuld heb, zal ik dus niet ineens elke week van de service gebruik maken. Ik kan me voorstellen dat het wel heel handig is als je weinig tijd hebt en dat je dan de servicekosten er wel voor over hebt. Of dat je er gebruik van maakt als er weer een aanbieding is waarbij je geen servicekosten betaalt. Het voelde namelijk wel echt als een cadeautje ( oké je betaalt de boodschappen zelf), het scheelt echt wel tijd. Het deed me denken aan de biologische boodschappen die thuis werden bezorgd. Misschien heel handig bij een verjaardag of als je je niet zo fit voelt. Of als je echt heel veel van een bepaalde aanbieding inslaat en het in de winkel niet in die grote hoeveelheden verkrijgbaar is. Maar voor mij als thuisblijfmoeder is het natuurlijk "een beetje" overdadig.
Alles was van goede kwaliteit en vers, dus hoefde niet op stel en sprong op. En ik probeerde dus voor het eerst de glutenvrije verse pasta ( met het glutenvrije keurmerk) omdat ik aan het minderen ben met producten die veel gluten bevatten. Ik ben erg aan het opletten en nu ik een ruime tijd hiermee bezig ben heb ik het idee dat ik meer energie heb. De kinderen vonden het in elk geval lekkerder dan gewone verse pasta, ik vond het gewoon lekker. Als het niet in de aanbieding is, is het wel stervens duur, maar dat is met veel glutenvrije dingen.
Al met al ben ik dus positef gestemd.
En nee, ik heb geen aandelen Ahold. :-)
zaterdag 5 september 2015
19 september Vlaamse Open Havendagen
Begin dit jaar schreef ik al dat het een aanrader is om in de agenda te zetten: de Vlaamse Open Havendagen. Over twee weken zijn ze er weer!
In 2013 bezochten we de Vlaamse Havendag in Antwerpen. De Havendag wordt niet elk jaar georganiseerd en is ook maar echt één dag. Dus niet zoals in Rotterdam een aantal dagen. We hebben toen genoten van de bezoeken aan enkele havenbedrijven en een sluis (Deurganckdoksluis) in aanbouw. We kregen zo een unieke blik achter de schermen.
Tot mijn enthousiasme wordt er dit jaar weer een Vlaamse Havendag georganiseerd.
De havens van Antwerpen, Gent, Oostende en Zeebrugge gooien op zaterdag 19 september hun deuren weer open voor het grote publiek. In samenwerking met de Vlaamse overheid organiseren de havens voor de vierde keer een Vlaamse Havendag. De bedoeling is om het brede publiek vertrouwd te maken met de veelzijdigheid van het havengebeuren. Hartstikke leuk!
In 2013 bezochten we de Vlaamse Havendag in Antwerpen. De Havendag wordt niet elk jaar georganiseerd en is ook maar echt één dag. Dus niet zoals in Rotterdam een aantal dagen. We hebben toen genoten van de bezoeken aan enkele havenbedrijven en een sluis (Deurganckdoksluis) in aanbouw. We kregen zo een unieke blik achter de schermen.
Tot mijn enthousiasme wordt er dit jaar weer een Vlaamse Havendag georganiseerd.
De havens van Antwerpen, Gent, Oostende en Zeebrugge gooien op zaterdag 19 september hun deuren weer open voor het grote publiek. In samenwerking met de Vlaamse overheid organiseren de havens voor de vierde keer een Vlaamse Havendag. De bedoeling is om het brede publiek vertrouwd te maken met de veelzijdigheid van het havengebeuren. Hartstikke leuk!
woensdag 2 september 2015
Pick-up point
Voor enkele boodschappen kom ik eens in de zoveel tijd bij Albert Heijn. Ik let op de aanbiedingen. En ja, ik ben het bezit van een klantenkaart. Omdat ik jarig ben geweest kreeg ik een e-mail waarin stond dat ik gebruik kon maken van het pick-up point zonder dat er servicekosten zouden worden berekend. Het leek me zo'n onzin. Maar even later kreeg ik bericht dat als ik van het pick-up point gebruik zou maken, ik 10 euro korting krijg op mijn boodschappen met een persoonlijke code. Kijk dat klinkt beter. Dus ging ik kijken en jawel het loonde weldegelijk. Je moet wel voor 40 euro bestellen, maar dan krijg je dus èn 10 euro korting èn is de service gratis. Omdat er veel van wat ik gebruik in de bonus was ( 2e gratis) was het nog wel even doorklikken. Maar inderdaad: ik betaal geen 40, maar slechts 30 euro voor boodschappen die normaal (zonder bonus) 59 euro zouden kosten. Ik vind het een goede deal! De voorraadkast is straksweer gevuld, net als de vriezer. Ben benieuwd of het ophalen morgen inderdaad zo handig is!
dinsdag 1 september 2015
Decemberaankopen
Eerder kocht ik het hele jaar door spulletjes voor 5 december. Dat was supermakkelijk en ik kocht het als het goedkoper was/ een goede aanbieding was. Dat heeft een aantal voordelen. Je kent geen decemberstress en je bent goedkoper uit. Daarnaast verdeel je de lasten over verschillende maanden en daarmee wordt december een stuk minder duur.
Dat werkt uitstekend met hele kleine kinderen. Maar ik merk dat ik dit jaar terughoudend ben, omdat ik wat lastiger in kan schatten wat Sint kan schenken om aan wensen te voldoen. Eerder was alles leuk, want je kreeg iets wat heel leuk leek. Maar nu ze groter worden hebben de kinderen steeds meer een eigen ( dure) smaak. En je wilt/ de Sint wil toch zeker zijn dat ze straks niet teleurgesteld zijn en toch voor een groot gedeelte aan hun vraag voldoet.
Dus probeerde ik rond de verjaardagen van de afgelopen maanden alvast goed peilen wat ze nu toch zo graag willen hebben. Vaak weten ze toch veel te veel dingen op te noemen en dan is het leuk als in december alsnog aan een paar wensen kan worden voldaan. Helaas hoorde ik alleen dure dingen voorbij komen, waar ik eigenlijk al wel van weet dat het lastig wordt om daar ergens voor een leuke prijs tegenaan te lopen. Nu wordt het voor mij dus een kwestie van keuzes maken en kennelijk vind ik dat lastig. Maar eh...ach. Ik heb nog wel even, het is begin september....
"Gelukkig" liggen bij Kruidvat de pepernoten alweer in het schap, kan ik toch alvast in de stemming komen...;-)
Dat werkt uitstekend met hele kleine kinderen. Maar ik merk dat ik dit jaar terughoudend ben, omdat ik wat lastiger in kan schatten wat Sint kan schenken om aan wensen te voldoen. Eerder was alles leuk, want je kreeg iets wat heel leuk leek. Maar nu ze groter worden hebben de kinderen steeds meer een eigen ( dure) smaak. En je wilt/ de Sint wil toch zeker zijn dat ze straks niet teleurgesteld zijn en toch voor een groot gedeelte aan hun vraag voldoet.
Dus probeerde ik rond de verjaardagen van de afgelopen maanden alvast goed peilen wat ze nu toch zo graag willen hebben. Vaak weten ze toch veel te veel dingen op te noemen en dan is het leuk als in december alsnog aan een paar wensen kan worden voldaan. Helaas hoorde ik alleen dure dingen voorbij komen, waar ik eigenlijk al wel van weet dat het lastig wordt om daar ergens voor een leuke prijs tegenaan te lopen. Nu wordt het voor mij dus een kwestie van keuzes maken en kennelijk vind ik dat lastig. Maar eh...ach. Ik heb nog wel even, het is begin september....
"Gelukkig" liggen bij Kruidvat de pepernoten alweer in het schap, kan ik toch alvast in de stemming komen...;-)
maandag 31 augustus 2015
De kop is eraf...
Vandaag begon ook hier de school weer. De hele vakantie zeiden manlief en ik tegen de kinderen dat ze best wat later uit hun bed mochten komen omdat het vakantie was. Maar ze werden vroeg wakker. Vanochtend was het dus weer nodig om op tijd uit bed te komen en wat denk je? Juist. Ze sliepen als een blok. Ik dacht eerst nog dat ze een grapje maakten, maar de gezichten waren te verkreukeld, dat kon niet nep zijn.
Gisteravond had ik alles tot in de puntjes klaargemaakt, zodat er vanochtend niets mis kon gaan. Dat was dus verstandig zo bleek, want er werd wat getreuzeld. Dochterlief was een beetje wit en klaagde over haar buik zoals ze altijd doet als ze zenuwachtig is. Ze gaat nu naar groep drie en zoonlief, die naar groep vier gaat, had nog even de opmerking gemaakt dat juf Y. van groep drie echt wel heel streng is. Lekker dan.
Iets eerder dan anders gingen we naar school, want de school was ook vijf minuten eerder open om alles in goede banen te leiden. We ( zoonlief en ik) brachten eerst dochterlief weg die helemaal vergat hoe ze heette en haar jas bij een compleet andere naam hing. In de klas zocht ze het tafeltje waar een kleurdoos met haar naam op stond. Dat was haar plek. Beteuterd keek ze naar de kleurplaat die ook op haar tafeltje lag. Ik wist wat ze dacht: Ze was zo blij geweest dat ze van groep twee naar groep drie ging omdat ze dan niet meer van die stomme kleurplaten hoefde in te kleuren, maar echt zelf kon gaan tekenen en zou leren schrijven enz. Ik moest lachen om haar gezicht.
Vervolgens bracht ik zoonlief naar zijn klas. Hij zou dit jaar een meneer krijgen, wat was hij enthousiast. De laatste week voor de vakantie had hij al uitgebreid kennis gemaakt met de meneer. Maar vorige week kregen we een berichtje dat de meneer helaas langdurig ziek is en dat er een vervangster is voorlopig, juf S. Maar wat schetst onze verbazing? Ook juf S. stond niet in de klas. Want die was afwezig en dus begon de school met nog een andere juf. De vervanger van de vervanger....deed me denken aan groep een, waarbij het aantal vervangster niet meer op vier handen te tellen was. Laten we maar hopen dat het geen voorbeeld is voor het hele jaar.
Eenmaal thuis rol je vanzelf wel weer in het dagelijkse programma. Straks weer de kinderen ophalen voor de lunch, ben benieuwd naar de verhalen!
Gisteravond had ik alles tot in de puntjes klaargemaakt, zodat er vanochtend niets mis kon gaan. Dat was dus verstandig zo bleek, want er werd wat getreuzeld. Dochterlief was een beetje wit en klaagde over haar buik zoals ze altijd doet als ze zenuwachtig is. Ze gaat nu naar groep drie en zoonlief, die naar groep vier gaat, had nog even de opmerking gemaakt dat juf Y. van groep drie echt wel heel streng is. Lekker dan.
Iets eerder dan anders gingen we naar school, want de school was ook vijf minuten eerder open om alles in goede banen te leiden. We ( zoonlief en ik) brachten eerst dochterlief weg die helemaal vergat hoe ze heette en haar jas bij een compleet andere naam hing. In de klas zocht ze het tafeltje waar een kleurdoos met haar naam op stond. Dat was haar plek. Beteuterd keek ze naar de kleurplaat die ook op haar tafeltje lag. Ik wist wat ze dacht: Ze was zo blij geweest dat ze van groep twee naar groep drie ging omdat ze dan niet meer van die stomme kleurplaten hoefde in te kleuren, maar echt zelf kon gaan tekenen en zou leren schrijven enz. Ik moest lachen om haar gezicht.
Vervolgens bracht ik zoonlief naar zijn klas. Hij zou dit jaar een meneer krijgen, wat was hij enthousiast. De laatste week voor de vakantie had hij al uitgebreid kennis gemaakt met de meneer. Maar vorige week kregen we een berichtje dat de meneer helaas langdurig ziek is en dat er een vervangster is voorlopig, juf S. Maar wat schetst onze verbazing? Ook juf S. stond niet in de klas. Want die was afwezig en dus begon de school met nog een andere juf. De vervanger van de vervanger....deed me denken aan groep een, waarbij het aantal vervangster niet meer op vier handen te tellen was. Laten we maar hopen dat het geen voorbeeld is voor het hele jaar.
Eenmaal thuis rol je vanzelf wel weer in het dagelijkse programma. Straks weer de kinderen ophalen voor de lunch, ben benieuwd naar de verhalen!
woensdag 26 augustus 2015
Regenwormen en tenen met rode nagels... en wat ze met elkaar te maken kunnen hebben.
Traditiegetrouw is er in onze omgeving een week voordat de scholen weer beginnen een spelweek. De hele week is er telkens op een andere locatie een spelprogramma. De rode draad van deze week is een piraten- en zeemeerminnenverhaal. Elke dag gaat het verhaal een stukje verder en wordt er een filmpje op internet gezet, zodat je 's avonds een beetje weet wat je morgen gaat doen.
Onze kinderen gaan ook een aantal dagen heen, behalve met het reisje naar Drievliet (vandaag). Dat vinden we niet nodig en bovendien zijn de zwemlessen vandaag weer begonnen en was er dus zwemles. De spelweek zorgt ervoor dat ze zich vermaken, maar ook dat er weer een beetje ritme in de dagen komt. Ook al zijn de tijden echte vakantietijden.
Maandag en dinsdag bracht ik daarom twee laaiend enthousiaste kinderen naar de speldag. Hoewel er steeds buien waren, was het gelukkig goed genoeg om het door te laten gaan.
Maandag was het verzamelpunt bij het bos. Gisteren werd er verzameld op een parkeerterrein, waarnaast een soort skate-veld was. Met allemaal van die ijzeren objecten waar met een skateboard of op skates overheen kan worden gereden en kunsten geoefend kunnen worden. Ik vind dat soort veldjes geen speelterrein voor onze kinderen, maar de meeste ouders lieten hun kinderen tijdens het inschrijven voor de dag op dat veldje spelen en leunden zelf tegen het hekwerk aan.
Er was ook een grote mevrouw, gezien haar leeftijd vast oma, van het formaat Erika Terpstra ( maar niet de uitstraling) die tegen het hekwerk aanleunde en met andere mensen stond te praten. Onze kinderen hingen een beetje om me heen, zochten eikeltjes, blaadjes, takjes en dergelijke. Omdat de opkomst nogal groot was, duurde het even voordat iedereen ingeschreven was en de dag van start kon gaan.
Opeens constateerde ik dat dochterlief niet meer naast me stond, maar gehurkt op één meter naast de eerder genoemde mevrouw was gaan zitten. Het was zo'n grappig gezicht zo'n grote mevrouw en zo'n mini meisje. Ze keek naar de voeten van de mevrouw. De twinkeling in de ogen van onze dochter verraadde dat er iets aan de hand was. Ik keek naar de voluptueuze mevrouw, gekleed in een uitbundige outfit met dito sandalen en knalrode nagellak op haar teennagels. De grote teen van haar ene voet stak uit haar sandalen. Aanvankelijk dacht ik dat dochterlief dus daar naar keek en wilde dochterlief daar weghalen, voordat ze iets daarover zou gaan roepen. Maar ineens zag ik dat ze niet alleen naar de teen keek, maar naar de enorme regenworm die in gestaag tempo op weg was naar de uitstekende teen met roodgelakte nagel.
Ik begreep meteen die gebiologeerde blik van dochterlief en twijfelde één seconde of ik er iets van zou gaan zeggen. Ik riep dochterlief bij haar naam, die meteen met haar wijsvinger voor haar mond "Sssst!!!" siste, maar tegelijkertijd de regenworm in de gaten hield. Alsof de regenworm zou schrikken van mijn geroep en zich zou bedenken. Dan zou alles verpest zijn!
De mevrouw maakte precies op dat moment een beweging en verplaatste haar voeten. De enorme regenworm werd onder de voet met de uitstekende teen geplet. De teleurgestelde blik van dochterlief zal ik nooit vergeten. Ze stond op en liep naar me toe. "Jammer he?" zei ze sipjes. Ik zei dat ik dacht dat die mevrouw wel enorm zou gaan gillen als de worm inderdaad over haar teen heen was gegaan. We giechelden, hielden het verder voor ons en kusten elkaar gedag. De speldag begon.
Onze kinderen gaan ook een aantal dagen heen, behalve met het reisje naar Drievliet (vandaag). Dat vinden we niet nodig en bovendien zijn de zwemlessen vandaag weer begonnen en was er dus zwemles. De spelweek zorgt ervoor dat ze zich vermaken, maar ook dat er weer een beetje ritme in de dagen komt. Ook al zijn de tijden echte vakantietijden.
Maandag en dinsdag bracht ik daarom twee laaiend enthousiaste kinderen naar de speldag. Hoewel er steeds buien waren, was het gelukkig goed genoeg om het door te laten gaan.
Maandag was het verzamelpunt bij het bos. Gisteren werd er verzameld op een parkeerterrein, waarnaast een soort skate-veld was. Met allemaal van die ijzeren objecten waar met een skateboard of op skates overheen kan worden gereden en kunsten geoefend kunnen worden. Ik vind dat soort veldjes geen speelterrein voor onze kinderen, maar de meeste ouders lieten hun kinderen tijdens het inschrijven voor de dag op dat veldje spelen en leunden zelf tegen het hekwerk aan.
Er was ook een grote mevrouw, gezien haar leeftijd vast oma, van het formaat Erika Terpstra ( maar niet de uitstraling) die tegen het hekwerk aanleunde en met andere mensen stond te praten. Onze kinderen hingen een beetje om me heen, zochten eikeltjes, blaadjes, takjes en dergelijke. Omdat de opkomst nogal groot was, duurde het even voordat iedereen ingeschreven was en de dag van start kon gaan.
Opeens constateerde ik dat dochterlief niet meer naast me stond, maar gehurkt op één meter naast de eerder genoemde mevrouw was gaan zitten. Het was zo'n grappig gezicht zo'n grote mevrouw en zo'n mini meisje. Ze keek naar de voeten van de mevrouw. De twinkeling in de ogen van onze dochter verraadde dat er iets aan de hand was. Ik keek naar de voluptueuze mevrouw, gekleed in een uitbundige outfit met dito sandalen en knalrode nagellak op haar teennagels. De grote teen van haar ene voet stak uit haar sandalen. Aanvankelijk dacht ik dat dochterlief dus daar naar keek en wilde dochterlief daar weghalen, voordat ze iets daarover zou gaan roepen. Maar ineens zag ik dat ze niet alleen naar de teen keek, maar naar de enorme regenworm die in gestaag tempo op weg was naar de uitstekende teen met roodgelakte nagel.
Ik begreep meteen die gebiologeerde blik van dochterlief en twijfelde één seconde of ik er iets van zou gaan zeggen. Ik riep dochterlief bij haar naam, die meteen met haar wijsvinger voor haar mond "Sssst!!!" siste, maar tegelijkertijd de regenworm in de gaten hield. Alsof de regenworm zou schrikken van mijn geroep en zich zou bedenken. Dan zou alles verpest zijn!
De mevrouw maakte precies op dat moment een beweging en verplaatste haar voeten. De enorme regenworm werd onder de voet met de uitstekende teen geplet. De teleurgestelde blik van dochterlief zal ik nooit vergeten. Ze stond op en liep naar me toe. "Jammer he?" zei ze sipjes. Ik zei dat ik dacht dat die mevrouw wel enorm zou gaan gillen als de worm inderdaad over haar teen heen was gegaan. We giechelden, hielden het verder voor ons en kusten elkaar gedag. De speldag begon.
woensdag 19 augustus 2015
Gnocchi
Onze heerlijke vakantie zit er inmiddels alweer op. Dat wil zeggen: de kinderen hebben nu nog thuis twee weken vakantie. Tijdens de vakantie zijn we een aantal keren uiteten geweest en ik vind het altijd erg inspirerend om in het buitenland op vakantie uiteten te gaan.
Zo waren wij een dag in Tübingen op visite bij een goede vriendin. Tübingen ligt vlakbij Stuttgart en het is een echte studentenstad. Met name de faculteit geneeskunde is vertegenwoordigd. Of het komt door de geneeskunde studenten, door de hoge inkomens of een combinatie van die twee: ik heb nog nooit zoveel biologische, eko, fairtrade winkels, bistro's en koffietentjes bij elkaar gezien. Dat de grotere bekende ketens niet in de stad vertegenwoordigd waren, zal ook wel meewerken.
De goede vriendin leidde ons door de stad en we genoten enorm van alle gezelligheid. We besloten samen bij een bierbrouwerij te gaan eten. Het was heerlijk. Manlief en ik namen het dagmenu dat heel schappelijk geprijsd was en waar ook gebakken gnocchi ( fonetisch:njokki) bij geserveerd werden. Die gnocchi smaakten beter dan we elders geproefd hadden ( in Italië notabene). En was niet te vergelijken met die ik ooit kant-en-klaar gekocht had ( jakkes).En ik vond het leuk om die dan thuis ook eens te maken om te kijken of dat tot hetzelfde resultaat kon leiden.
Vandaag besloten dochter en ik ons best te doen om de "Tübingse gnocchi" te evenaren. Op verschillende sites kwam ik steeds hetzelfde recept tegen, dus dat zal dan wel een soort vaste verhouding zijn. Zo ook op de site van Herman den Blijker. 750-800 gram aardappelen koken en pureren (door de zeef doen of in een pureeknijper), 200 gram bloem erdoor roeren en twee eitjes toevoegen. Het geheel kneden tot het een mooie bal is ( Eventueel iets meer bloem erdoor). Dit duurt ongeveer 5 minuten. Dan in acht delen verdelen en alle delen uitrollen tot slangen. Dan elk deel opsnijden in stukjes van 2-3cm. En tot een soort ovaal balletje draaien. Met een vork kun je er een figuurtje in drukken. Een pan met kokend water opzetten en zout of bouillon toevoegen. De gnocchi in badges ( steeds in hetzelfde water) koken. Ze zijn gaar als ze boven komen drijven en je kunt ze dan eruit halen om de volgende badge erin te doen. Dan alles af laten koelen en opbakken in de pan met een beetje olie/roomboter of waar je van houdt. Eventueel kruiden of een beetje zout erop. De kinderen vinden het een soort hartige aardappelpoffertjes. Het was dus erg lekker. Vandaar de plaatsing hier op mijn blog.
Eetsmakelijk!
Zo waren wij een dag in Tübingen op visite bij een goede vriendin. Tübingen ligt vlakbij Stuttgart en het is een echte studentenstad. Met name de faculteit geneeskunde is vertegenwoordigd. Of het komt door de geneeskunde studenten, door de hoge inkomens of een combinatie van die twee: ik heb nog nooit zoveel biologische, eko, fairtrade winkels, bistro's en koffietentjes bij elkaar gezien. Dat de grotere bekende ketens niet in de stad vertegenwoordigd waren, zal ook wel meewerken.
De goede vriendin leidde ons door de stad en we genoten enorm van alle gezelligheid. We besloten samen bij een bierbrouwerij te gaan eten. Het was heerlijk. Manlief en ik namen het dagmenu dat heel schappelijk geprijsd was en waar ook gebakken gnocchi ( fonetisch:njokki) bij geserveerd werden. Die gnocchi smaakten beter dan we elders geproefd hadden ( in Italië notabene). En was niet te vergelijken met die ik ooit kant-en-klaar gekocht had ( jakkes).En ik vond het leuk om die dan thuis ook eens te maken om te kijken of dat tot hetzelfde resultaat kon leiden.
Vandaag besloten dochter en ik ons best te doen om de "Tübingse gnocchi" te evenaren. Op verschillende sites kwam ik steeds hetzelfde recept tegen, dus dat zal dan wel een soort vaste verhouding zijn. Zo ook op de site van Herman den Blijker. 750-800 gram aardappelen koken en pureren (door de zeef doen of in een pureeknijper), 200 gram bloem erdoor roeren en twee eitjes toevoegen. Het geheel kneden tot het een mooie bal is ( Eventueel iets meer bloem erdoor). Dit duurt ongeveer 5 minuten. Dan in acht delen verdelen en alle delen uitrollen tot slangen. Dan elk deel opsnijden in stukjes van 2-3cm. En tot een soort ovaal balletje draaien. Met een vork kun je er een figuurtje in drukken. Een pan met kokend water opzetten en zout of bouillon toevoegen. De gnocchi in badges ( steeds in hetzelfde water) koken. Ze zijn gaar als ze boven komen drijven en je kunt ze dan eruit halen om de volgende badge erin te doen. Dan alles af laten koelen en opbakken in de pan met een beetje olie/roomboter of waar je van houdt. Eventueel kruiden of een beetje zout erop. De kinderen vinden het een soort hartige aardappelpoffertjes. Het was dus erg lekker. Vandaar de plaatsing hier op mijn blog.
Eetsmakelijk!
zondag 26 juli 2015
Het mysterie van het gevonden navigatiesysteem
Vanmiddag gingen we na de lunch naar het bos. Kon de hond lekker uitrazen, want gisteren was dat geen optie met die zomerstorm. De kinderen namen elk een bellenblaas mee die ze hadden gekregen en ik zeulde met wat drinken en lekkers. Het werd een mooie wandeling op de Brabantse Wal langs het blote voeten pad. Zonder blote voeten, dat dan weer wel.
Toen we bijna weer bij de auto waren liep zoonlief nog even als een dolle door een stuk waar hij met school was geweest. Hij beeldde het spel uit dat hij met schoolreis had gedaan. Bij het spel was een van de vlaggen kwijtgeraakt, stel je voor dat hij het toch nog zou vinden! En ineens hield hij in en raapte iets op. Hij dacht dat het een telefoon was, maar het was een navigatiesysteem met het snoer er nog aan. Helemaal vies, had duidelijk met de storm ook al daar gelegen. "Getsie!" gilde zijn zusje. Maar zoonlief stond erop om het ding mee naar huis te nemen. Ik ben daar nooit zo'n voorstander van, maar stemde deze keer in. Meteen naar de politie brengen had ook niet echt zin, want we wisten niet of het nog werkte.
Eenmaal thuis maakten we het ding voorzichtig schoon. Zoon wilde het ding testen, maar ik durfde niet goed. Stel je voor dat er kortsluiting van zou komen. Nadat ik besloten had, dat het ding nog in tact was, gingen we het dan toch maar te proberen. Met enige vrees stopte ik het snoertje met USB-aansluiting in een oplader en er gebeurde.... niets. Even later zette ik het apparaat aan en jawel. Gewoon een goed werkend navigatiesysteem. Voor mij wel even wennen, want dit systeem kende ik niet.
Ik drukte op adres en er kwam een adres in beeld. We zochten op de laptop via google op het adres en er verscheen een telefoonnummer. Dus belden we op en legden we uit wat we hadden gevonden. De mevrouw in kwestie mistte niets, maar zou het eens navragen bij mensen die kortgeleden bij haar waren geweest.
Even later ontdekte ik ook -eindelijk- de thuis-knop en verscheen het adres van de eigenaar. Ook dat adres zochten we op. Het nummer wat erbij stond scheen niet te bestaan. Ik probeerde de mevrouw te bellen die we eerder gesproken hadden, omdat zij dan misschien aan het adres wel zou kunnen weten wie de eigenaar was. Maar ik kreeg de voicemail. En ja hoor, de mevrouw belde vrijwel meteen terug. Ze meldde dat haar collega afgelopen vrijdag haar auto bij hetzelfde bos geparkeerd had en bij terugkomst erachter kwam dat er was ingebroken. Ze was heel erg blij dat het systeem gevonden was, maar kon het vandaag niet meer ophalen omdat ze dienst had. Morgen wordt het systeem opgehaald. Zoonlief glom naast me op de bank van trots. Dat hadden we toch maar mooi opgelost, dit mysterie. Net een aflevering uit zo'n kinderboekenserie.
Toen we bijna weer bij de auto waren liep zoonlief nog even als een dolle door een stuk waar hij met school was geweest. Hij beeldde het spel uit dat hij met schoolreis had gedaan. Bij het spel was een van de vlaggen kwijtgeraakt, stel je voor dat hij het toch nog zou vinden! En ineens hield hij in en raapte iets op. Hij dacht dat het een telefoon was, maar het was een navigatiesysteem met het snoer er nog aan. Helemaal vies, had duidelijk met de storm ook al daar gelegen. "Getsie!" gilde zijn zusje. Maar zoonlief stond erop om het ding mee naar huis te nemen. Ik ben daar nooit zo'n voorstander van, maar stemde deze keer in. Meteen naar de politie brengen had ook niet echt zin, want we wisten niet of het nog werkte.
Eenmaal thuis maakten we het ding voorzichtig schoon. Zoon wilde het ding testen, maar ik durfde niet goed. Stel je voor dat er kortsluiting van zou komen. Nadat ik besloten had, dat het ding nog in tact was, gingen we het dan toch maar te proberen. Met enige vrees stopte ik het snoertje met USB-aansluiting in een oplader en er gebeurde.... niets. Even later zette ik het apparaat aan en jawel. Gewoon een goed werkend navigatiesysteem. Voor mij wel even wennen, want dit systeem kende ik niet.
Ik drukte op adres en er kwam een adres in beeld. We zochten op de laptop via google op het adres en er verscheen een telefoonnummer. Dus belden we op en legden we uit wat we hadden gevonden. De mevrouw in kwestie mistte niets, maar zou het eens navragen bij mensen die kortgeleden bij haar waren geweest.
Even later ontdekte ik ook -eindelijk- de thuis-knop en verscheen het adres van de eigenaar. Ook dat adres zochten we op. Het nummer wat erbij stond scheen niet te bestaan. Ik probeerde de mevrouw te bellen die we eerder gesproken hadden, omdat zij dan misschien aan het adres wel zou kunnen weten wie de eigenaar was. Maar ik kreeg de voicemail. En ja hoor, de mevrouw belde vrijwel meteen terug. Ze meldde dat haar collega afgelopen vrijdag haar auto bij hetzelfde bos geparkeerd had en bij terugkomst erachter kwam dat er was ingebroken. Ze was heel erg blij dat het systeem gevonden was, maar kon het vandaag niet meer ophalen omdat ze dienst had. Morgen wordt het systeem opgehaald. Zoonlief glom naast me op de bank van trots. Dat hadden we toch maar mooi opgelost, dit mysterie. Net een aflevering uit zo'n kinderboekenserie.
Onthand
Afgelopen donderdag kwam ik met de kinderen en de hond terug van een bezoek aan een vriendin. Het was een mooie dag geweest, ondanks dat we eigenlijk op ziekenbezoek waren geweest. De vriendin in kwestie was van een steiger gevallen, maar maakte het gelukkig goed. Eenmaal thuis besloten we aan de slag te gaan met het avondeten. Tijdens deze eerste week van de vakantie koken de kinderen namelijk zoveel mogelijk zelf. Ja wel met hulp, maar dat spreekt voor zich. Die avond hadden ze trek in van die lekkere zachte wafels. Nou dat kon geregeld worden. Wafelijzer tevoorschijn gehaald, samen met hen beslag gemaakt. Ineens zag ik een plasje op de grond liggen en dacht dat de hond dat had gedaan. De hond in kwestie keek helemaal niet schuldbewust zoals anders als ze een plasje had gedaan, maar ik lette er niet teveel op. Ik stuurde een van de kinderen op pad voor een klein rondje met het hondje. Tijdens het wafels maken zag ik weer een plasje liggen. Ik maakte het weer schoon, maar ik draaide me om en daar lag het weer. O jee, dat is dus niet van de hond.
Ik opende het halletje voor het toilet en daar zag ik het water uit de muur komen. Overal in het huis zijn de leidingen vervangen, maar direct na de watermeter had de leiding de juiste maat en werd als "goed" bestempeld. Dat bleek ineens een illusie te zijn. Ik opende het luik bij de deur en sloot de hoofdkraan af. Toen de kinderen op bed lagen was ik zelf al verder op onderzoek uitgegaan en constateerde dat het stuk dat via de betonnen vloer de muur in ging kennelijk geknapt was.
In de nis waar we per gebruikersgroep hendels hebben om het water af te sluiten staat altijd een bakje onderin. Zo'n voor-het-geval-dat-bakje. En in plaats van dat daar water in was gegaan baadde het bakje in de kast in water van zo'n 3-5 cm diep/hoog. Het water was dus echt van onderuit gekomen. Ai, ai, ai. Daar wordt een mens verdrietig van kan ik je zeggen.
Ondertussen redderden de kinderen en ik ons met het water dat we konden aftappen direct na de hoofdkraan. De kinderen leken het wel een geinig spelletje te vinden dat gedoe met emmertjes. We gingen die ochtend maar even naar de jaarmarkt om er toch even uit te zijn. Ik vind de jaarmarkt helemaal niets, maar voor kinderen is het geweldig. Het zakgeld brandt in hun zakken. En hun enthousiasme heeft wellicht ook te maken met het vooruitzicht op een lekker bolletje ijs :-).
Ik belde de loodgieter en die kwam gelukkig meteen langs. Vanwege/ dankzij het voorwerk dat al was gedaan (muur weghakken), was de klus snel geklaard en kostte het veel minder dan aanvankelijk gevreesd. Bovendien werd volgens mij vergeten dat het weekend was en dat het tarief dus anders kon zijn. Boffen!
Je voelt je echt zo enorm onthand die dagen.
Maar ...wat is die warme douche die je neemt nadat de boel weer gerepareerd is zalig.....
Ik opende het halletje voor het toilet en daar zag ik het water uit de muur komen. Overal in het huis zijn de leidingen vervangen, maar direct na de watermeter had de leiding de juiste maat en werd als "goed" bestempeld. Dat bleek ineens een illusie te zijn. Ik opende het luik bij de deur en sloot de hoofdkraan af. Toen de kinderen op bed lagen was ik zelf al verder op onderzoek uitgegaan en constateerde dat het stuk dat via de betonnen vloer de muur in ging kennelijk geknapt was.
In de nis waar we per gebruikersgroep hendels hebben om het water af te sluiten staat altijd een bakje onderin. Zo'n voor-het-geval-dat-bakje. En in plaats van dat daar water in was gegaan baadde het bakje in de kast in water van zo'n 3-5 cm diep/hoog. Het water was dus echt van onderuit gekomen. Ai, ai, ai. Daar wordt een mens verdrietig van kan ik je zeggen.
Ondertussen redderden de kinderen en ik ons met het water dat we konden aftappen direct na de hoofdkraan. De kinderen leken het wel een geinig spelletje te vinden dat gedoe met emmertjes. We gingen die ochtend maar even naar de jaarmarkt om er toch even uit te zijn. Ik vind de jaarmarkt helemaal niets, maar voor kinderen is het geweldig. Het zakgeld brandt in hun zakken. En hun enthousiasme heeft wellicht ook te maken met het vooruitzicht op een lekker bolletje ijs :-).
Ik belde de loodgieter en die kwam gelukkig meteen langs. Vanwege/ dankzij het voorwerk dat al was gedaan (muur weghakken), was de klus snel geklaard en kostte het veel minder dan aanvankelijk gevreesd. Bovendien werd volgens mij vergeten dat het weekend was en dat het tarief dus anders kon zijn. Boffen!
Je voelt je echt zo enorm onthand die dagen.
Maar ...wat is die warme douche die je neemt nadat de boel weer gerepareerd is zalig.....
dinsdag 14 juli 2015
Upcycling: project tafel
Een oude eiken salontafel die ook al dienst deed bij mijn ouders toen ik klein was, was functioneel en voor ons op zich prima. Maar toen de makelaar een tijdje geleden bij ons kwam om ons huis te taxeren, meldde hij dat huizen met een modern interieur beter verkopen. Het was waar: we hadden alles in huis aangepakt, behalve onze meubelen.
In een poging om ons interieur wat hipper te maken, heb ik een aantal meubelen weggedaan en weer andere meubelen ben ik aan het opknappen.
Afgelopen week was onze salontafel aan de beurt. De oude voet er afgehaald, behalve het frame. En daaraan nieuwe zelfgezaagde poten bevestigd. Tegenwoordig zie je in woonwinkels veel opgeschuurde tafelbladen met een gekleurd(wit of grijs) onderstel. Maar wilde nu juist af van dat landelijke, daarom strakke doch speelse poten er onder gezet.
Hieronder de foto's:
Helaas geen echte foto meer van "voor", maar nu wel al met de nieuwe poten van vurenhout.
In de tuin werd de tafel uitgebreid geschuurd, nabehandeld met een ontvettend middel en eerst in een grondlaag gespoten. Dat droogde met dat warme weer als een tierelier. Daarna nog twee lagen, telkens met in acht name van de droogtijden.
Daarna heeft de tafel een aantal dagen in de woonkamer verder uitgehard, terwijl we 'm gebruikten.
Om uiteindelijk de laatste twee lagen te krijgen met de eindkleur.
Blij!
En geslaagd! En wel zo dat het naar meer smaakt.....
maandag 13 juli 2015
Thee-tijd
We wonen aan een doorgaande weg van een dorp. De weg wordt opgesierd met grote bomen, eikenbomen en lindes. Hoewel de bomen aan dezelfde weg staan, bloeien de lindebomen niet tegelijkertijd. En dat is misschien maar goed ook, want ( naast de heerlijke geur waar we dan langer van kunnen genieten) geven de bloemen ook heel veel zoetigheid. Dat wordt kennelijk meegevoerd in de lucht en legt een dikke zoete kleverige laag over de auto en op de ruiten.
Afgelopen week regende het eindelijk ( nog steeds veel te weinig), maar was ik met de kinderen op pad. Manlief was juist thuis en toen ik terug kwam lag er een dikke kleverige laag over zijn net gewassen auto heen. Het was echt vettig dik, alsof iemand met een kwast de auto even ingesmeerd had met honing. U begrijpt dat de wasstraten hier in de buurt goede zaken doen.
Het is nu het moment om de bloesems en de eerste ( anders gevormde) blaadjes te plukken. Nu moet je dat niet doen aan een doorgaande weg vanwege de autogassen enz. En om eerlijk te zijn, zijn de bomen hier ook zo hoog gesnoeid, dat ik er met een ladder nog niet bij zou kunnen ( lindes kunnen 30 meter worden). Maar in het grenspark waar we graag wandelen staan midden in het bos fantastische ( niet gesnoeide) lindebomen. Zomaar tref je er ergens een aan. Hoewel de lindes in de straat dus al een tijdje in bloei zijn, waren deze bomen duidelijk later in het proces. Maar gisteren liepen we er weer en jawel de zoete geur kwam ons tegemoet! De bomen die we tegenkwamen, waren werkelijk overladen en we konden nu nog makkelijker bij de bloesems komen omdat de takken zo doorhingen.
Afgelopen winter kreeg ik van de juf van dochterlief een zakje met gedroogde lindebloesem mee. Ik moest dat in een pan met water doen en daar één kaneelstokje en drie kruidnagels aan toe voegen. Eventueel verder zoeten ( lindebloesems zijn ook al zoet) met echte zuivere bijenhoning. En gedurende de dag ( de dagen) drinken ( en opkoken). En telkens water toevoegen ( en eventueel honing). De juf vertelde me dat Turkse mensen daar speciaal een soort kookplaatje of andere pan/theepot voor hebben, voor dat steeds weer koken en lengen van de thee/kruidendrank.
Ik moet zeggen dat het in winter echt een oppeppende drank geeft. Vandaar dat ik dit jaar zelf de bloesems pluk en droog. Over alle toegekende goede eigenschappen van lindebloesemthee zal ik hier niet schrijven, daar wordt al zoveel over geschreven op internet. Vooral op Franse sites, de Franzen zijn er ook echt gek op. In de zomervakanties die we in Frankrijk doorgebracht hebben zagen we ook heel vaak mensen die met ladders op de dorpsweg stonden om de bloesems van de boom te halen. Echte high-tea haha!
Ik ben vergeten een foto te maken van de bomen, maar ik heb er wel een van de (bescheiden!) oogst. De hele keuken en de woonkamer ruiken ernaar!
Afgelopen week regende het eindelijk ( nog steeds veel te weinig), maar was ik met de kinderen op pad. Manlief was juist thuis en toen ik terug kwam lag er een dikke kleverige laag over zijn net gewassen auto heen. Het was echt vettig dik, alsof iemand met een kwast de auto even ingesmeerd had met honing. U begrijpt dat de wasstraten hier in de buurt goede zaken doen.
Het is nu het moment om de bloesems en de eerste ( anders gevormde) blaadjes te plukken. Nu moet je dat niet doen aan een doorgaande weg vanwege de autogassen enz. En om eerlijk te zijn, zijn de bomen hier ook zo hoog gesnoeid, dat ik er met een ladder nog niet bij zou kunnen ( lindes kunnen 30 meter worden). Maar in het grenspark waar we graag wandelen staan midden in het bos fantastische ( niet gesnoeide) lindebomen. Zomaar tref je er ergens een aan. Hoewel de lindes in de straat dus al een tijdje in bloei zijn, waren deze bomen duidelijk later in het proces. Maar gisteren liepen we er weer en jawel de zoete geur kwam ons tegemoet! De bomen die we tegenkwamen, waren werkelijk overladen en we konden nu nog makkelijker bij de bloesems komen omdat de takken zo doorhingen.
Afgelopen winter kreeg ik van de juf van dochterlief een zakje met gedroogde lindebloesem mee. Ik moest dat in een pan met water doen en daar één kaneelstokje en drie kruidnagels aan toe voegen. Eventueel verder zoeten ( lindebloesems zijn ook al zoet) met echte zuivere bijenhoning. En gedurende de dag ( de dagen) drinken ( en opkoken). En telkens water toevoegen ( en eventueel honing). De juf vertelde me dat Turkse mensen daar speciaal een soort kookplaatje of andere pan/theepot voor hebben, voor dat steeds weer koken en lengen van de thee/kruidendrank.
Ik moet zeggen dat het in winter echt een oppeppende drank geeft. Vandaar dat ik dit jaar zelf de bloesems pluk en droog. Over alle toegekende goede eigenschappen van lindebloesemthee zal ik hier niet schrijven, daar wordt al zoveel over geschreven op internet. Vooral op Franse sites, de Franzen zijn er ook echt gek op. In de zomervakanties die we in Frankrijk doorgebracht hebben zagen we ook heel vaak mensen die met ladders op de dorpsweg stonden om de bloesems van de boom te halen. Echte high-tea haha!
Ik ben vergeten een foto te maken van de bomen, maar ik heb er wel een van de (bescheiden!) oogst. De hele keuken en de woonkamer ruiken ernaar!
zondag 5 juli 2015
Zomer
Zoonlief en dochterlief kijken elk jaar uit naar de zomer. Naar de opblaasbadjes, naar de leuke zomeruitjes, naar op je blote voeten lopen. Naar barbecuen, stokjesvlees ( saté) en maïskolven.
Maar terwijl heel Nederland toch wel een keer een onweersbui heeft gehad, zijn wij hier steeds de dans ontsprongen. En dat klinkt leuk, maar de tuin is droog. Kurkdroog. Ondanks alle inspanningen van de afgelopen jaren om de structuur van de grond zo te veranderen dat deze voller is en dus meer vasthoudt.
En hoewel het terras af is, de schaduwdoeken erover gespannen zijn en we veel genieten van het buiten zijn, mag er nu echt wel een buitje vallen. Volgens Buienradar krijgen we ook vandaag wéér geen regen. En het gras, ja....dat is ondanks het watergeven en de zwembadjes die erop worden leeggegooid meer dood dan levend.
Gisteren reed ik langs het bord "Groene stad 2014" bij Bergen op zoom. Eromheen was het gras goudgeel. De blaadjes aan de bomen keken verschrompeld toe.
Beide kinderen vinden nu de warmte ook niet echt meer zo leuk als in het begin. Ze moeten nog twee weken naar school en het is een hoop gezucht en gesteun. Geklaag dat nu weer de gymles niet doorging vanwege de warmte etc.etc. etc.
Nu begint de lucht toch een beetje te betrekken ......zou 't?
Maar terwijl heel Nederland toch wel een keer een onweersbui heeft gehad, zijn wij hier steeds de dans ontsprongen. En dat klinkt leuk, maar de tuin is droog. Kurkdroog. Ondanks alle inspanningen van de afgelopen jaren om de structuur van de grond zo te veranderen dat deze voller is en dus meer vasthoudt.
En hoewel het terras af is, de schaduwdoeken erover gespannen zijn en we veel genieten van het buiten zijn, mag er nu echt wel een buitje vallen. Volgens Buienradar krijgen we ook vandaag wéér geen regen. En het gras, ja....dat is ondanks het watergeven en de zwembadjes die erop worden leeggegooid meer dood dan levend.
Gisteren reed ik langs het bord "Groene stad 2014" bij Bergen op zoom. Eromheen was het gras goudgeel. De blaadjes aan de bomen keken verschrompeld toe.
Beide kinderen vinden nu de warmte ook niet echt meer zo leuk als in het begin. Ze moeten nog twee weken naar school en het is een hoop gezucht en gesteun. Geklaag dat nu weer de gymles niet doorging vanwege de warmte etc.etc. etc.
Nu begint de lucht toch een beetje te betrekken ......zou 't?
donderdag 25 juni 2015
Zelf (vietnamese) loempia's maken
Ja, lekker loempia's! Zoals beloofd het recept dat heel simpel is.
Benodigdheden:
1 pakje loempiavellen/filodeeg ( in de vriezer van de supermarkt) 40 vellen, (ongeveer 2,50 euro)
500 gram wortelen (0,75 euro)
1 prei (0,40 euro)
1 halve spitskool 0,80 euro)
250 gram kippenvlees ( van 500 gram drumsticks) ( prijs afhankelijk ban kwaliteit, bio 5 euro)
200-300 gram glasnoedels/ mihoen (0,75 euro)
1 bouillonblokje, knofloop, peper en zout (0,30)
olie om de kip te bakken
Frituurpan met olie/frituurvet
Omdat het pak met loempiavellen in zijn geheel ontdooid moet worden en de vellen daarna niet opnieuw ingevroren kunnen worden ( want dan vallen ze bij gebruik uitelkaar), maak je dus in één keer 40 loempia's. De loempia's kun je wel gewoon invriezen voor later.
Stap 1: Ontdooi de loempiavellen in de verpakking
stap 2: Schraap/schil de wortelen en rasp deze fijn. Snijd de prei en de halve kool ook super fijn. Snijd het kippenvlees ook in hele piepkleine stukjes.
stap 3: Doe een beetje olie in een grote pan en het kippenvlees goed door. Als het toch te groot is kan je het nog een beetje fijner snijden.
Stap 4: voeg de fijngesneden groenten, de knoflook, de peper en zout en het bouillonblokje toe en bak het geheel door.
Stap 5: kook de noedels volgens de verpakking en maak ze fijn. Roer deze door het groente-kip-mengsel en klaar is de vulling.
Stap 6: Nu rol je de loempia's op. Pak een vel van de stapel en dek de rest goed af. Leg het voor je op je op tafel of op het aanrecht met een punt naar je toe. Schep een beetje van het mihoenmengsel op het vel en verdeel het in een rolletje. Vouw de onderste hoek erover heen en rol op tot halverwege.
Benodigdheden:
1 pakje loempiavellen/filodeeg ( in de vriezer van de supermarkt) 40 vellen, (ongeveer 2,50 euro)
500 gram wortelen (0,75 euro)
1 prei (0,40 euro)
1 halve spitskool 0,80 euro)
250 gram kippenvlees ( van 500 gram drumsticks) ( prijs afhankelijk ban kwaliteit, bio 5 euro)
200-300 gram glasnoedels/ mihoen (0,75 euro)
1 bouillonblokje, knofloop, peper en zout (0,30)
olie om de kip te bakken
Frituurpan met olie/frituurvet
Omdat het pak met loempiavellen in zijn geheel ontdooid moet worden en de vellen daarna niet opnieuw ingevroren kunnen worden ( want dan vallen ze bij gebruik uitelkaar), maak je dus in één keer 40 loempia's. De loempia's kun je wel gewoon invriezen voor later.
Stap 1: Ontdooi de loempiavellen in de verpakking
stap 2: Schraap/schil de wortelen en rasp deze fijn. Snijd de prei en de halve kool ook super fijn. Snijd het kippenvlees ook in hele piepkleine stukjes.
stap 3: Doe een beetje olie in een grote pan en het kippenvlees goed door. Als het toch te groot is kan je het nog een beetje fijner snijden.
Stap 4: voeg de fijngesneden groenten, de knoflook, de peper en zout en het bouillonblokje toe en bak het geheel door.
Stap 5: kook de noedels volgens de verpakking en maak ze fijn. Roer deze door het groente-kip-mengsel en klaar is de vulling.
Stap 6: Nu rol je de loempia's op. Pak een vel van de stapel en dek de rest goed af. Leg het voor je op je op tafel of op het aanrecht met een punt naar je toe. Schep een beetje van het mihoenmengsel op het vel en verdeel het in een rolletje. Vouw de onderste hoek erover heen en rol op tot halverwege.
Vouw dan de linker en de rechter hoek naar binnen en rol nog een klein stukje verder op. Smeer de bovenste hoek licht in met olie.
Rol de loempia's dan door zodat ze dicht zijn. Frituurolie eerst op 180 graden verwarmen en dan bak je de loempia's er goudbruin in. Tussendoor wel even omdraaien.
Lekker smullen! En de rest ( ongebakken!) in de vriezer doen.
zondag 21 juni 2015
Vaderdag...lekker op zaterdag!
Ik weet het, Vaderdag is commerciële blablabla.Maar in hoe verre het dat ook echt zo is, dat bepaal je natuurlijk helemaal zelf. Bij ons is het een gezinsdag, een dag waarop we samen leuke dingen doen. En de kinderen en ik snode plannen maken om er een leuke Vaderdag van te maken onder het motto "speciaal voor papa".
Afgelopen week kwamen de kinderen trots van school thuis met hun zelfgemaakte cadeaus. Die werden giechelend verstopt, want dat verstoppen is natuurlijk wel spannend. Dat manlief de hele week niet thuis was ( zat in Aberdeen) en pas vrijdagavond heel laat thuis zou komen, deed daar geen afbreuk aan.
Ook kochten we net als andere jaren samen iets kleins voor papa, meestal is dat ook iets praktisch. De slippers die we daarom aan het begin van de week voor hem kochten ( zijn oude waren stuk gegaan) werden thuis nog even zo ingepakt dat hij echt nooit zou raden wat hij kreeg en dit geheel werd ook verstopt.
Omdat manlief alleen op zaterdag thuis was ( zondagochtend moest hij alweer op het vliegtuig), vierden we Vaderdag op zaterdag. Je bepaalt immers zelf hoe, wat en wanneer iets gevierd wordt. Zaterdagochtend was er daarom al vroeg beweging in ons huisje. De hond werd uitgelaten, de kinderen toverden de zorgvuldig verstopte cadeautjes weer tevoorschijn en papa werd op bed verblijd met koffie en de cadeautjes.
Op die dag doen we ook altijd wat leuks (dat in principe geen of weinig geld kost) en daarom hadden we vooraf gebrainstormd over wat we zouden gaan doen. Hoort allemaal bij de voorpret. Soms is het gewoon een wandeling in een gebied waar we normaal niet komen met een picknick. Maar dit jaar werd het anders.
Met tussenpozen hebben we bijna elk jaar een abonnement op iets. Toen de kinderen nog heel klein waren, was dat een abonnement op het arboretum in Kalmthout. Later werd het een abonnement op de dierentuin. Ongeveer een jaar geleden stopte het abonnement op de dierentuin en hebben we daarna even nergens een abonnement op gehad. Tot ongeveer twee maanden geleden, toen gingen we voor een abonnement op Julianatoren ( de entree van pretparken is zo hoog, dat een abonnement echt loont). Mede omdat daar ook heel veel bonnen (met gratis toegang) bij zitten voor andere bezienswaardigheden en parken zoals het Archeon, Ouwehands dierenpark in Rhenen, Hellendoorn en Avifauna. We besloten dat we op Vaderdag naar Rhenen gingen en dat we dat geheim zouden houden tot we er waren. Niet dat dat lukt, want je moet iets intoetsen in het navigatiesysteem waar je man ook bij zit. :-)
Bovendien was het eerste wat dochterlief riep: " Jij raadt nooit naar welke dierentuin we zo gaan, papa!" en toen broer luid zuchtte en met zijn ogen rolde, zei ze "Nou, ik verklap toch niet dat we naar het Ouwehands dierenpark gaan?". :-)
Maar een uurtje later was iedereen aangekleed en zaten we in de auto op weg naar het park. We kwamen rond de opening van het park aan. Het uitje was niet geheel gratis ondanks de kortingsbonnen en het feit dat we eten en drinken zelf meenamen (parkeergeld 6 euro en toegang met de hond 5 euro). Maar dat mocht de pret niet drukken, het was erg leuk. Het is altijd leuk om dieren te bekijken en we bezochten ook de zeeleeuwenshow die volgens de kinderen echt het einde was. Na drie uur slenteren was het wel weer tijd om weg te gaan. Daarna worden de kinderen gewoon te moe en dan is het snel uit met de pret. Beter is het dus om dat voor te zijn. Het was ook nog wel een ritje naar huis. Halverwege de middag kwamen we weer thuis.
Samen met dochterlief ging ik even later aan de slag in de keuken. In de kleuterklas waar dochterlief in zit, is het thema koken en beroepen. Er worden samen met ouders simpele gerechten bereid zoals pannenkoeken, Turkse pizza enz. Afgelopen week maakten ze in de klas loempia's en dochterlief was helemaal om. Dàt gingen we koken met Vaderdag! Ze regelde zelf het recept en ik kocht de ingrediënten. Hoewel het niet ingewikkeld is, is het wel veel snijwerk. Het recept zal ik morgen delen, want het is inderdaad heel leuk om te doen met kinderen en erg smakelijk ook!
Al met al was het dus een hele leuke, gezellige dag geworden. Maar ook best druk. Vandaag deden we dus maar even een pas op de plaats. Een beetje aanrommelen in en om het huis is dan helemaal goed! Morgen maar weer echt terug naar de orde van de dag!
Afgelopen week kwamen de kinderen trots van school thuis met hun zelfgemaakte cadeaus. Die werden giechelend verstopt, want dat verstoppen is natuurlijk wel spannend. Dat manlief de hele week niet thuis was ( zat in Aberdeen) en pas vrijdagavond heel laat thuis zou komen, deed daar geen afbreuk aan.
Ook kochten we net als andere jaren samen iets kleins voor papa, meestal is dat ook iets praktisch. De slippers die we daarom aan het begin van de week voor hem kochten ( zijn oude waren stuk gegaan) werden thuis nog even zo ingepakt dat hij echt nooit zou raden wat hij kreeg en dit geheel werd ook verstopt.
Omdat manlief alleen op zaterdag thuis was ( zondagochtend moest hij alweer op het vliegtuig), vierden we Vaderdag op zaterdag. Je bepaalt immers zelf hoe, wat en wanneer iets gevierd wordt. Zaterdagochtend was er daarom al vroeg beweging in ons huisje. De hond werd uitgelaten, de kinderen toverden de zorgvuldig verstopte cadeautjes weer tevoorschijn en papa werd op bed verblijd met koffie en de cadeautjes.
Op die dag doen we ook altijd wat leuks (dat in principe geen of weinig geld kost) en daarom hadden we vooraf gebrainstormd over wat we zouden gaan doen. Hoort allemaal bij de voorpret. Soms is het gewoon een wandeling in een gebied waar we normaal niet komen met een picknick. Maar dit jaar werd het anders.
Met tussenpozen hebben we bijna elk jaar een abonnement op iets. Toen de kinderen nog heel klein waren, was dat een abonnement op het arboretum in Kalmthout. Later werd het een abonnement op de dierentuin. Ongeveer een jaar geleden stopte het abonnement op de dierentuin en hebben we daarna even nergens een abonnement op gehad. Tot ongeveer twee maanden geleden, toen gingen we voor een abonnement op Julianatoren ( de entree van pretparken is zo hoog, dat een abonnement echt loont). Mede omdat daar ook heel veel bonnen (met gratis toegang) bij zitten voor andere bezienswaardigheden en parken zoals het Archeon, Ouwehands dierenpark in Rhenen, Hellendoorn en Avifauna. We besloten dat we op Vaderdag naar Rhenen gingen en dat we dat geheim zouden houden tot we er waren. Niet dat dat lukt, want je moet iets intoetsen in het navigatiesysteem waar je man ook bij zit. :-)
Bovendien was het eerste wat dochterlief riep: " Jij raadt nooit naar welke dierentuin we zo gaan, papa!" en toen broer luid zuchtte en met zijn ogen rolde, zei ze "Nou, ik verklap toch niet dat we naar het Ouwehands dierenpark gaan?". :-)
Maar een uurtje later was iedereen aangekleed en zaten we in de auto op weg naar het park. We kwamen rond de opening van het park aan. Het uitje was niet geheel gratis ondanks de kortingsbonnen en het feit dat we eten en drinken zelf meenamen (parkeergeld 6 euro en toegang met de hond 5 euro). Maar dat mocht de pret niet drukken, het was erg leuk. Het is altijd leuk om dieren te bekijken en we bezochten ook de zeeleeuwenshow die volgens de kinderen echt het einde was. Na drie uur slenteren was het wel weer tijd om weg te gaan. Daarna worden de kinderen gewoon te moe en dan is het snel uit met de pret. Beter is het dus om dat voor te zijn. Het was ook nog wel een ritje naar huis. Halverwege de middag kwamen we weer thuis.
Samen met dochterlief ging ik even later aan de slag in de keuken. In de kleuterklas waar dochterlief in zit, is het thema koken en beroepen. Er worden samen met ouders simpele gerechten bereid zoals pannenkoeken, Turkse pizza enz. Afgelopen week maakten ze in de klas loempia's en dochterlief was helemaal om. Dàt gingen we koken met Vaderdag! Ze regelde zelf het recept en ik kocht de ingrediënten. Hoewel het niet ingewikkeld is, is het wel veel snijwerk. Het recept zal ik morgen delen, want het is inderdaad heel leuk om te doen met kinderen en erg smakelijk ook!
Al met al was het dus een hele leuke, gezellige dag geworden. Maar ook best druk. Vandaag deden we dus maar even een pas op de plaats. Een beetje aanrommelen in en om het huis is dan helemaal goed! Morgen maar weer echt terug naar de orde van de dag!
woensdag 10 juni 2015
Over huisdierenverzekeringen en het nut er van
In programma's waarbij mensen geholpen worden om hun financiële situatie te verbeteren blijkt vaak dat mensen over verzekerd zijn. Ik heb in de afgelopen jaren al heel wat keren onze verzekeringen bekeken om te kijken of we goed genoeg en/ of over verzekerd zijn. En of het goedkoper kon.
Toen we vorig jaar een hondje kochten, deed zich de vraag voor of we een huisdierenverzekering zouden afsluiten. In eerste instantie klonk het mij in de oren als een nutteloze verzekering zoals die voor je mobiele telefoon. Zo eentje waar je eigenlijk altijd uitgesloten bent van vergoedingen. Van verschillende kanten hoorden we dat het toch wel zinvol was om er goed naar te kijken.
Ik heb er echt avonden aan besteed om te kijken of het een goede zet zou zijn, of dat het een onzinverzekering is. Er worden nogal wat verzekeringen aangeboden door de verschillende maatschappijen, met allerlei lijstjes van wat wel en wat niet verzekerd is tegen wisselende vergoedingspercentages.
Uiteindelijk besloot ik dat het toch wel fijn was om er een af te sluiten. Ik koos voor een basispakket met opties als vaccinaties en gebit. Sterilisatie liet ik eruit, want ik berekende dat het veel voordeliger is om te zijner tijd dat bedrag in één keer op te hoesten, dan jaren een verhoogde premie te hebben voor iets dat eenmalig is.
De eerste zoveel maanden mag je niets declareren, nou ja, dat kan wel, maar je krijgt niets vergoed ( behalve euthanasie). Dus de eerste vaccinaties zijn voor eigen rekening.
Omdat we van de dierenarts na een half jaar een bericht kregen voor een gratis check-up en de hond nog geen vaccinatie voor/tegen kennelhoest had gehad, maakte ik een afspraak. Dan kon er meteen naar dat kleine plekje op haar poot worden gekeken.
Manlief ging samen met de hond en de kinderen heen en toen bleek de hond ook nog geen vaccinatie tegen rabiës te hebben gehad. Iets wat je nodig hebt in het buitenland. Aangezien België op een paar kilometer hier vandaan ligt, maar toch echt al buitenland is en we daar graag wandelen, moest dat dus ook nog even gebeuren. Het plekje op de poot bleek niets bijzonders te zijn, maar het gebit ( wat ik altijd zorgvuldig heb bekeken) bleek een afwijking te hebben: haar hoektanden waren niet gewisseld en daardoor had ze er twee teveel. Die melk-hoektanden ( die heel anders zijn dan de definitieve hoektanden) moesten dus operatief/ onder volledige verdoving verwijderd worden. Manlief rekende de twee vaccinaties af (van 70 euro totaal) en kwam thuis met het bericht dat ik een afspraak moest maken om die tanden te laten verwijderen. Aangezien dit ontstekingen kon veroorzaken en de hond daar niet tegen bestand zou zijn, was het zaak om dit dus snel te doen.
Nog geen week later bracht manlief het arme beestje geheel te goeder trouw en kwispelend naar de hoofdvestiging van de budgetdierenartsenpraktijk. We wisten vooraf wat het maximaal kon gaan kosten en ik was toch echt heel blij dat ik die verzekering had afgesloten. Want je kunt er toch heus een week van op vakantie als gezin en dan is dit nog een kleine ingreep van ongeveer een uur. In ons geval een heel erg kleine ingreep, met een dwergpinschertje :-)
Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we nu weer een blije, gezonde hond. Wel super zielig die eerste dagen met hechtingen in haar bekkie. Maar nu knabbelt ze wel meer aan haar botjes en op haar knuffels.
Er van uitgaande dat onze hond kerngezond is, betekent dit dat we nèt niet precies pas uitkomen wat jaarpremie en kosten betreft. Zou onze hond haar hoektanden wel gewoon gewisseld hebben, dan betaalden we uiteraard in totaal veel meer premie dan de vergoeding van de kosten van de vaccinaties.
Toch ben en blijf ik erg blij met de verzekering. Dit kleine ingreepje van twee hoektanden kostte echt al honderden euro's en je hebt geen idee wat er allemaal nog te wachten staat ( hopelijk niets) maar volgens veel van onze vrienden en kennissen kan het snel hoog oplopen met de kosten. Ook al ga je net als ons naar een budgetdierenarts.
We hoorden van de meesten over operaties met kosten die in de duizenden euro's liepen en er voor hebben gezorgd dat mensen niet meer op vakantie konden.....maar ja, je dier laten inslapen ( vanwege een abces aan zijn penis of een baarmoeder die gedraaid is) omdat jij op vakantie wilt, dàt doe je natuurlijk ook niet.
Je kunt er uiteraard (omwille van de maandpremie) voor kiezen om geen verzekering te nemen. Maar dan is het ten opzichte van de hond wel zo fair ( vind ik) als er een fors bedrag ( reken maar op ongeveer 1000 tot 1500 euro) op de plank ligt ten behoeve van dit soort noodgevallen. En laten we dat nu net niet willen of kunnen naast de standaard buffer voor andere noodgevallen als de uitval van de wasmachine etc.
Vanavond diende ik de facturen in van de vaccinaties en van de operatie.
Dat was nog wel even een heel gedoe. Zwoegen en zweten!
Per gespecificeerde factuurregel moet je een heel veld invullen. Bij de factuur van de twee vaccinaties was dat geen probleem, want dat waren maar twee regels en dus twee hele velden die ingevuld moesten worden.
Maar bij de factuur van de operatie ( met 13 regels) bleek ineens dat er een soort tijdslot op het declaratieveld zit. Eindeloos lijkt de lijst waar je uit moet kiezen. Als je er te lang over doet, blokkeert de boel en kan je opnieuw beginnen aan je declaratie. Met een factuur van 13 regels die elk uitgebreid in een apart veldje ingevuld en verklaard moesten worden, lukte het (pas of al?) na drie pogingen om de declaratie in te dienen. De eerste twee pogingen liepen bij het allerlaatste regeltje vast, vanwege de tijd die ik gebruikt had om die 12 regels daarvoor in het systeem te zetten....Grmbl!
Maar goed, als ik straks de vergoedingen ( 80% van de kosten) op onze bankrekening heb staan, ben ik het bovenstaande hopelijk weer snel vergeten....
Toen we vorig jaar een hondje kochten, deed zich de vraag voor of we een huisdierenverzekering zouden afsluiten. In eerste instantie klonk het mij in de oren als een nutteloze verzekering zoals die voor je mobiele telefoon. Zo eentje waar je eigenlijk altijd uitgesloten bent van vergoedingen. Van verschillende kanten hoorden we dat het toch wel zinvol was om er goed naar te kijken.
Ik heb er echt avonden aan besteed om te kijken of het een goede zet zou zijn, of dat het een onzinverzekering is. Er worden nogal wat verzekeringen aangeboden door de verschillende maatschappijen, met allerlei lijstjes van wat wel en wat niet verzekerd is tegen wisselende vergoedingspercentages.
Uiteindelijk besloot ik dat het toch wel fijn was om er een af te sluiten. Ik koos voor een basispakket met opties als vaccinaties en gebit. Sterilisatie liet ik eruit, want ik berekende dat het veel voordeliger is om te zijner tijd dat bedrag in één keer op te hoesten, dan jaren een verhoogde premie te hebben voor iets dat eenmalig is.
De eerste zoveel maanden mag je niets declareren, nou ja, dat kan wel, maar je krijgt niets vergoed ( behalve euthanasie). Dus de eerste vaccinaties zijn voor eigen rekening.
Omdat we van de dierenarts na een half jaar een bericht kregen voor een gratis check-up en de hond nog geen vaccinatie voor/tegen kennelhoest had gehad, maakte ik een afspraak. Dan kon er meteen naar dat kleine plekje op haar poot worden gekeken.
Manlief ging samen met de hond en de kinderen heen en toen bleek de hond ook nog geen vaccinatie tegen rabiës te hebben gehad. Iets wat je nodig hebt in het buitenland. Aangezien België op een paar kilometer hier vandaan ligt, maar toch echt al buitenland is en we daar graag wandelen, moest dat dus ook nog even gebeuren. Het plekje op de poot bleek niets bijzonders te zijn, maar het gebit ( wat ik altijd zorgvuldig heb bekeken) bleek een afwijking te hebben: haar hoektanden waren niet gewisseld en daardoor had ze er twee teveel. Die melk-hoektanden ( die heel anders zijn dan de definitieve hoektanden) moesten dus operatief/ onder volledige verdoving verwijderd worden. Manlief rekende de twee vaccinaties af (van 70 euro totaal) en kwam thuis met het bericht dat ik een afspraak moest maken om die tanden te laten verwijderen. Aangezien dit ontstekingen kon veroorzaken en de hond daar niet tegen bestand zou zijn, was het zaak om dit dus snel te doen.
Nog geen week later bracht manlief het arme beestje geheel te goeder trouw en kwispelend naar de hoofdvestiging van de budgetdierenartsenpraktijk. We wisten vooraf wat het maximaal kon gaan kosten en ik was toch echt heel blij dat ik die verzekering had afgesloten. Want je kunt er toch heus een week van op vakantie als gezin en dan is dit nog een kleine ingreep van ongeveer een uur. In ons geval een heel erg kleine ingreep, met een dwergpinschertje :-)
Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we nu weer een blije, gezonde hond. Wel super zielig die eerste dagen met hechtingen in haar bekkie. Maar nu knabbelt ze wel meer aan haar botjes en op haar knuffels.
Er van uitgaande dat onze hond kerngezond is, betekent dit dat we nèt niet precies pas uitkomen wat jaarpremie en kosten betreft. Zou onze hond haar hoektanden wel gewoon gewisseld hebben, dan betaalden we uiteraard in totaal veel meer premie dan de vergoeding van de kosten van de vaccinaties.
Toch ben en blijf ik erg blij met de verzekering. Dit kleine ingreepje van twee hoektanden kostte echt al honderden euro's en je hebt geen idee wat er allemaal nog te wachten staat ( hopelijk niets) maar volgens veel van onze vrienden en kennissen kan het snel hoog oplopen met de kosten. Ook al ga je net als ons naar een budgetdierenarts.
We hoorden van de meesten over operaties met kosten die in de duizenden euro's liepen en er voor hebben gezorgd dat mensen niet meer op vakantie konden.....maar ja, je dier laten inslapen ( vanwege een abces aan zijn penis of een baarmoeder die gedraaid is) omdat jij op vakantie wilt, dàt doe je natuurlijk ook niet.
Je kunt er uiteraard (omwille van de maandpremie) voor kiezen om geen verzekering te nemen. Maar dan is het ten opzichte van de hond wel zo fair ( vind ik) als er een fors bedrag ( reken maar op ongeveer 1000 tot 1500 euro) op de plank ligt ten behoeve van dit soort noodgevallen. En laten we dat nu net niet willen of kunnen naast de standaard buffer voor andere noodgevallen als de uitval van de wasmachine etc.
Vanavond diende ik de facturen in van de vaccinaties en van de operatie.
Dat was nog wel even een heel gedoe. Zwoegen en zweten!
Per gespecificeerde factuurregel moet je een heel veld invullen. Bij de factuur van de twee vaccinaties was dat geen probleem, want dat waren maar twee regels en dus twee hele velden die ingevuld moesten worden.
Maar bij de factuur van de operatie ( met 13 regels) bleek ineens dat er een soort tijdslot op het declaratieveld zit. Eindeloos lijkt de lijst waar je uit moet kiezen. Als je er te lang over doet, blokkeert de boel en kan je opnieuw beginnen aan je declaratie. Met een factuur van 13 regels die elk uitgebreid in een apart veldje ingevuld en verklaard moesten worden, lukte het (pas of al?) na drie pogingen om de declaratie in te dienen. De eerste twee pogingen liepen bij het allerlaatste regeltje vast, vanwege de tijd die ik gebruikt had om die 12 regels daarvoor in het systeem te zetten....Grmbl!
Maar goed, als ik straks de vergoedingen ( 80% van de kosten) op onze bankrekening heb staan, ben ik het bovenstaande hopelijk weer snel vergeten....
zondag 31 mei 2015
De wenkbrauwen van Bert ( Vervolg) en update woonkamer
Na ongeveer 5 dagen, kon ik weer redelijk normaal over straat. De zwarte kleur van de wenkbrauwen was aanzienlijk afgenomen en de visite die dat weekend kwam heeft er (wijselijk?) geen opmerking over gemaakt. Hoewel de wenkbrauwen nu nog steeds donker zijn, past het nu wel bij de rest.
Of ik het nog eens zal laten doen, nu het inmiddels meevalt? Eerlijk gezegd niet. Ja, het is veel sprekender en geen gedoe met een potlood. Maar vijf dagen voor aap lopen is niet mijn hobby :-)
Welke hobby ik momenteel dan wel heb? Nou,.. de meubels opfrissen in de woonkamer. Ik schreef er al eerder over. Het is best veel werk, dat schuren, schuren, schuren. En dan ontvetten en eindelijk bewerken met krijtverf. Maar het resultaat wordt wel heel mooi ( foto's volgen, heus). Een ander ( minder veilig, maar wel rustig) kleurenpatroon kiezen is best eng. Meubels schilderen is leuk, maar ook best eng. Het is elke keer kijken of het is wat we willen, maar tot nog toe gaat het erg goed. Het is echt de andere kleurkeuze die stap voor stap ons meubilair opfrist. De woonkamer lijkt groter.
Ook hebben we inmiddels een moderner, maar misschien wel meer bohemien (niet strak!) vloerkleed gekocht en enkele meubels weggedaan. We stappen dus steeds meer af van het voor ons zo geijkte. We kiezen echt voor wat we helemaal mooi vinden, terwijl we eerder wat meer voor compromissen gingen. En dat hoeft echt niet duur te worden.
Zo hebben we een modern tafeltje gekocht ( bij de kringloop, exact dezelfde als we bij een woonwinkel hadden gezien) waar onze tv op is komen te staan ( aanzienlijke verbetering vergeleken met het ladenblok van Ikea :-)) en dat voor het exotische bedrag van...2 euro. Een mooie tegenhanger voor het vloerkleed. En lol dat je daar samen om kunt hebben!
Voor de rest ben ik met onze kleine grote meid bezig geweest voor haar verjaardagsfeest. Ze wenste zich een knutselfeest net zoals we bij haar broer hadden gedaan. Ze wordt 6, dus ze mag 6 kinderen uitnodigen. Dat betekent dat ik in totaal met 8 kinderen ( jarige Jet en haar broer meegerekend) een middag ga knutselen. We hebben besloten dat we een ketting gaan maken waar onderdelen zelfgemaakt worden uit afbakklei. Dit weekend ben ik daar mee bezig geweest. Het resultaat is een goed te maken ketting, waar dochterlief helemaal enthousiast van werd en met een hoog stemmetje liedjes begon te zingen terwijl ze de ketting om had. Ook maakten we alvast uitnodigingen met glitter en glimmer :-). Het grote aftellen en daarmee dus de voorpret is begonnen! Foto's volgen.
Of ik het nog eens zal laten doen, nu het inmiddels meevalt? Eerlijk gezegd niet. Ja, het is veel sprekender en geen gedoe met een potlood. Maar vijf dagen voor aap lopen is niet mijn hobby :-)
Welke hobby ik momenteel dan wel heb? Nou,.. de meubels opfrissen in de woonkamer. Ik schreef er al eerder over. Het is best veel werk, dat schuren, schuren, schuren. En dan ontvetten en eindelijk bewerken met krijtverf. Maar het resultaat wordt wel heel mooi ( foto's volgen, heus). Een ander ( minder veilig, maar wel rustig) kleurenpatroon kiezen is best eng. Meubels schilderen is leuk, maar ook best eng. Het is elke keer kijken of het is wat we willen, maar tot nog toe gaat het erg goed. Het is echt de andere kleurkeuze die stap voor stap ons meubilair opfrist. De woonkamer lijkt groter.
Ook hebben we inmiddels een moderner, maar misschien wel meer bohemien (niet strak!) vloerkleed gekocht en enkele meubels weggedaan. We stappen dus steeds meer af van het voor ons zo geijkte. We kiezen echt voor wat we helemaal mooi vinden, terwijl we eerder wat meer voor compromissen gingen. En dat hoeft echt niet duur te worden.
Zo hebben we een modern tafeltje gekocht ( bij de kringloop, exact dezelfde als we bij een woonwinkel hadden gezien) waar onze tv op is komen te staan ( aanzienlijke verbetering vergeleken met het ladenblok van Ikea :-)) en dat voor het exotische bedrag van...2 euro. Een mooie tegenhanger voor het vloerkleed. En lol dat je daar samen om kunt hebben!
Voor de rest ben ik met onze kleine grote meid bezig geweest voor haar verjaardagsfeest. Ze wenste zich een knutselfeest net zoals we bij haar broer hadden gedaan. Ze wordt 6, dus ze mag 6 kinderen uitnodigen. Dat betekent dat ik in totaal met 8 kinderen ( jarige Jet en haar broer meegerekend) een middag ga knutselen. We hebben besloten dat we een ketting gaan maken waar onderdelen zelfgemaakt worden uit afbakklei. Dit weekend ben ik daar mee bezig geweest. Het resultaat is een goed te maken ketting, waar dochterlief helemaal enthousiast van werd en met een hoog stemmetje liedjes begon te zingen terwijl ze de ketting om had. Ook maakten we alvast uitnodigingen met glitter en glimmer :-). Het grote aftellen en daarmee dus de voorpret is begonnen! Foto's volgen.
dinsdag 19 mei 2015
De wenkbrauwen van Bert
Na dagen schuren, bewerken en schilderen van de meubels die mogen veranderen, was het vandaag de dag dat ik een afspraak had bij de schoonheidsspecialiste. Ik ga altijd met gemengde gevoelens heen. Aan de ene kant is het heerlijk om verzorgd te worden in plaats van te verzorgen. En het resultaat is ook telkens geweldig. Het nadeel is dat er nogal wat geplukt wordt en zo en met een gevoelige huid betekent dat, dat ik een tijdje met een hoofd als een boei rondloop.
Niet erg, maar toch...
Mijn schoonheidsspecialiste is een Arabische mevrouw, een echte schat. De meeste van haar klanten zijn gekleurd en ze zucht elke keer over mijn zielige witte huid. Daar moet nodig zon op, vindt ze telkens. Ook begint ze elke keer na het epileren van mijn wenkbrauwen over verf, over dat ze veel beter uitkomen met verf. Dat de vorm benadrukt wordt en mijn bruine ogen beter zouden uitkomen.Steeds wimpelde ik dat af. De hele behandeling wordt er niet goedkoper of duurder van, maar met mijn blonde haar, bruine ogen en hele blanke huid leek het me geen goed idee. Wel geef ik ze zelf soms meer kleur met een heel lichtbruin wenkbrauwpotlood en dat vind ik eigenlijk wel prima.
Ik weet eigenlijk zelf niet zo goed waarom, maar om de een of andere reden hoorde ik mezelf vandaag wel instemmen met het verfplan. Ze vertelde dat ze nu ook prachtige bruine verf had die absoluut perfect zou passen. Misschien was het dat woord "bruin" dat het verven ineens aantrekkelijk maakte, ik weet het niet. Maar na de behandeling keek ik in de spiegel en het enige dat ik dacht was "Help, ik heb de wenkbrauwen van Bert!". Het was niet de borstelige vorm van Bert, noch een monobrauw. Maar wel eh...errug donker. Niks geen overgang van mijn blonde hoofdhaar naar mijn donkerbruine ogen. Gewoon pikzwart. Ja, niet zo zwart als die van haar, dus het was kennelijk wel de bruine kleur. Maar echt gewoon helemaal verkeerd.
Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen - slik-. De schoonheidsspecialiste zag mijn schrik en zei meteen dat ze meer klanten had met blond haar die eerst ook enorm schrokken, maar na een paar dagen heus tevreden waren als de kleur wat weggevaagd was. Want dat ging heus gebeuren.
Toen ik in de auto naar huis ging, kon ik het niet laten om steeds naar die vreemde wenkbrauw te kijken die ik kon zien in een van mijn autospiegels. Die wenkbrauw die gewoon niet van mij kon zijn. Prachtig van vorm, absoluut.
Thuis heb ik meteen een proefflaconnetje met gezichtsreiniger opgezocht. De wenkbrauwen meteen goed en grondig ermee ingesmeerd. En dit een tig aantal keren herhaald tot ik het idee had dat het wel ietsjepietsje beter was geworden. Ik besloot dan ook maar goed mascara te gaan gebruiken om het een en ander te matchen. Voor de rest ook maar make-up opgedaan zoals ik doe als er wat te vieren valt. Godzijdank was ik op tijd klaar om de kinderen op te halen. Ik had niet (meer) het idee dat ik voor schut liep, maar het voelde toch echt heel vreemd om zo opgedoft met mijn praktische jas (zo'n moederjas met vele zakken) aan het hek van het schoolplein te wachten.
De kinderen riepen gelukkig pas thuis iets over mijn opgedofte uiterlijk. Nu maar hopen dat morgen alles weer helemaal oké is, want om nu dagen rond te lopen alsof ik naar een feestje ga......
Niet erg, maar toch...
Mijn schoonheidsspecialiste is een Arabische mevrouw, een echte schat. De meeste van haar klanten zijn gekleurd en ze zucht elke keer over mijn zielige witte huid. Daar moet nodig zon op, vindt ze telkens. Ook begint ze elke keer na het epileren van mijn wenkbrauwen over verf, over dat ze veel beter uitkomen met verf. Dat de vorm benadrukt wordt en mijn bruine ogen beter zouden uitkomen.Steeds wimpelde ik dat af. De hele behandeling wordt er niet goedkoper of duurder van, maar met mijn blonde haar, bruine ogen en hele blanke huid leek het me geen goed idee. Wel geef ik ze zelf soms meer kleur met een heel lichtbruin wenkbrauwpotlood en dat vind ik eigenlijk wel prima.
Ik weet eigenlijk zelf niet zo goed waarom, maar om de een of andere reden hoorde ik mezelf vandaag wel instemmen met het verfplan. Ze vertelde dat ze nu ook prachtige bruine verf had die absoluut perfect zou passen. Misschien was het dat woord "bruin" dat het verven ineens aantrekkelijk maakte, ik weet het niet. Maar na de behandeling keek ik in de spiegel en het enige dat ik dacht was "Help, ik heb de wenkbrauwen van Bert!". Het was niet de borstelige vorm van Bert, noch een monobrauw. Maar wel eh...errug donker. Niks geen overgang van mijn blonde hoofdhaar naar mijn donkerbruine ogen. Gewoon pikzwart. Ja, niet zo zwart als die van haar, dus het was kennelijk wel de bruine kleur. Maar echt gewoon helemaal verkeerd.
Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen - slik-. De schoonheidsspecialiste zag mijn schrik en zei meteen dat ze meer klanten had met blond haar die eerst ook enorm schrokken, maar na een paar dagen heus tevreden waren als de kleur wat weggevaagd was. Want dat ging heus gebeuren.
Toen ik in de auto naar huis ging, kon ik het niet laten om steeds naar die vreemde wenkbrauw te kijken die ik kon zien in een van mijn autospiegels. Die wenkbrauw die gewoon niet van mij kon zijn. Prachtig van vorm, absoluut.
Thuis heb ik meteen een proefflaconnetje met gezichtsreiniger opgezocht. De wenkbrauwen meteen goed en grondig ermee ingesmeerd. En dit een tig aantal keren herhaald tot ik het idee had dat het wel ietsjepietsje beter was geworden. Ik besloot dan ook maar goed mascara te gaan gebruiken om het een en ander te matchen. Voor de rest ook maar make-up opgedaan zoals ik doe als er wat te vieren valt. Godzijdank was ik op tijd klaar om de kinderen op te halen. Ik had niet (meer) het idee dat ik voor schut liep, maar het voelde toch echt heel vreemd om zo opgedoft met mijn praktische jas (zo'n moederjas met vele zakken) aan het hek van het schoolplein te wachten.
De kinderen riepen gelukkig pas thuis iets over mijn opgedofte uiterlijk. Nu maar hopen dat morgen alles weer helemaal oké is, want om nu dagen rond te lopen alsof ik naar een feestje ga......
zondag 17 mei 2015
Projectje woonkamer
Nou laat dat "je" maar weg bij projectje. De woonkamer "an sich" is prima, helemaal up to date. Netjes in de lak, frisse lichte kleuren. Maar onze meubelen....dat is ehm...een ander verhaal.
Een ratje toe aan meubelen. Een eiken kast via Marktplaats. Een grenen hangoortafel, gekregen van vrienden. Daaraan eiken stoelen van vroeger, van bij mijn ouders thuis. En twee grijze trip-trap kinderstoelen. Een Ikea ladenblok als tv-kast. Een koloniale ronde bijzettafel (teak) en een rechthoekige salontafel (grenen) met lades.
Hoe dat zo'n ratjetoe geworden is, komt denk ik omdat we van een groot huis kleiner zijn gaan wonen. De grote bijpassende meubelen pasten niet echt meer (veel te groot) en langzamerhand is dus alles weggegeven en vervangen voor gekregen en marktplaats. Vooral met het idee dat als het huis af is ( zoals nu) dat we dan nieuwe meubelen zouden gaan kopen. Want tijdens een verbouwing is er weinig geld en vaak kun je beter wachten tot het eindresultaat.
We hebben het afgelopen jaar al wel het een en ander bezocht om eens te kijken wat we dan willen. Van grote woonboulevards tot leuke kleine woonwinkeltjes. Maar als je dan je goede geld ergens aan wilt besteden dan vinden we wel dat we ergens helemaal weg van moeten zijn en dat is gewoon niet gelukt. Meestal vinden we het te duur voor wat je krijgt. En misschien zijn we gewoon wel tevreden met wat we hebben. Manlief wilde op het laatst niet meer mee naar wat hij "Middeleeuwse grijze grotten" noemde. Van die woonwinkels die wel helemaal in de grijze stemming zijn :-)
Maar een tijdje geleden lieten we ons huis taxeren door een makelaar. Daarover schreef ik al eerder. Hoewel de geschatte waarde van ons huis niet heel erg tegenviel, na alle inspanningen, werd er terloops wel een paar opmerkingen gemaakt over ons woonkamer-interieur. Dat mochten we het -ooit- willen verkopen, het wel meehelpt als de inrichting ook up-to date is. Met andere woorden: jullie hebben oude meuk aan meubelen. Manlief en ik hebben er nog heel erg om gelachen, maar we werden dus wel gewezen op iets dat bij ons op de achtergrond gekomen was.
Kort daarna kwam ik zoonlief ophalen van een speelafspraak. De jongens moesten nog wat opruimen en ik stond met de moeder te praten in de woonkamer. Die was nog voor een groot gedeelte leeg, want ze hadden net de vloer laten opknappen. Die was eerder heel donker en nu prachtig geschuurd en gebeitst in een lichtere kleur. De meubels herkende ik van voorheen, maar nu waren ze niet koloniaal en donker meer. Ze waren geschuurd, voorzien van krijtverf of wax. En prachtig geworden, zoals je in van die hippe woonwinkeltjes ziet. Heel erg leuk gedaan! En hoewel het een hoop schuurwerk was geweest, was het aanbrengen van de krijtverf enorm meegevallen. Ze was zo enthousiast (terecht) dat ik er zelf haast zin in kreeg. Op haar advies stond ik een aantal dagen later zelf in dat betreffende woonwinkeltje waar zij de verf hadden gekocht. Ik werd heel erg aardig geholpen en ben onder de indruk van wat je met krijtverf kunt doen. En met de afwerkingen van schuurwerk en wax. Het idee dat het niet van die vieze verf is die nog weken giftig in je huis te ruiken is, is ook erg aantrekkelijk.
Ik wilde wel kleurenstalen meenemen, maar die kostten tien euro. Wat het misschien wel waard is, maar ik wilde eerst van manlief weten of hij de betreffende serie kleuren wat vond. Anders bestaat de kans dat je precies de verkeerde serie stalen koopt. Zodra hij terug zou zijn uit het buitenland zou ik met hem langs het winkeltje gaan. Bovendien wilde ik het eerst op een meubelstuk proberen wat niet direct in de woonkamer zou gaan staan.
Toen de kinderen op bed lagen zocht ik op internet naar het merk van de krijtverf en naar andere merken krijtverf. Prachtig wat je er allemaal mee kunt doen. Een pot van 750 ml kost ongeveer 33 euro en het schijnt goed te dekken. Maar allemaal toch net iets te spannend naar mijn smaak om meteen onze kast te behandelen. Dus kocht ik de volgende dag samen met de kinderen bij de kringloop twee kleine tafeltjes, van die oma-bijzet-tafeltjes. De proefobjecten waren samen de helft goedkoper dan een serie verfstalen :-). Je kunt van allerlei merken krijtverf ook proefpotjes kopen en uitproberen, dat wilde ik samen met manlief gaan doen als hij weer terug zou uit het buitenland.
Eenmaal thuis las ik op internet dat Action ook een soort verf heeft ( Home deco) dat in kleine flesjes van 250ml verkocht wordt. Het heeft hetzelfde effect als krijtverf, ook geurloos en kost maar 1,99 euro. Drie van die flesjes is net zoveel als één pot krijtverf. Dat is dus 6 euro tegen 33 euro voor "echte" krijtverf.
Het prijsverschil is erg groot en daarmee voor mij het proberen waard. Ik kocht dus een paar flesjes en probeerde "Clay" uit op het eerste proeftafeltje dat ik helemaal kaal geschuurd had ( inderdaad wat een werk!) en daarna ontvet had. Toen manlief thuiskwam van zijn werk was hij erg onder de indruk. Hij vond het matte, natuurlijke effect en de kleur ook heel mooi passen bij het interieur.
Omdat er op internet ook gesuggereerd werd dat je het tafeltje niet helemaal kaal hoefde te schuren, schilderde ik het kleinste tafeltje nadat ik het wel goed, maar wel licht opgeschuurd had en ontvet had. Het verschil? Het dekte net niet helemaal lekker, omdat het tafeltje echt donker was. Dus dat tafeltje moest nog een keer, maar daarna was het net zo mooi als het tafeltje dat ik wel helemaal kaal geschuurd had. Goed om te weten dus....
We probeerden ook "Graphite" maar dat is naar onze smaak te donker. Een mengsel van 1 deel "Clay"en 1 deel "Graphite"gaf ook een prachtig effect. Dat mengen is niet moeilijk, maar als je een groot object gaat doen, moet je wel in één keer de hele hoeveelheid aanmaken om kleurverschil tegen te gaan.
Omdat in de woonwinkel ook gewerkt werd met wax als afwerking, ben ik van plan om die te kopen en uit te proberen op de proeftafeltjes. Net als de schuureffecten enz.
De aankomende dagen ga ik dus hard aan de slag! Foto's volgen nog :-)
Lekker bezig...
Een ratje toe aan meubelen. Een eiken kast via Marktplaats. Een grenen hangoortafel, gekregen van vrienden. Daaraan eiken stoelen van vroeger, van bij mijn ouders thuis. En twee grijze trip-trap kinderstoelen. Een Ikea ladenblok als tv-kast. Een koloniale ronde bijzettafel (teak) en een rechthoekige salontafel (grenen) met lades.
Hoe dat zo'n ratjetoe geworden is, komt denk ik omdat we van een groot huis kleiner zijn gaan wonen. De grote bijpassende meubelen pasten niet echt meer (veel te groot) en langzamerhand is dus alles weggegeven en vervangen voor gekregen en marktplaats. Vooral met het idee dat als het huis af is ( zoals nu) dat we dan nieuwe meubelen zouden gaan kopen. Want tijdens een verbouwing is er weinig geld en vaak kun je beter wachten tot het eindresultaat.
We hebben het afgelopen jaar al wel het een en ander bezocht om eens te kijken wat we dan willen. Van grote woonboulevards tot leuke kleine woonwinkeltjes. Maar als je dan je goede geld ergens aan wilt besteden dan vinden we wel dat we ergens helemaal weg van moeten zijn en dat is gewoon niet gelukt. Meestal vinden we het te duur voor wat je krijgt. En misschien zijn we gewoon wel tevreden met wat we hebben. Manlief wilde op het laatst niet meer mee naar wat hij "Middeleeuwse grijze grotten" noemde. Van die woonwinkels die wel helemaal in de grijze stemming zijn :-)
Maar een tijdje geleden lieten we ons huis taxeren door een makelaar. Daarover schreef ik al eerder. Hoewel de geschatte waarde van ons huis niet heel erg tegenviel, na alle inspanningen, werd er terloops wel een paar opmerkingen gemaakt over ons woonkamer-interieur. Dat mochten we het -ooit- willen verkopen, het wel meehelpt als de inrichting ook up-to date is. Met andere woorden: jullie hebben oude meuk aan meubelen. Manlief en ik hebben er nog heel erg om gelachen, maar we werden dus wel gewezen op iets dat bij ons op de achtergrond gekomen was.
Kort daarna kwam ik zoonlief ophalen van een speelafspraak. De jongens moesten nog wat opruimen en ik stond met de moeder te praten in de woonkamer. Die was nog voor een groot gedeelte leeg, want ze hadden net de vloer laten opknappen. Die was eerder heel donker en nu prachtig geschuurd en gebeitst in een lichtere kleur. De meubels herkende ik van voorheen, maar nu waren ze niet koloniaal en donker meer. Ze waren geschuurd, voorzien van krijtverf of wax. En prachtig geworden, zoals je in van die hippe woonwinkeltjes ziet. Heel erg leuk gedaan! En hoewel het een hoop schuurwerk was geweest, was het aanbrengen van de krijtverf enorm meegevallen. Ze was zo enthousiast (terecht) dat ik er zelf haast zin in kreeg. Op haar advies stond ik een aantal dagen later zelf in dat betreffende woonwinkeltje waar zij de verf hadden gekocht. Ik werd heel erg aardig geholpen en ben onder de indruk van wat je met krijtverf kunt doen. En met de afwerkingen van schuurwerk en wax. Het idee dat het niet van die vieze verf is die nog weken giftig in je huis te ruiken is, is ook erg aantrekkelijk.
Ik wilde wel kleurenstalen meenemen, maar die kostten tien euro. Wat het misschien wel waard is, maar ik wilde eerst van manlief weten of hij de betreffende serie kleuren wat vond. Anders bestaat de kans dat je precies de verkeerde serie stalen koopt. Zodra hij terug zou zijn uit het buitenland zou ik met hem langs het winkeltje gaan. Bovendien wilde ik het eerst op een meubelstuk proberen wat niet direct in de woonkamer zou gaan staan.
Toen de kinderen op bed lagen zocht ik op internet naar het merk van de krijtverf en naar andere merken krijtverf. Prachtig wat je er allemaal mee kunt doen. Een pot van 750 ml kost ongeveer 33 euro en het schijnt goed te dekken. Maar allemaal toch net iets te spannend naar mijn smaak om meteen onze kast te behandelen. Dus kocht ik de volgende dag samen met de kinderen bij de kringloop twee kleine tafeltjes, van die oma-bijzet-tafeltjes. De proefobjecten waren samen de helft goedkoper dan een serie verfstalen :-). Je kunt van allerlei merken krijtverf ook proefpotjes kopen en uitproberen, dat wilde ik samen met manlief gaan doen als hij weer terug zou uit het buitenland.
Eenmaal thuis las ik op internet dat Action ook een soort verf heeft ( Home deco) dat in kleine flesjes van 250ml verkocht wordt. Het heeft hetzelfde effect als krijtverf, ook geurloos en kost maar 1,99 euro. Drie van die flesjes is net zoveel als één pot krijtverf. Dat is dus 6 euro tegen 33 euro voor "echte" krijtverf.
Het prijsverschil is erg groot en daarmee voor mij het proberen waard. Ik kocht dus een paar flesjes en probeerde "Clay" uit op het eerste proeftafeltje dat ik helemaal kaal geschuurd had ( inderdaad wat een werk!) en daarna ontvet had. Toen manlief thuiskwam van zijn werk was hij erg onder de indruk. Hij vond het matte, natuurlijke effect en de kleur ook heel mooi passen bij het interieur.
Omdat er op internet ook gesuggereerd werd dat je het tafeltje niet helemaal kaal hoefde te schuren, schilderde ik het kleinste tafeltje nadat ik het wel goed, maar wel licht opgeschuurd had en ontvet had. Het verschil? Het dekte net niet helemaal lekker, omdat het tafeltje echt donker was. Dus dat tafeltje moest nog een keer, maar daarna was het net zo mooi als het tafeltje dat ik wel helemaal kaal geschuurd had. Goed om te weten dus....
We probeerden ook "Graphite" maar dat is naar onze smaak te donker. Een mengsel van 1 deel "Clay"en 1 deel "Graphite"gaf ook een prachtig effect. Dat mengen is niet moeilijk, maar als je een groot object gaat doen, moet je wel in één keer de hele hoeveelheid aanmaken om kleurverschil tegen te gaan.
Omdat in de woonwinkel ook gewerkt werd met wax als afwerking, ben ik van plan om die te kopen en uit te proberen op de proeftafeltjes. Net als de schuureffecten enz.
De aankomende dagen ga ik dus hard aan de slag! Foto's volgen nog :-)
Lekker bezig...
maandag 11 mei 2015
Flip de beer
Op schooltv is er een programma dat heet "Flip de beer", het gaat over een knuffelbeer die telkens bij iemand anders komt logeren. In de klas van dochterlief circuleert ook een dergelijke logeerbeer. Na het weekend komt de beer weer terug in de klas en wordt het verslag dat door de ouders is gemaakt in de klas voorgelezen.Op die manier kunnen kinderen bij een ander meekijken en kan het betreffende kind iets van thuis laten zien.
Vlak voor de meivakantie kregen wij Flip mee naar huis. Dochterlief was helemaal blij, zij mocht nu - eindelijk- ook Flip mee. Helemaal prima natuurlijk. Ik had me toen alleen nog niet gerealiseerd dat dat dan voor ruim twee weken zou zijn.
De hele vakantie werd de beer overal naartoe gezeuld, wat soms best een beetje stressvol was. Je moet er toch niet aan denken dat je 'm kwijtraakt! Dat de beer tussen de spaken van de fiets komt, meegekleurd wordt bij het knutselen. Of dat onze puberende mini-hond er ineens een leuke prooi in ziet!
De meivakantie duurde dit jaar geen drie, maar twee weken. Toch bleek dit nog best een lange periode te zijn: Koningsdag, de zwemlessen, de wandeltochten in het bos, bezoeken aan de speeltuin,een weekend logeren bij opa en oma, bezoek aan Antwerpen, verjaardag manlief, Moederdag....Je maakt wat mee als beer!
Gisteravond hing ik na een druk weekend uitgeteld op de bank om tot de ontdekking te komen dat ik het verslag nog moest maken omdat de beer de volgende dag (vandaag dus) toch echt weer mee naar school moest.
Dus niks luieren, maar aan de slag met de foto's, de printer, een verhaal maken etc.!
En dat ging lekker soepel: eerst was het papier op, gelukkig hadden we nog gekleurd knutselpapier. Vervolgens bleek de toner van de printer op te zijn, gelukkig hadden we er nog een op voorraad. Daarna kon ik niet van die plastic insteekhoesjes vinden (ook op)...Kortom het werd nog een hele bevalling. Maarrrrr.... het is gelukt!
Vanochtend hadden we een blije dochter die het verslag schaterend goedkeurde. En even later was daar een zo niet nog blijere moeder, namelijk toen de Flip de beer weer veilig en met alle attributen op school was.....
Vlak voor de meivakantie kregen wij Flip mee naar huis. Dochterlief was helemaal blij, zij mocht nu - eindelijk- ook Flip mee. Helemaal prima natuurlijk. Ik had me toen alleen nog niet gerealiseerd dat dat dan voor ruim twee weken zou zijn.
De hele vakantie werd de beer overal naartoe gezeuld, wat soms best een beetje stressvol was. Je moet er toch niet aan denken dat je 'm kwijtraakt! Dat de beer tussen de spaken van de fiets komt, meegekleurd wordt bij het knutselen. Of dat onze puberende mini-hond er ineens een leuke prooi in ziet!
De meivakantie duurde dit jaar geen drie, maar twee weken. Toch bleek dit nog best een lange periode te zijn: Koningsdag, de zwemlessen, de wandeltochten in het bos, bezoeken aan de speeltuin,een weekend logeren bij opa en oma, bezoek aan Antwerpen, verjaardag manlief, Moederdag....Je maakt wat mee als beer!
Gisteravond hing ik na een druk weekend uitgeteld op de bank om tot de ontdekking te komen dat ik het verslag nog moest maken omdat de beer de volgende dag (vandaag dus) toch echt weer mee naar school moest.
Dus niks luieren, maar aan de slag met de foto's, de printer, een verhaal maken etc.!
En dat ging lekker soepel: eerst was het papier op, gelukkig hadden we nog gekleurd knutselpapier. Vervolgens bleek de toner van de printer op te zijn, gelukkig hadden we er nog een op voorraad. Daarna kon ik niet van die plastic insteekhoesjes vinden (ook op)...Kortom het werd nog een hele bevalling. Maarrrrr.... het is gelukt!
Vanochtend hadden we een blije dochter die het verslag schaterend goedkeurde. En even later was daar een zo niet nog blijere moeder, namelijk toen de Flip de beer weer veilig en met alle attributen op school was.....
donderdag 23 april 2015
Ja: Re-sack!!!
Ooh! Ze stonden al een tijdje op mijn verlanglijstje: echte stevige zakken van biologisch katoen voor groente en fruit. Niet van die waszakjes die net niet echt handig/stevig genoeg zijn of iets door mijzelf gefröbeld, maar gewoon goede zakjes en netjes van biologisch katoen in handige maten.
En wat denk je? Vlak voor de Paasdagen werd ik super verwend met dit leuke cadeau dat ingepakt en wel werd opgestuurd!:
Daar werd ik natuurlijk enorm blij van, maar waar het me natuurlijk om gaat: zijn die zakken nu echt zo handig en stevig als ze beloven en als ik altijd dacht? Ik was super benieuwd!
Ik nam de netjes (38 cm hoog, 30 cm breed) meteen in gebruik voor de losse groenten en fruit.
En jawel, de groenteboer nam ze van me aan en wilde er meteen alles erover weten. Die had nog nooit van dit soort zakjes gezien (met het gewicht van de zak erop) en bekeek ze de eerste keer nauwkeurig. Checkte het gewicht van de netten, zette de weegschaal in op het gewicht van de netten en deed de appels en sinaasappelen in de netten. Ik rekende dus ook echt alleen het fruit af en betaalde niet voor het gewicht van de zakken.
Toen ik na die eerste keer weg wilde gaan, werd ik nog even aangehouden door een mevrouw die nieuwsgierig was geworden. Ze deed boodschappen met een mand, maar dit leek haar duidelijk ook wel wat. Ik durf te wedden dat ze inmiddels ook een kijkje heeft genomen op de site, haha. Het is leuk om mensen enthousiast te zien over iets waar je zelf ook blij mee bent.
Ook testte ik de voile zak (38 cm hoog, 28 cm breed) voor het brood. De verkoopster bij de bakkerswinkel vond het de eerste keer reuze interessant, ik zag een kleine aarzeling, maar ze schoof de zak moeiteloos over het gesneden brood heen. Het brood blijft eigenlijk prima in de zak, de korst blijft lekker knapperig.
Inmiddels heb ik nu de zak en de netten dus een paar weken in gebruik en ik moet zeggen dat het me stiekem wel heel erg goed bevalt. Ik denk zelfs dat ik manlief gewoon een tip ga geven voor Moederdag :-), want ik vind het ook een mooie prijs, zie cadeau-cadeau.nl.
De bakker en de groenteboer zijn inmiddels ook helemaal gewend. Geen gedoe mee gehad, niets! En omdat ik ze na gebruik meteen weer in de zijvak van mijn leren schoudertas doe, gebruik ik ze ook prima voor andere aankopen.
Ik was de zakken wel regelmatig mee in de witte was en ze blijven de vorm en stevigheid behouden en ....ze zijn goed schoon te wassen. De netten zijn echt stevig, vertonen ook geen halen of iets dergelijks. En hoewel op de verpakking stond dat ze in de was iets zouden krimpen, heb ik daar maar weinig van gemerkt.
Je merkt dat mijn enthousiasme er vanaf spat, maar het lijkt me een goed plan om de review over een paar weken nog eens aan te vullen.Want de zakken horen langer mee te gaan dan die paar weken dat ik ze nu gebruik natuurlijk! De terugkoppeling volgt dus nog. Ik ben zelf namelijk ook erg benieuwd hoe ze er dan uitzien (foto) en of het nog bevalt. Ik heb een positief vermoeden...
Dit weekend gaan we naar Antwerpen en ik popel om ze te gaan gebruiken in de leuke verpakkingsvrije winkel!
woensdag 22 april 2015
Weekend
We hadden een vrij weekend, zonder verplichtingen en planningen. Zaterdag besloten we tijdens het ontbijt dat het leuk was om een rondrit te maken. Eerst bij oma op bezoek en dan via de toeristische route terug. Wat in zou houden dat we een kijkje zouden nemen op het strand bij Ouddorp. We belden oma en die was maar wat blij met spontaan bezoek. Anderhalf uur later zaten we bij haar aan de koffie en kletsten we bij. Aan het einde van de ochtend gingen we via de supermarkt (voor vers brood voor een soort picknick) richting strand. Onze hond was nog nooit op het strand geweest en ze vond het geweldig. Beetje rondrennen, gaten graven en super loom in het zand liggen. Het was ondanks dat het heerlijk weer was, heel erg rustig. Misschien wel omdat de voorspellingen niet zo bijzonder goed waren, maar het echt heel mooi weer was. Genieten!
Hierboven een blije en gravende hond. Betrapt!
De kinderen die "sneeuwengeltjes" gingen maken in het zand. Ik zei nog dat het dan zandengeltjes waren, maar dat was niet zo. Want zandengeltjes maak je met emmers, net als zandkastelen.
Na een halfuur kwam er een grote auto het strand opgereden. Mensen met "crew" op hun jas sprongen uit de auto en zetten in een mum van tijd een stuk van het strand af. Even later kwam een andere auto het strand opgereden en toen zagen we wat de bedoeling was: er werd een zeehond teruggezet! We hadden het al vaak gezien op televisie, maar nog nooit in het echt. Opgetogen kwamen we dichterbij. En daar ging Sial de zeehond de vrijheid tegemoet!
We dronken nog wat in de strandtent en gingen toen weer op huis aan. Onderweg kwamen we op het idee om nog even bij vrienden te gaan kijken, waar we zo'n beetje ( kleine omweg) langs het huis reden. Ze waren thuis, in de tuin aan het werk. We kletsten bij, bewonderden de tuin, dronken wat en gingen toen echt op huis aan. Het was al met al best een druk dagje geworden, maar ook leuk om zo een beetje "vrij" rond te zwerven.
Zondag deden we rustig aan, rommelden wat in en rond het huis en brachten aan het einde van de dag nog een bezoek aan het bos. Een mooie afsluiting van het weekend dat eigenlijk een beetje tekort was voor ons gevoel. Gelukkig is het vrijdag alweer vakantie voor de kinderen.
De dagen vliegen voorbij!
maandag 13 april 2015
Zwemdiploma B
Afgelopen zondag stond in het teken van het behalen van het zwemdiploma (B) van zoonlief. Die dinsdag ervoor had hij te horen gekregen dat hij mee mocht doen. Wat was hij trots!
De dagen tot aan het diplomazwemmen merkte ik dat de spanning opliep. Zondagochtend was ons ventje al vroeg wakker, hij had er zin in! Gelukkig kwam manlief even later op tijd thuis van zijn werk om mee te gaan naar het diplomazwemmen. De opa's en oma's had ik niet meer op tijd kunnen mobiliseren, want de ene helft was ziek en de andere helft had (werk)afspraken staan. Jammer, maar dat heb je als alles op zo'n korte termijn is.
Het afzwemmen voor het A-diploma liep uit en daarom moesten we wachten en begon het zwemmen voor B wat later. Wachten duurt lang, maar dan helemaal! Allemaal jongens en meisjes die gespannen waren! Een drukte van belang in de hal van het zwembad met alle familie erbij.
Maar dan ineens was het zover dat we naar de kleedhokjes mochten en van daaruit verder naar het zwembad mochten. Even later stonden er 36 gespannen kinderkoppies aan de rand te wachten op de instructies. Toen de kop er eenmaal af was, zag je de gezichtjes ontspannen. Het ging goed! En op het laatst werden er steeds meer grapjes gemaakt. Iedereen was uiteindelijk geslaagd en natuurlijk ook trots!
De dagen tot aan het diplomazwemmen merkte ik dat de spanning opliep. Zondagochtend was ons ventje al vroeg wakker, hij had er zin in! Gelukkig kwam manlief even later op tijd thuis van zijn werk om mee te gaan naar het diplomazwemmen. De opa's en oma's had ik niet meer op tijd kunnen mobiliseren, want de ene helft was ziek en de andere helft had (werk)afspraken staan. Jammer, maar dat heb je als alles op zo'n korte termijn is.
Het afzwemmen voor het A-diploma liep uit en daarom moesten we wachten en begon het zwemmen voor B wat later. Wachten duurt lang, maar dan helemaal! Allemaal jongens en meisjes die gespannen waren! Een drukte van belang in de hal van het zwembad met alle familie erbij.
Maar dan ineens was het zover dat we naar de kleedhokjes mochten en van daaruit verder naar het zwembad mochten. Even later stonden er 36 gespannen kinderkoppies aan de rand te wachten op de instructies. Toen de kop er eenmaal af was, zag je de gezichtjes ontspannen. Het ging goed! En op het laatst werden er steeds meer grapjes gemaakt. Iedereen was uiteindelijk geslaagd en natuurlijk ook trots!
Hoewel we verder geen familie mee hadden, had zoonlief thuis niets te klagen over de aandacht via telefoon, Facebook en e-mail. Het was echt een feestje, met taart erbij. En zo hoort het natuurlijk ook.
De spanning was er helemaal af en vanochtend stond zoonlief al op tijd naast ons bed, hij had zin om naar school te gaan (zoals vrijwel bijna altijd), om het goede nieuws te delen!
vrijdag 10 april 2015
Toppunt
Vandaag was werkelijk een geweldige dag: zon, zon en nog eens zon! Lekker genieten met z'n allen van het mooie weer. De kinderen speelden op school ook extra lang buiten. Rode wangen van de pret.
Mijn kleine autootje wordt al vrij snel gloeiend heet. Heerlijk in de winter, maar vandaag was het wat te warm op de terugweg van school. Dus: alle ramen open. Twee blije kinderen. Zoonlief: ": Mam, kijk, zo hebben we net een cabrio". Nou, als dat geen positieve kijk op het leven is!
Helaas was de pret van korte duur. Momenteel worden de akkers in de omgeving heftig gespoten of moet ik zeggen bespoten. Ik reed er langs en het benam me in elk geval de adem. Dochterlief kucht zich ook weer een ongeluk. Denk je net lekker gezond 'buiten' te wonen....Je ziet meer dan andere jaren van die gele velden. Toevallig (?) ook weer veel dode bijen in de tuin.
Gelukkig valt het in onze tuin mee met de giflucht van de akkers. Maar als ik met de hond door het dorp loop is het echt wel schokkend dat mensen bij tuinieren denken dat ze de hele boel plat moeten spuiten tussen de gewenste planten in. De stoep wordt her en der afgenomen met een naar chloor-ruikend goedje. Lekker milieuonvriendelijk en slecht voor je gezondheid: zonder beschermende handschoenen of mondkapje. En dat terwijl nu de grond best droog is en het onkruid zo hup uit de tuin geplukt kan worden. Nog los van het milieu, kost het in elkaar zetten van de hele gifspuit-set voor een 8 m2 tuin meer tijd dan je even bukken voor dat plukje groen. Bovendien is het dan meteen netjes en zit je niet dagen achtereen naar een steeds geler plukje gras tussen je tegels te kijken. Maar er zijn wel meer dingen die ik nooit zal snappen...
De tulpen die ik overal in en rond de tuin heb gepland zijn werkelijk prachtig uitgekomen en aan het uitkomen. In de potten met de viooltjes erbij lijken het net boeketten. De moestuin begint nu ook wat te komen. Elke dag een half uurtje buiten iets doen, betekent aan het einde van de week dat je toch 3,5 uur in de tuin hebt gewerkt en wel een vrij weekend hebt. De tip voor alle mensen die roepen dat de tuin zoveel tijd opslokt in het weekend.
De hond genoot ook zichtbaar van het mooie weer. De afgelopen weken was het vaak nog te fris om buiten in de zon te genieten, maar -geen nood- schuift ze heel handig haar mandje (soort kussen) de hele kamer door naar een plek waar zon is en gaat dan languit in de zon liggen. Ze kan echt genieten van de zon. Ze heeft nog net geen bikini aan.
Omdat ze nog een jonge hond is en klein van stuk, is het goed oppassen. In ons dorp mag er maar 30 gereden worden, maar dikwijls wordt hier keihard gereden. De hond luistert best goed, maar uit nieuwsgierigheid schoot ze vandaag zo door de heg om bij buurkinderen te kijken die voor aan het spelen waren. Onze kinderen helemaal in paniek, want die waren achter aan het spelen en zagen de hond zo door de heg schieten en verdwijnen. Daar moeten we dus echt nog wat op verzinnen!
Maar we genieten volop van en met de hond. Het lijkt wel een beetje of de hond de lente in haar hoofd heeft. Of zijn het puberhormonen? Ze wisselt momenteel tanden ("Mam, de hond valt uitelkaar!"), knabbelt daarom overal op en haalt kattenkwaad uit voor tien. Helaas voor haar werd ze vanavond ook meteen bestraft. Het toppunt van zieligheid: een ondeugende hond die een wasabi-crackertje van tafel pikt terwijl ik even naar de wc ben. Jankend liep ze door de kamer. Tranen in haar ogen. Leg dan maar uit dat ze beter even water kan drinken. Dat zal ze dus niet zo snel weer doen, denk ik.
Morgen gaan we er lekker op uit. Een eind wandelen doet iedereen hier goed. Ook zoonlief die stijf uitstaat van de spanning omdat hij zondag mag afzwemmen voor zijn B-diploma. Afgelopen dinsdag bleek ineens dat hij toch mee mocht met de eerstvolgende afzwemronde. Zo snel! Dat overviel zoonlief wel. Maar wat was hij trots! Ik ben vooral blij dat het niet ( zoals bij diploma A) over 4 weken is en we lang moeten wachten. Want bij het A-diploma hadden we 4 weken een stresskip ( of is het in dit geval stresshaan) in huis. Spannend weekend dus!
Eigenlijk dus allemaal toppunten afgelopen week (op de giflucht na)!
Fijn weekend!
Mijn kleine autootje wordt al vrij snel gloeiend heet. Heerlijk in de winter, maar vandaag was het wat te warm op de terugweg van school. Dus: alle ramen open. Twee blije kinderen. Zoonlief: ": Mam, kijk, zo hebben we net een cabrio". Nou, als dat geen positieve kijk op het leven is!
Helaas was de pret van korte duur. Momenteel worden de akkers in de omgeving heftig gespoten of moet ik zeggen bespoten. Ik reed er langs en het benam me in elk geval de adem. Dochterlief kucht zich ook weer een ongeluk. Denk je net lekker gezond 'buiten' te wonen....Je ziet meer dan andere jaren van die gele velden. Toevallig (?) ook weer veel dode bijen in de tuin.
Gelukkig valt het in onze tuin mee met de giflucht van de akkers. Maar als ik met de hond door het dorp loop is het echt wel schokkend dat mensen bij tuinieren denken dat ze de hele boel plat moeten spuiten tussen de gewenste planten in. De stoep wordt her en der afgenomen met een naar chloor-ruikend goedje. Lekker milieuonvriendelijk en slecht voor je gezondheid: zonder beschermende handschoenen of mondkapje. En dat terwijl nu de grond best droog is en het onkruid zo hup uit de tuin geplukt kan worden. Nog los van het milieu, kost het in elkaar zetten van de hele gifspuit-set voor een 8 m2 tuin meer tijd dan je even bukken voor dat plukje groen. Bovendien is het dan meteen netjes en zit je niet dagen achtereen naar een steeds geler plukje gras tussen je tegels te kijken. Maar er zijn wel meer dingen die ik nooit zal snappen...
De tulpen die ik overal in en rond de tuin heb gepland zijn werkelijk prachtig uitgekomen en aan het uitkomen. In de potten met de viooltjes erbij lijken het net boeketten. De moestuin begint nu ook wat te komen. Elke dag een half uurtje buiten iets doen, betekent aan het einde van de week dat je toch 3,5 uur in de tuin hebt gewerkt en wel een vrij weekend hebt. De tip voor alle mensen die roepen dat de tuin zoveel tijd opslokt in het weekend.
De hond genoot ook zichtbaar van het mooie weer. De afgelopen weken was het vaak nog te fris om buiten in de zon te genieten, maar -geen nood- schuift ze heel handig haar mandje (soort kussen) de hele kamer door naar een plek waar zon is en gaat dan languit in de zon liggen. Ze kan echt genieten van de zon. Ze heeft nog net geen bikini aan.
Omdat ze nog een jonge hond is en klein van stuk, is het goed oppassen. In ons dorp mag er maar 30 gereden worden, maar dikwijls wordt hier keihard gereden. De hond luistert best goed, maar uit nieuwsgierigheid schoot ze vandaag zo door de heg om bij buurkinderen te kijken die voor aan het spelen waren. Onze kinderen helemaal in paniek, want die waren achter aan het spelen en zagen de hond zo door de heg schieten en verdwijnen. Daar moeten we dus echt nog wat op verzinnen!
Maar we genieten volop van en met de hond. Het lijkt wel een beetje of de hond de lente in haar hoofd heeft. Of zijn het puberhormonen? Ze wisselt momenteel tanden ("Mam, de hond valt uitelkaar!"), knabbelt daarom overal op en haalt kattenkwaad uit voor tien. Helaas voor haar werd ze vanavond ook meteen bestraft. Het toppunt van zieligheid: een ondeugende hond die een wasabi-crackertje van tafel pikt terwijl ik even naar de wc ben. Jankend liep ze door de kamer. Tranen in haar ogen. Leg dan maar uit dat ze beter even water kan drinken. Dat zal ze dus niet zo snel weer doen, denk ik.
Morgen gaan we er lekker op uit. Een eind wandelen doet iedereen hier goed. Ook zoonlief die stijf uitstaat van de spanning omdat hij zondag mag afzwemmen voor zijn B-diploma. Afgelopen dinsdag bleek ineens dat hij toch mee mocht met de eerstvolgende afzwemronde. Zo snel! Dat overviel zoonlief wel. Maar wat was hij trots! Ik ben vooral blij dat het niet ( zoals bij diploma A) over 4 weken is en we lang moeten wachten. Want bij het A-diploma hadden we 4 weken een stresskip ( of is het in dit geval stresshaan) in huis. Spannend weekend dus!
Eigenlijk dus allemaal toppunten afgelopen week (op de giflucht na)!
Fijn weekend!
Abonneren op:
Posts (Atom)