Er gebeurde veel de afgelopen weken. Een van de dingen die ik mezelf vaak hoor zeggen is dat je je wensen uit moet spreken. Linksom of rechtsom lijkt het vaak of er dan wel een pad naar je toekomt, ook al duurt dat soms even.
Vorig jaar was ik al druk doende om te kijken of ik de bestrating zou laten vervangen. Die donkere grindtegels die in een vierkantje gelegd zijn met een kleine vierkante rozige steen in het midden zijn onverwoestbaar. Maar ik wilde het pad verbreden. Ik twijfelde langere tijd over het omdraaien van de grindtegels en deze in rijen danwel in een patroon te laten leggen met tussen door een aantal rijen roodgebakken klinkers. Dat had ik bij een vriendin gezien ( dan waren het gewoon grijze betontegels en geen omgedraaide grindtegels). Ik zag me dit alleen niet zelf doen. Dat tillen, daar zag ik tegenop. Ik had er een geprobeerd, maar werkelijk niet te doen. Ook zou er wat gezaagd moeten worden en ik heb nog nooit tegels gezaagd. Ik had ook niet echt de ambitie dit te leren:)
Dus informeerde ik op een verjaardagsfeestje in de zon wat dat zou kosten. Al gauw bleek dat de tegels meestal niet de grootste kosten zijn, maar de mannen die het werk gaan verrichten. En toen ik bij een andere vriendin eens wat anders in de tuin zag liggen dan grijze of die rozige tegels was ik bereid eens te kijken bij een bestratingswinkel.
Vorig jaar liep ik daarom op een stikhete dag rond op een terrein dat vol lag met allerlei soorten bestrating. Oneindig veel variëteiten zijn er te verkrijgen. Hoewel mensen misschien denken dat bestrating bij een bouwmarkt goedkoper is dan een speciaalzaak...niets bleek minder waar!
Ik werd getriggerd door een grote tegel die iets bruinig, iets grijzig en relatief licht van kleur was.
Die bleek me verderop weer te triggeren maar dan in een kleiner rechthoekig formaat. En verderop weer. Kennelijk was ik erop gevallen. Deze tegel gaf minder warmte dan de andere tegels toen ik er over liep. De verkoper gaf aan dat het een tegel was die inderdaad minder warmte absorbeerde, maar ook in de winter minder snel glad zou worden en door de gladde afwerking ook prettig was om op blote voeten over te lopen.
Omdat de prioriteiten even anders lagen (in het huis zelf was en is ook nog genoeg te doen) en alles geld kost, besloot ik te kijken of er iemand langs wilde komen voor een offerte. Dan weet je waar je op moet rekenen en waar je voor moet sparen. Dat bleek net als bij andere klussen lastiger dan je hoopt. Er is meer dan genoeg werk kennelijk. En mede daarom had ik dit "project" maar even laten rusten.
Via een buurvrouw kwam er uiteindelijk toch een stratenmaker langs. Zolang je aangeeft dat je iets wilt, komt er vanzelf ergens beweging :) Hij gaf aan wat het ging kosten. En wat ik aan tegels en opsluitbandjes moest bestellen. Er werd een datum geprikt. De oude bestrating ging op marktplaats net als de figuur buxus die moest verdwijnen door de plannen om het pad te verbreden. Een deel van de bestrating kwam uiteindelijk terecht in Zutphen als fundering voor een tijdelijk onderkomen van mensen die hun huis gingen verbouwen. Een ander deel bleef in de buurt en werd aangebracht in een garage. Beide ophalers stuurden later content foto's van het resultaat. Zij blij, ik blij. Mooi.
De buxus bleef, daar was geen interesse in. Ik ben ook geen fan van buxusfiguren, maar om de plant naar de stort te doen, vond ik ook zo wat. Ik zette deze in een rubberen mand en bleef deze netjes water geven in afwachting van een nieuw baasje.
De tegels waren conform de opdracht van de stratenmaker door mij besteld. Ik hield mijn hart vast bij de bezorging: zo'n grote vrachtauto met kraanachtig ding erop in de smalle straat met alle auto's! Maar alles werd keurig over de geparkeerde auto's heen getild en op de aangegeven plek neergezet en de volgende dag gingen twee mannen een ochtend aan de slag.Ik voorzag de mannen van hun droogje en natje en jolig werd alles keurig gelegd. Er werd steeds aangegeven wat er mogelijk was en gevraagd naar wat ik mooier vond, of niet.
En naarmate het werk vorderde, groeide een verbreed pad naar mijn voordeur en opzij naar de poort. De tegels kleurden perfect bij het houtwerk en ook bij de keien die ik vorig jaar via marktplaats had verkregen. Wat kan je dan blij en dankbaar zijn.
Halverwege de ochtend moest ik naar een begrafenis. Toen ik terug kwam was het werk vrijwel af. Ik stond met tranen in mijn ogen van blijdschap. De mannen hadden alle resten keurig opgestapeld en waren al vertrokken. Door wat wijzigingen waren er niet genoeg opsluitbandjes, maar dit zouden ze later oplossen als ik extra had besteld en zij weer tijd konden inplannen.
De buxus is nog nooit opgehaald. Gisteren heb ik deze daarom maar bijgeknipt tot een iets minder opzichtige verschijning en in een pot naast de voordeur gedaan. Niet mijn smaak, maar op de een of andere manier hoort de plant hier.
geen foto's??
BeantwoordenVerwijderen