Hotel het huis

Alles gaat gewoon door. Het bericht dat we tot en met 28 april zo blijven leven, kwam niet als een verrassing. Ondanks dat iedereen de dodentallen en de ic-opnames kan volgen, zaten we in Nederland toch massaal te wachten op de woorden van de regering. Bijzonder vind ik dat, misschien hoopten we dat er toch ander nieuws kwam. We maken er gewoon het beste van. Een soort all-inclusive-hotel, maar dan thuis. En met school en werk.

Nu de winkels hier gesloten zijn (en we daar ook niet willen zijn) en de kinderen wel gewoon groeien, hebben we afgelopen week online geshopt. Omdat de kinderen steeds dezelfde merken, winkels aanhouden, weten we ook een beetje hoe iets valt. Dat scheelt een slok op een borrel. Alles werd keurig op tijd bezorgd en met twee pubers valt of staat soms alles met de bui waarin zij zich bevinden.

Het passen van de kleding werd vanwege de verkeerde bui helaas wel een dingetje. Ik maak er dan gewoon voor mezelf iets lolligs van. Het werd een voorstelling met de titel “Demonstratie van een heel zwaar puberleven” met de subtitel “Alles in het leven is stom”. De acteurs trokken de (notabene!) door hen zelf uitgekozen kleding aan alsof ze van lood waren. Of vies waren. Heel beeldend en (bijna) geloofwaardig!

Wat doe je aan zo'n bui? Ik besloot zelf ook zo'n demonstratie te geven en trakteerde daarna zelfs op nog een demonstratie met een weergave van zoals het ook kan. Breeduit lachend en met de borsten pront naar voren in een modellenpose alsof we een catwalk hadden. De kinderen rolden van het lachen bijna over de vloer. Het was geslaagd.

Uiteindelijk viel het dus reuze mee en hoefde er alleen maar een zomerjurk terug omdat een schouderbandje verkeerd genaaid was.

Missie geslaagd.