Fit?

Tijdens de voorjaarsvakantie (die wij nog steeds krokusvakantie noemen) genoten de kinderen en ondergetekende van een last-minute. En een lieve vriendin ging gezellig mee. We waren er aan toe en we bewogen meer dan anders. Na twee dagen voelden we onze spieren van het lopen/ slenteren, zwemmen. Dat doe je als je ergens anders bent toch meer dan thuis.

Vriendin en ik besloten dat na de vakantie wekelijks voort te zetten. Elke week ruim een uur lopen dat moet toch vol te houden zijn. Ik voelde me zoveel energieker dat ik bedacht dat dit voor mij de start was om echt meer te gaan bewegen. Ik besprak dat met een andere vriendin en zij gaf aan dat ze van plan was om lid te worden van een bepaalde sportschool met oranje logo, maar dat het gezelliger is om met iemand te doen. Die iemand, dat werd ik.

De slechtste timing om lid te worden van een sportschool is toch wel de week voordat er maatregelen worden genomen ten aanzien van het c-virus. En raad eens? Dat was precies wat vriendin en ik deden. De eerste week sportten we twee keer. Een keer samen en een keer los van elkaar.
Op die manier had ik samen met het wandelen ( dat we in een echt rap tempo doen) drie bewegingsmomenten meer in de week met voldoende ruimte tussen de momenten om te herstellen.
De week erna ging alles op slot. De reden is uiterst ernstig en verdrietig, maar we moesten er ook wel een beetje om lachen dat onze timing om dat bewegen zo op te pakken zo slecht was.

En nu? Ja nu is het afwachten tot de rust in den lande is wedergekeerd. De wandeling met de ene vriendin wordt nog steeds gedaan op gepaste afstand. Sporten op de sportschool met de andere vriendin zit er even niet in.

Elke avond maak ik nu zelf een hele grote ronde met de hond en ik doe mijn dagelijkse oefeningen.
Uiteindelijk valt dit alles in het niet bij het verschrikkelijke nieuws dat dagelijks ons huis binnenstroomt en ook zo dichtbij is. Mijn hart gaat uit naar de mensen die zo ernstig getroffen worden en de naasten. Ik hoop dat dit gauw voorbij is.