Tijdens de voorjaarsvakantie (die wij nog steeds krokusvakantie noemen) genoten de kinderen en ondergetekende van een last-minute. En een lieve vriendin ging gezellig mee. We waren er aan toe en we bewogen meer dan anders. Na twee dagen voelden we onze spieren van het lopen/ slenteren, zwemmen. Dat doe je als je ergens anders bent toch meer dan thuis.
Vriendin en ik besloten dat na de vakantie wekelijks voort te zetten. Elke week ruim een uur lopen dat moet toch vol te houden zijn. Ik voelde me zoveel energieker dat ik bedacht dat dit voor mij de start was om echt meer te gaan bewegen. Ik besprak dat met een andere vriendin en zij gaf aan dat ze van plan was om lid te worden van een bepaalde sportschool met oranje logo, maar dat het gezelliger is om met iemand te doen. Die iemand, dat werd ik.
De slechtste timing om lid te worden van een sportschool is toch wel de week voordat er maatregelen worden genomen ten aanzien van het c-virus. En raad eens? Dat was precies wat vriendin en ik deden. De eerste week sportten we twee keer. Een keer samen en een keer los van elkaar.
Op die manier had ik samen met het wandelen ( dat we in een echt rap tempo doen) drie bewegingsmomenten meer in de week met voldoende ruimte tussen de momenten om te herstellen.
De week erna ging alles op slot. De reden is uiterst ernstig en verdrietig, maar we moesten er ook wel een beetje om lachen dat onze timing om dat bewegen zo op te pakken zo slecht was.
En nu? Ja nu is het afwachten tot de rust in den lande is wedergekeerd. De wandeling met de ene vriendin wordt nog steeds gedaan op gepaste afstand. Sporten op de sportschool met de andere vriendin zit er even niet in.
Elke avond maak ik nu zelf een hele grote ronde met de hond en ik doe mijn dagelijkse oefeningen.
Uiteindelijk valt dit alles in het niet bij het verschrikkelijke nieuws dat dagelijks ons huis binnenstroomt en ook zo dichtbij is. Mijn hart gaat uit naar de mensen die zo ernstig getroffen worden en de naasten. Ik hoop dat dit gauw voorbij is.
donderdag 26 maart 2020
zondag 22 maart 2020
Het verloop
De dagen kabbelen voort. We houden ons zoveel mogelijk aan de oproep tot sociale isolatie en ook zoveel mogelijk aan onze eigen gebruiken volgens de normale weken. Hoewel ik normaal de kinderen nog wel eens meeneem om boodschappen te doen, laat ik dat nu achterwege. Dinsdag haalde ik (net als de rest van Nederland) in mijn eentje een werkpakket op van de school van mijn dochter (10) voor de 3 weken dat de school dicht zal blijven. Zoon (12) gaat naar de middelbare school en krijgt alles via de gebruikelijke software binnen.
De week voordat de scholen dicht gingen was de computer die we voor een appel en een ei van vrienden konden overnemen klaar! De perfecte timing zo bleek nu, beter had niet gekund. De vrienden vervangen in hun bedrijf de pc's of zoals we gekscherend zeggen "het hele computerpark". Een van hen had eerder een computerhandel en die reviseerde voor ons een van de pc's voor zodat wij er nog plezier van kunnen hebben. Echt een gouden greep en de wens van dochterlief en zoonlief ging in vervulling. Zelf kochten we verder nog nieuw het beeldscherm, toetsenbord en een muis. Beide kids vinden ze het heel anders dan je tablet en/of Chromebook. En voor mij is het ontzettend fijn dat er net als anders niemand op mijn laptop hoeft, zodat ik zelf ook goed kan doorwerken.
Afgelopen week werkten we elke ochtend na een gezamenlijke opstart ieder aan ons eigen werk. Het gaf een mooi moment van rust. De "nieuwe" pc staat op de ruime kamer van zoonlief en daarom maakten de kinderen op die kamer hun huiswerk. In de praktijk betekent dit dat dochterlief met plezier achter de pc zit (Snappet) en zoonlief net als anders op zijn Chromebook werkt. Omdat mijn werkkamer nog lang ( lang, lang, lang) niet klaar is (en de klusjesman nu natuurlijk niet komt om te helpen om bepaalde noodzakelijkheden te doen), had ik zo toch beneden het rijk alleen om me te kunnen concentreren op stukken en berekeningen en voor bijvoorbeeld allerlei vormen van vergaderen/videobellen. Tussendoor beantwoord ik de vragen van de kinderen. In het begin merkte ik dat iedereen het een grappig item vond om te videobellen en het verbaasde me niet hoe snel ook dit gewoon en natuurlijk aanvoelt. Gewenning is een mooi iets.
Rond 10.15 en 14.30 uur drinken we in de woonkamer (of lekker buiten in de zon) koffie en thee, waarna we weer verder gaan. In de middag werk ik door en hebben de kinderen de vrijheid (mits het werk gedaan is) om te doen en laten wat ze willen. De Donald Duck wordt stukgelezen, de nieuwe spellen ( Ticket to ride, Rush hour) die zoonlief voor zijn verjaardag heeft gekregen worden uitgebreid uitgetest, maar ook de spelcomputer is vermaak. En met dit lekkere weer voel ik me een extra gezegend mens met een huis en een ruime tuin zodat er ook buiten gespeeld kan worden. Ik laat ze niet in de speeltuin spelen, omdat er anders nog steeds (hand)contact is, wat nu juist zo wordt afgeraden.
En waar zouden we zijn zonder WhatsApp. Vanuit mijn sociale kring maar vooral ook vanuit mijn team komen de hele dag gekke plaatjes over wc-rollen, filmpjes van mensen die gek worden van quarantaine en andere gekkigheid mijn huis binnen. Quizen om films of songs te raden uit een lijst met rijtjes emoticons. Maar ook mooie plaatjes van dingen waar men dankbaar voor is bereiken mij vanuit WhatsApp. Het leidt mooi af en zorgt dat het niet te stil wordt voor mij. Het zorgt voor een vorm van verbinding.
Naast mijn gewone werkmail stromen dagelijks ook de diverse nieuwsbrieven mijn mailbox binnen. Sommige bestaan uit zulke lappen tekst dat er bijna geen doorkomen aan is en de essentie van het verhaal wat te zoeken is. Als je wilt kan dat lezen een taak op zich zijn :). Toch zijn ze ook bemoedigend. Van het werk ontvang ik ze van diverse lagen in het management, maar ook van de sportschool, van de opvang, van de scholen van de kinderen, van winkelketens waar ik ooit iets heb besteld, gekocht of me in geschreven heb om de nieuwsbrief te ontvangen. Zelfs de dierenarts waarschuwt maar liefst twee keer dat je bij het uitlaten van de hond afstand moet houden tot mede hondenbezitters en dat je nu alleen op afspraak naar het normale spreekuur mag komen.
De middenstand sluit kennelijk steeds meer de deuren en laat dit ook via mail weten. Ook grotere winkelketens als H&M, Ziengs, IKEA volgen.
In de avond maak ik samen met de kinderen de dagelijkse grote wandeling met de hond. We lopen dan het rondje zo dat we langs mijn vaders appartement komen. Die komt dan samen met zijn vriendin naar buiten en zo hebben we onze eigen balkonscène. Ik hoop dat iedereen voldoende de sociale isolatie in acht neemt en een totale Lock down niet nodig hoeft te zijn. Zou jammer zijn als ook dit niet meer zou kunnen.
Ondertussen gaat alles ook door en is toch gewoon de lente begonnen. De tulpen staan mooi te zijn in de tuin en de vogels vliegen af en aan. Pimpelmeesjes, mussen en vinkjes. We boffen met het weer, als het donker weer zou zijn, zou dat zo zijn weerslag hebben op het gemoed van mensen. Nu is dat toch anders. Dagelijks heb ik de was in de ochtend gewassen en buiten opgehangen om te drogen in plaats van dat ik aan het begin van de avond ( na mijn werk) de machine liet draaien en de was op zolder te drogen hing. Ik heb in de avonden dus meer rust en de was ruikt zo lekker.
Ik ben van de dynamiek en geniet als deelnemer en als toeschouwer) van het doorgronden van de dynamiek in (deel)groepen en mis daarom ook mijn werk en het sociale contact. Omdat er nu meer rust heerst in mijn huishouden (geen files, geen verplichtingen, geen gezeul, geen waslijst aan dingen die nog moeten) had ik zowaar in de avond ook tijd om tv te kijken en werd geraakt door Krabbé die als geen ander de dynamiek uit de tijd van Chagall over kan brengen en je meeneemt naar het elan van vervlogen tijden.
Vandaag maken dochterlief en ik mondkapjes/maskers naar het voorbeeld van Mous in Zeeland die patronen en een handleiding heeft vrijgegeven. Zij heeft een aanpassing gedaan op het model van Bernina (zie het blog van het naaimachine merk). We hebben het laken dat nog in de verpakking in mijn kast lag alvast in het juiste formaat handzame lapjes genipt en de patroondelen opgespeld. Of het zin heeft? Ik weet het niet. Mijn vader is er in elk geval blij mee als we ze straks in zijn brievenbus gaan doen bij de laatste ronde van de dag met het uitlaten van de hond.
De week voordat de scholen dicht gingen was de computer die we voor een appel en een ei van vrienden konden overnemen klaar! De perfecte timing zo bleek nu, beter had niet gekund. De vrienden vervangen in hun bedrijf de pc's of zoals we gekscherend zeggen "het hele computerpark". Een van hen had eerder een computerhandel en die reviseerde voor ons een van de pc's voor zodat wij er nog plezier van kunnen hebben. Echt een gouden greep en de wens van dochterlief en zoonlief ging in vervulling. Zelf kochten we verder nog nieuw het beeldscherm, toetsenbord en een muis. Beide kids vinden ze het heel anders dan je tablet en/of Chromebook. En voor mij is het ontzettend fijn dat er net als anders niemand op mijn laptop hoeft, zodat ik zelf ook goed kan doorwerken.
Afgelopen week werkten we elke ochtend na een gezamenlijke opstart ieder aan ons eigen werk. Het gaf een mooi moment van rust. De "nieuwe" pc staat op de ruime kamer van zoonlief en daarom maakten de kinderen op die kamer hun huiswerk. In de praktijk betekent dit dat dochterlief met plezier achter de pc zit (Snappet) en zoonlief net als anders op zijn Chromebook werkt. Omdat mijn werkkamer nog lang ( lang, lang, lang) niet klaar is (en de klusjesman nu natuurlijk niet komt om te helpen om bepaalde noodzakelijkheden te doen), had ik zo toch beneden het rijk alleen om me te kunnen concentreren op stukken en berekeningen en voor bijvoorbeeld allerlei vormen van vergaderen/videobellen. Tussendoor beantwoord ik de vragen van de kinderen. In het begin merkte ik dat iedereen het een grappig item vond om te videobellen en het verbaasde me niet hoe snel ook dit gewoon en natuurlijk aanvoelt. Gewenning is een mooi iets.
Rond 10.15 en 14.30 uur drinken we in de woonkamer (of lekker buiten in de zon) koffie en thee, waarna we weer verder gaan. In de middag werk ik door en hebben de kinderen de vrijheid (mits het werk gedaan is) om te doen en laten wat ze willen. De Donald Duck wordt stukgelezen, de nieuwe spellen ( Ticket to ride, Rush hour) die zoonlief voor zijn verjaardag heeft gekregen worden uitgebreid uitgetest, maar ook de spelcomputer is vermaak. En met dit lekkere weer voel ik me een extra gezegend mens met een huis en een ruime tuin zodat er ook buiten gespeeld kan worden. Ik laat ze niet in de speeltuin spelen, omdat er anders nog steeds (hand)contact is, wat nu juist zo wordt afgeraden.
En waar zouden we zijn zonder WhatsApp. Vanuit mijn sociale kring maar vooral ook vanuit mijn team komen de hele dag gekke plaatjes over wc-rollen, filmpjes van mensen die gek worden van quarantaine en andere gekkigheid mijn huis binnen. Quizen om films of songs te raden uit een lijst met rijtjes emoticons. Maar ook mooie plaatjes van dingen waar men dankbaar voor is bereiken mij vanuit WhatsApp. Het leidt mooi af en zorgt dat het niet te stil wordt voor mij. Het zorgt voor een vorm van verbinding.
Naast mijn gewone werkmail stromen dagelijks ook de diverse nieuwsbrieven mijn mailbox binnen. Sommige bestaan uit zulke lappen tekst dat er bijna geen doorkomen aan is en de essentie van het verhaal wat te zoeken is. Als je wilt kan dat lezen een taak op zich zijn :). Toch zijn ze ook bemoedigend. Van het werk ontvang ik ze van diverse lagen in het management, maar ook van de sportschool, van de opvang, van de scholen van de kinderen, van winkelketens waar ik ooit iets heb besteld, gekocht of me in geschreven heb om de nieuwsbrief te ontvangen. Zelfs de dierenarts waarschuwt maar liefst twee keer dat je bij het uitlaten van de hond afstand moet houden tot mede hondenbezitters en dat je nu alleen op afspraak naar het normale spreekuur mag komen.
De middenstand sluit kennelijk steeds meer de deuren en laat dit ook via mail weten. Ook grotere winkelketens als H&M, Ziengs, IKEA volgen.
In de avond maak ik samen met de kinderen de dagelijkse grote wandeling met de hond. We lopen dan het rondje zo dat we langs mijn vaders appartement komen. Die komt dan samen met zijn vriendin naar buiten en zo hebben we onze eigen balkonscène. Ik hoop dat iedereen voldoende de sociale isolatie in acht neemt en een totale Lock down niet nodig hoeft te zijn. Zou jammer zijn als ook dit niet meer zou kunnen.
Ondertussen gaat alles ook door en is toch gewoon de lente begonnen. De tulpen staan mooi te zijn in de tuin en de vogels vliegen af en aan. Pimpelmeesjes, mussen en vinkjes. We boffen met het weer, als het donker weer zou zijn, zou dat zo zijn weerslag hebben op het gemoed van mensen. Nu is dat toch anders. Dagelijks heb ik de was in de ochtend gewassen en buiten opgehangen om te drogen in plaats van dat ik aan het begin van de avond ( na mijn werk) de machine liet draaien en de was op zolder te drogen hing. Ik heb in de avonden dus meer rust en de was ruikt zo lekker.
Ik ben van de dynamiek en geniet als deelnemer en als toeschouwer) van het doorgronden van de dynamiek in (deel)groepen en mis daarom ook mijn werk en het sociale contact. Omdat er nu meer rust heerst in mijn huishouden (geen files, geen verplichtingen, geen gezeul, geen waslijst aan dingen die nog moeten) had ik zowaar in de avond ook tijd om tv te kijken en werd geraakt door Krabbé die als geen ander de dynamiek uit de tijd van Chagall over kan brengen en je meeneemt naar het elan van vervlogen tijden.
Vandaag maken dochterlief en ik mondkapjes/maskers naar het voorbeeld van Mous in Zeeland die patronen en een handleiding heeft vrijgegeven. Zij heeft een aanpassing gedaan op het model van Bernina (zie het blog van het naaimachine merk). We hebben het laken dat nog in de verpakking in mijn kast lag alvast in het juiste formaat handzame lapjes genipt en de patroondelen opgespeld. Of het zin heeft? Ik weet het niet. Mijn vader is er in elk geval blij mee als we ze straks in zijn brievenbus gaan doen bij de laatste ronde van de dag met het uitlaten van de hond.
vrijdag 20 maart 2020
De tuin/ het tuinseizoen
Je zou het gewoon vergeten nu alles in het teken staat van het C-virus, maar het tuinseizoen is begonnen. Eigenlijk komt het op het juiste moment nu alles verstilt. Mijn vader is alweer weer bezig om in zijn moestuin alles aan de kant te krijgen. De laatste preitjes gingen er deze week uit en ik heb 5 van die prachtexemplaren gekregen. Die gaan deze week in de pan. Met 5 preien kan ik een heerlijke preisoep, een klein stampotje ( met wortel en aardappelen) etc. maken
Mijn tuin is nu zo ingericht dat deze het hele jaar weinig onderhoud kost en toch lekker groen is. Het is er momenteel superdruk met vogels. Pimpelmeesjes, mussen, twee merels en iedere ochtend twee eksters die voornamelijk als kippen in het bemoste gedeelte van het gras pikken.
Er liggen nog twee restpartijen stenen en die moeten nog opgeruimd worden. In de voortuin ligt een tray met goede stenen (reserve) en in de achtertuin een berg met geknipte stenen. De goede stenen bewaar ik, maar die moeten nog wel "even" uit mijn voortuin naar het kleine schuurtje verplaatst worden. De berg met geknipte en gebarsten stenen is rommel die afgevoerd moet worden. De vraag is nog even hoe. Misschien dat iemand nog belang bij puin heeft of iets dergelijks. Ik zie wel even.
De tegels die vanuit de voortuin moeten worden versjouwd zijn ontzettend zwaar. Ik wil me daar niet aan vertillen en dus ga ik de aankomende dagen elke dag 3 tegels doen. Alle beetjes bijelkaar zullen uiteindelijk leiden tot het gewenste resultaat. Een beetje "een kastje per dag" maar dan anders.
Ik heb wel weer wat zaden aangeschaft om in de tuin her en der toch wat uit te zaaien tussen "de gewone planten". Het blijft leuk en geeft voldoening om je eigen groenten te kweken. Vorig jaar hadden we zeker wel twintig maaltijden met peultjes, uit slechts enkel één zakje zaad van € 1,89.
Wie weet kunnen we in de toekomst nog wel echt een goede moestuin organiseren.
woensdag 18 maart 2020
Een bloemetje
Bij de jaarlijkse belastingaangifte ben ik altijd erg blij dat de digitale velden al voor je ingevuld zijn met de gegevens die ze binnen hebben gekregen bij de belastingdienst. Het scheelt een hoop werk en als je niet veel bijzonders hebt is de aangifte een fluitje van een cent.
Nu waren de afgelopen 5 jaren niet heel standaard bij mij. In 2016 was de scheiding, ging ik weer betaald aan de slag. In 2017 ging het eigendom van het huis waar we als gezin gewoond hadden over op de andere partij. In 2018 kocht ik zelf een fijn huis. De recentelijke belastingaangifte over 2019 was dus de eerste aangifte waarbij niets bijzonders speelde.
In al die jaren waren de hypotheekdelen van het oude gezinshuis nog steeds zichtbaar. Omdat ik geen definitieve berichten over 2016-2018 had ontvangen als gevolg van de achterstanden bij de belastingdienst ging ik er steeds vanuit dat het daar aan lag dat het vooraf ingevulde formulier niet correct was ingevuld. Telkens deletete ik die delen uit het formulier.
In middels heb ik het afgelopen jaar de definitieve aanslagen gehad over alle jaren ervoor. Ik dacht daarom dat de hypotheekdelen in de aangifte over 2019 niet meer te zien zouden zijn. Dat was niet het geval en ik vond het slordig van de belastingdienst.
Mijn oudste broer gaf aan dat de Belastingdienst elk jaar de recentste gegevens importeert en dat er dus iets mis is met de gegevens die door de hypotheeknemer verstrekt worden. Hij raadde aan dit met terugwerkende kracht te laten corrigeren omdat het gewoon niet correct is en je niet weet wat dit op wat voor manier dan ook gevolgen kon hebben.
Ik nam daarom contact op met de hypotheeknemer, die uiteindelijk vroeg om een mail te sturen met zoveel mogelijk gegevens. Ik kreeg een mail terug dat ik binnen een beperkt aantal dagen antwoord zou krijgen. Dat gebeurde niet.
Om eerlijk te zijn was ik het allemaal een beetje vergeten door alle commotie rond het C-virus en was zelfs een beetje verbaasd toen ik werd gebeld. Ik kreeg een uiterst vriendelijk meneer aan de telefoon die zijn excuses aanbood en ook aangaf dat ze nu al bezig waren met de correctie. Ik was blij dat te horen. Hij wilde nog even mijn adres checken.
Om eerlijk te zijn was ik het allemaal een beetje vergeten door alle commotie rond het C-virus en was zelfs een beetje verbaasd toen ik werd gebeld. Ik kreeg een uiterst vriendelijk meneer aan de telefoon die zijn excuses aanbood en ook aangaf dat ze nu al bezig waren met de correctie. Ik was blij dat te horen. Hij wilde nog even mijn adres checken.
Vandaag werd een kleurrijke bos bloemen bezorgd met een kaartje van de hypotheeknemer.
Ik ben helemaal perplex door deze actie. Ontzettend attent.
vrijdag 13 maart 2020
De bijzondere waan van de dag
Sinds gisteren is Nederland nog verder op slot gegaan. Geen handen schudden blijkt toch onvoldoende te zijn en inmiddels is bekend geworden dat het C-virus toch ook zonder symptomen overdraagbaar is.
De aankomende periode werken dus een record aantal mensen vanuit huis, iets voor het Quinnes book of records. Terwijl hogere scholen, universiteiten, musea etc. dicht blijven en alle evenementen, ook kerkdiensten, afgelast worden, wordt er verwacht dat je met een gerust hart wel je kinderen naar de lagere en middelbare school laat gaan.
Gisteren was het onvoorstelbaar druk in de supermarkt. Ik weet zeker dat we met meer dan honderd mensen waren, ik denk zelfs misschien wel ruim twee keer zoveel. Alle houdbare spullen verdwenen.Wie vandaag komt heeft de "pech" dat alleen het verse spul verkrijgbaar is. Wat een armoede:)
Vandaag begint het verwijderen van het plakband van de honderdborden op de snelwegen en zullen de bordjes 120 en 130 overdag niet meer geldig zijn.
Bijna lege vliegtuigen vliegen nog steeds rond omdat ze anders hun licentie verliezen om vanaf en naar het vliegveld te mogen vliegen. Binnen Europa zijn we toch niet krachtig genoeg om daar met z'n allen noodafspraken over te maken.
Boerengezinnen zijn aan het nadenken over de regeling om te stoppen nu de regering geld vrij heeft gemaakt om een heel aantal uit te kopen.
Volgens mij is het de meest ideale periode om in te stappen in de wereld van de beleggingen. Want als de beurs sinds 1987 niet zoveel verlies heeft geleden, kan het alleen maar beter gaan.
Het is een gekke tijd.
De aankomende periode werken dus een record aantal mensen vanuit huis, iets voor het Quinnes book of records. Terwijl hogere scholen, universiteiten, musea etc. dicht blijven en alle evenementen, ook kerkdiensten, afgelast worden, wordt er verwacht dat je met een gerust hart wel je kinderen naar de lagere en middelbare school laat gaan.
Gisteren was het onvoorstelbaar druk in de supermarkt. Ik weet zeker dat we met meer dan honderd mensen waren, ik denk zelfs misschien wel ruim twee keer zoveel. Alle houdbare spullen verdwenen.Wie vandaag komt heeft de "pech" dat alleen het verse spul verkrijgbaar is. Wat een armoede:)
Vandaag begint het verwijderen van het plakband van de honderdborden op de snelwegen en zullen de bordjes 120 en 130 overdag niet meer geldig zijn.
Bijna lege vliegtuigen vliegen nog steeds rond omdat ze anders hun licentie verliezen om vanaf en naar het vliegveld te mogen vliegen. Binnen Europa zijn we toch niet krachtig genoeg om daar met z'n allen noodafspraken over te maken.
Boerengezinnen zijn aan het nadenken over de regeling om te stoppen nu de regering geld vrij heeft gemaakt om een heel aantal uit te kopen.
Volgens mij is het de meest ideale periode om in te stappen in de wereld van de beleggingen. Want als de beurs sinds 1987 niet zoveel verlies heeft geleden, kan het alleen maar beter gaan.
Het is een gekke tijd.
zondag 8 maart 2020
Nieuwe slag
Ongeveer twee weken geleden realiseerde ik me dat het klussen in huis nagenoeg stilstond.
Sommige dingen zijn "nice to have" terwijl andere dingen wel echt noodzakelijk zijn als ik heel eerlijk ben. Met name de dingen die voor mezelf zijn, schuif ik steeds door, zoals mijn werkruimte.
Tijd om een nieuwe slag te gaan maken dus.
Aanvankelijk zou dochterlief de grote zolderkamer krijgen en zou ik het kleinere slaapkamertje op de eerste verdieping gebruiken voor mijn werk, de administratie etc.
Dat werd 'm niet. Het voelde voor haar niet goed om op zolder te slapen terwijl zoonlief en ik op de eerste verdieping slapen en dus knapten we het kleine kamertje op. Het is nu echt een kamer naar haar smaak. Ze voelt zich er fijn en beschermd. Wat wil een mens nog meer?
Nou die werkkamer op zolder dus. Die ook gaat fungeren als logeerkamer, want de zolder is best ruim. De zolder is wat basic afgetimmerd en de vorige bewoners hebben van kledingkasten een wandje gemaakt. Daarachter zit onder het schuine dak nog behoorlijk wat ruimte, maar je kunt er niet heel makkelijk bij. Ik heb daarom gemeten en gerekend en bedacht dat de kasten eruit gaan. Op die plek maak ik samen met een klusjesman een soort ingebouwd bed. Dat maakt dat als mensen willen komen logeren dat dat ook echt kan, zonder dat we met matrassen hoeven te slepen. en ik uit mijn slaapkamer moet en bij een van de kinderen op de kamer ga slapen.
Naast dit alles is er nog genoeg dat voor nog een extra schilderbeurt in aanmerking komt. Sommige plekken hebben al meerdere mooie lagen gekregen, maar zouden soms toch nog een keer moeten. Die beurt die het echt helemaal af gaat maken. We gaan er weer voor!
Sommige dingen zijn "nice to have" terwijl andere dingen wel echt noodzakelijk zijn als ik heel eerlijk ben. Met name de dingen die voor mezelf zijn, schuif ik steeds door, zoals mijn werkruimte.
Tijd om een nieuwe slag te gaan maken dus.
Aanvankelijk zou dochterlief de grote zolderkamer krijgen en zou ik het kleinere slaapkamertje op de eerste verdieping gebruiken voor mijn werk, de administratie etc.
Dat werd 'm niet. Het voelde voor haar niet goed om op zolder te slapen terwijl zoonlief en ik op de eerste verdieping slapen en dus knapten we het kleine kamertje op. Het is nu echt een kamer naar haar smaak. Ze voelt zich er fijn en beschermd. Wat wil een mens nog meer?
Nou die werkkamer op zolder dus. Die ook gaat fungeren als logeerkamer, want de zolder is best ruim. De zolder is wat basic afgetimmerd en de vorige bewoners hebben van kledingkasten een wandje gemaakt. Daarachter zit onder het schuine dak nog behoorlijk wat ruimte, maar je kunt er niet heel makkelijk bij. Ik heb daarom gemeten en gerekend en bedacht dat de kasten eruit gaan. Op die plek maak ik samen met een klusjesman een soort ingebouwd bed. Dat maakt dat als mensen willen komen logeren dat dat ook echt kan, zonder dat we met matrassen hoeven te slepen. en ik uit mijn slaapkamer moet en bij een van de kinderen op de kamer ga slapen.
Naast dit alles is er nog genoeg dat voor nog een extra schilderbeurt in aanmerking komt. Sommige plekken hebben al meerdere mooie lagen gekregen, maar zouden soms toch nog een keer moeten. Die beurt die het echt helemaal af gaat maken. We gaan er weer voor!
Abonneren op:
Posts (Atom)