Hoewel de paaseitjes in januari en de kerstkransjes in augustus in de schappen van sommige winkels komen te liggen, wachten we hier tot een week vooraf. We maken van de aanschaf gewoon een soort feestje, waar we een week op teren.
En dus was het gisteren zover dat zoonlief en ik bij de H.ema stonden om eitjes uit te zoeken. We namen er echt de tijd voor en hoe leuk is het om eens goed te kijken naar alle bijzondere smaken.
Eerder deden we dat ook nog wel eens bij de bakker, maar daar waar de ijswinkels de chocoladelekkernijen lijken te hebben geannexeerd, hebben sommige bakkers er kennelijk afstand van gedaan of zich beperkt. Omdat de lokale ijswinkel de eitjes niet zelf maakt, maar gewoon van een duur merk ( wat bij ons niet deirekt in de smaak valt) verkoopt, sloot ik die uit. We gingen eigenlijk voor het systeem waarbij je zelf de eitjes uit kunt zoeken en in een doosje kunt doen, maar zoonlief kwam uit op 3 smaken en daarmee werd het verleidelijker om toch 3 zakjes te kopen.
Voordelen van een week vooraf pas beginnen met paaseitjes en dergelijke zijn dat je niet al weken van alles naar binnen zit te proppen en op de feestdag zelf er tegen af bent. Mij helpt het om de boel binnen de perken te houden.
En ook dat je preciezer inkoopt, want een week is goed in te schatten. Zo voorkom je overschot of dat je nog weken in de eitjes zit, die niemand om de een of andere reden meer wil omdat het geen Pasen meer is ( chocola is chocola volgens mij, maar psychologisch schijnt dat toch anders te werken). Geen bulkzakken paaseitjes voor ons dus.
Je maakt zoals genoemd van de aanschaf zelf ook een feestje in plaats van dat je het bij je winkelwagen in propt. Soms zijn artikelen een week vooraf extra in de aanbieding omdat de winkelier vreest dat'ie er mee blijft zitten.
De andere kant is er ook. Sommige smaken zijn op. Of je hebt de aanbieding van vier weken terug gemist van 2+1 zakje gratis.
zondag 14 april 2019
zondag 7 april 2019
Eenvoudig en klein
Je hoeft niet in een hutje op de hei te wonen om eenvoudig en klein te leven.
Het is mogelijk je leven simpel en bewust te maken of te houden met een drukke baan, een gezin en sociale aspecten. Ik zeg bewust niet dat ik de wijsheid in pacht heb wat dat aangaat. Vaak zijn dingen een glijdende schaal en voor je het weet zit je toch in een patroon waarbij je veel "moet" in plaats van het te (be)leven. Wanneer (te)veel op de automatische piloot gaat, onderga je dingen. Voor mij persoonlijk betekent dit dat ik dit merk aan het waarnemen, het (niet meer) voluit ademen, proeven, ruiken. Aanvankelijk heb ik niet gemerkt dat ik van mijn pad af ben om zo zinnelijk te leven als ik me wens. Maar ergens gaat er dan toch een lampje branden en trek ik aan de noodrem. Neem ik afstand van alles zodat we dan weer dingen kunnen overzien.
Dingen die mij bewust in het hier en nu houden zijn klein, maar komen wel dagelijks terug. En niet onbelangrijk: kunnen ook samen met de kinderen plaatsvinden. Zoals avondwandelingen, het maakt mijn hoofd leeg en geeft ruimte voor overpeinzingen. En bij de kinderen komt er dan ineens iets naar voren waar al een tijdje op gebroed is.
Maar ook zoiets simpels als een kop koffie in mijn bed drinken, terwijl de rest van het huis nog in ruste is. Een moment waarbij ik de dag overdenk. En nadat iedereen wakker is bespreken we de dag die komen gaat. Dan weet iedereen hoe en wat, een mooie start.
Boeken lezen, liefst met spreuken en verhaaltjes, waarbij we na het eten "eentje doen". En dan een bladzijde, hoofdstuk of een spreuk lezen en het daar over hebben. Momenteel is dat "Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt". Maar hiervoor hadden we een boek met "1001 leuke feitjes". Maar ook een leesboek waarbij we steeds een hoofdstuk lezen, alles is mogelijk.
Slechts één drukke dag in het weekend accepteren. De andere dag bewust iets rustigs met het gezin doen, zoals fietsen naar het bos, daar wandelen en weer terug. En daar dan ook echt de tijd aan geven. en thuis weer lekker lezen, een spelletje doen etc.
Iets er in, iets eruit. Precies zoals het er staat. Proberen niet dicht te slippen ( rommel in je huis = rommel in je hoofd) en keuzes te maken in de aanschaf van dingen. Heb je het echt nodig en wat gaat er dan uit?
Elke avond met de kinderen benoemen waar je dankbaar voor bent en/of wat je geleerd hebt, wat je het leukst vond, wat je het moeilijkst vond. Knuffelen, stoeien en gek doen.
Het is mogelijk je leven simpel en bewust te maken of te houden met een drukke baan, een gezin en sociale aspecten. Ik zeg bewust niet dat ik de wijsheid in pacht heb wat dat aangaat. Vaak zijn dingen een glijdende schaal en voor je het weet zit je toch in een patroon waarbij je veel "moet" in plaats van het te (be)leven. Wanneer (te)veel op de automatische piloot gaat, onderga je dingen. Voor mij persoonlijk betekent dit dat ik dit merk aan het waarnemen, het (niet meer) voluit ademen, proeven, ruiken. Aanvankelijk heb ik niet gemerkt dat ik van mijn pad af ben om zo zinnelijk te leven als ik me wens. Maar ergens gaat er dan toch een lampje branden en trek ik aan de noodrem. Neem ik afstand van alles zodat we dan weer dingen kunnen overzien.
Dingen die mij bewust in het hier en nu houden zijn klein, maar komen wel dagelijks terug. En niet onbelangrijk: kunnen ook samen met de kinderen plaatsvinden. Zoals avondwandelingen, het maakt mijn hoofd leeg en geeft ruimte voor overpeinzingen. En bij de kinderen komt er dan ineens iets naar voren waar al een tijdje op gebroed is.
Maar ook zoiets simpels als een kop koffie in mijn bed drinken, terwijl de rest van het huis nog in ruste is. Een moment waarbij ik de dag overdenk. En nadat iedereen wakker is bespreken we de dag die komen gaat. Dan weet iedereen hoe en wat, een mooie start.
Boeken lezen, liefst met spreuken en verhaaltjes, waarbij we na het eten "eentje doen". En dan een bladzijde, hoofdstuk of een spreuk lezen en het daar over hebben. Momenteel is dat "Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt". Maar hiervoor hadden we een boek met "1001 leuke feitjes". Maar ook een leesboek waarbij we steeds een hoofdstuk lezen, alles is mogelijk.
Slechts één drukke dag in het weekend accepteren. De andere dag bewust iets rustigs met het gezin doen, zoals fietsen naar het bos, daar wandelen en weer terug. En daar dan ook echt de tijd aan geven. en thuis weer lekker lezen, een spelletje doen etc.
Iets er in, iets eruit. Precies zoals het er staat. Proberen niet dicht te slippen ( rommel in je huis = rommel in je hoofd) en keuzes te maken in de aanschaf van dingen. Heb je het echt nodig en wat gaat er dan uit?
Elke avond met de kinderen benoemen waar je dankbaar voor bent en/of wat je geleerd hebt, wat je het leukst vond, wat je het moeilijkst vond. Knuffelen, stoeien en gek doen.
zaterdag 6 april 2019
Lekker dagje in de tuin
Vanmorgen gingen we weer aan de slag in de tuin. Dochterlief is een vervend medestandster, al was het maar vanwege de pieren die ze zo over haar hand en arm laat kronkelen.
Daar waar de perenboom eerder stond staat nu de plataan die we weken geleden geplant hebben. Daar onder woekerde een plant die prachtig witte bloemen geeft, maar dus zoals gezegd echt woekert. Die hebben we gedeeltelijk eruit gehaald en vindt binnenkort een nieuwe woonst, zoals ze dat in België zo prachtig zeggen.
De droom van zelfvoorzienend en zelfredzaamheid heb ik enigszins moeten loslaten. Maar dat betekent niet dat we niet zelf dingen kunnen maken en verbouwen. Het plezier van het groeien en bloeien, eten uit eigen tuin. De liefde die je erin stopt en die er (hopelijk) ook weer uit komt.
De zaden van vorig jaar kunnen nog prima gebruikt worden. En zullen de aankomende weken verdeeld over onze achtertuin worden uitgezaaid. We hebben al helemaal bedacht hoe we dat gaan doen.
Bij de supermarkt redden dochter en ik gisteravond een aantal tomatenplantjes van de verdrogingsdood. De prijs deed de doorslag. Vier trostomatenplanten voor anderhalve euro. Twaalf broccoliplantjes en zes spitskoolplantjes.
De laatstgenoemde plantjes waren nog een giller ook. want in het schap na de kassa met alle half verdroogde planten met hoge korting stond ook een bakje met ijsbergslaplantjes. Daarvan waren er twee niet meer levensvatbaar. Het bakje daarachter was nog wel levend en dus namen we, zo dachten we, zes mini ijsbergslaplantjes mee. Eenmaal thuis vond ik het blad te stug en te dik...toch spitskool! Ook lekker. De sticker onderop gaf het ook aan. En daarom zaaiden we vanmiddag een rijtje met ijsbergsla. Ik ben benieuwd of die goed op gaan komen.
Na gedane arbeid gingen we lekker even op de fiets op pad. Nou ja lekker...dochterlief had afgelopen week wel gemeld dat de juf iets aan haar fiets had gedaan, maar ik had niet goed begrepen wat. De fiets maakte een snorrend geluid en na een kleine inspectie zag ik dat er een boutje bij het spatbord voor verdwenen was, dat professorisch met een elastiek in orde was gemaakt. Dat kon natuurlijk zo niet blijven. Toch maar even langs de fietsenmaker en in een mum van tijd was alles weer gerepareerd. Een blije dochter en een blije moeder, want de kosten vielen mee. Wel begreep ik dat dochterlief inmiddels in aanmerking komt voor een maatje groter, maar op zich gaat het nu nog prima, dus we zingen het nog even uit. Met de groei van de kinderen groeit het budget voor dit soort dingen niet altijd mee. Toch ga ik de aankomende weken maar alvast speuren op Marktplaats. Wieweet gaat het toch lukken!
En voor we het wisten was de dag al voorbij. Na het avondeten nog even een paar spelletjes. Tegenwoordig is Boonanza helemaal een hit bij ons thuis. Erg leuk allemaal.
Prima dagje dus.
Daar waar de perenboom eerder stond staat nu de plataan die we weken geleden geplant hebben. Daar onder woekerde een plant die prachtig witte bloemen geeft, maar dus zoals gezegd echt woekert. Die hebben we gedeeltelijk eruit gehaald en vindt binnenkort een nieuwe woonst, zoals ze dat in België zo prachtig zeggen.
De droom van zelfvoorzienend en zelfredzaamheid heb ik enigszins moeten loslaten. Maar dat betekent niet dat we niet zelf dingen kunnen maken en verbouwen. Het plezier van het groeien en bloeien, eten uit eigen tuin. De liefde die je erin stopt en die er (hopelijk) ook weer uit komt.
De zaden van vorig jaar kunnen nog prima gebruikt worden. En zullen de aankomende weken verdeeld over onze achtertuin worden uitgezaaid. We hebben al helemaal bedacht hoe we dat gaan doen.
Bij de supermarkt redden dochter en ik gisteravond een aantal tomatenplantjes van de verdrogingsdood. De prijs deed de doorslag. Vier trostomatenplanten voor anderhalve euro. Twaalf broccoliplantjes en zes spitskoolplantjes.
De laatstgenoemde plantjes waren nog een giller ook. want in het schap na de kassa met alle half verdroogde planten met hoge korting stond ook een bakje met ijsbergslaplantjes. Daarvan waren er twee niet meer levensvatbaar. Het bakje daarachter was nog wel levend en dus namen we, zo dachten we, zes mini ijsbergslaplantjes mee. Eenmaal thuis vond ik het blad te stug en te dik...toch spitskool! Ook lekker. De sticker onderop gaf het ook aan. En daarom zaaiden we vanmiddag een rijtje met ijsbergsla. Ik ben benieuwd of die goed op gaan komen.
Na gedane arbeid gingen we lekker even op de fiets op pad. Nou ja lekker...dochterlief had afgelopen week wel gemeld dat de juf iets aan haar fiets had gedaan, maar ik had niet goed begrepen wat. De fiets maakte een snorrend geluid en na een kleine inspectie zag ik dat er een boutje bij het spatbord voor verdwenen was, dat professorisch met een elastiek in orde was gemaakt. Dat kon natuurlijk zo niet blijven. Toch maar even langs de fietsenmaker en in een mum van tijd was alles weer gerepareerd. Een blije dochter en een blije moeder, want de kosten vielen mee. Wel begreep ik dat dochterlief inmiddels in aanmerking komt voor een maatje groter, maar op zich gaat het nu nog prima, dus we zingen het nog even uit. Met de groei van de kinderen groeit het budget voor dit soort dingen niet altijd mee. Toch ga ik de aankomende weken maar alvast speuren op Marktplaats. Wieweet gaat het toch lukken!
En voor we het wisten was de dag al voorbij. Na het avondeten nog even een paar spelletjes. Tegenwoordig is Boonanza helemaal een hit bij ons thuis. Erg leuk allemaal.
Prima dagje dus.
vrijdag 5 april 2019
Denken als een olympisch sporter
Afgelopen week had ik de mogelijkheid bij een bijeenkomst te zijn met een paralympische sporter. De sporter had olympisch goud en zilver gewonnen en schreef een tijdje colums.
Over wat maakt dat je verder gaat nadat je goud hebt bereikt. Goud is immers het hoogst haalbare?
Gaat het om het behalen van goud of gaat het om jezelf opnieuw blijven uitvinden? En waarom? Wat voor energie haal je daaruit? Alles ligt bij topsport onder een vergrootglas. Elk onbenullig dingetje kan essentieel zijn. Want alle kleine dingetjes bijelkaar maken samen een grote. Er is continue nieuwe kennis, er zijn nieuwe materialen. Visie en focus. Maar ook omgaan met teleurstellingen. Je verliest vaker dan je wint.
En zo is het eigenlijk op elke situatie toe te passen. Dat was natuurlijk de clou, dat snap je ook:)
Wat is belangrijk in je leven en waarom? Wat heb je daar voor nodig? Wat is de volgende stap. Waar sta je nu? Is het wat je had verwacht? Wat is je blinde vlek? Het houdt je scherp en in het moment. Voor mij persoonlijk is dat een onderdeel van geluk. Dat je je heel bewust bent van waar je nu staat, de dankbaarheid, maar ook het kijken naar de toekomst.
Positivisme. Warmte.
Over wat maakt dat je verder gaat nadat je goud hebt bereikt. Goud is immers het hoogst haalbare?
Gaat het om het behalen van goud of gaat het om jezelf opnieuw blijven uitvinden? En waarom? Wat voor energie haal je daaruit? Alles ligt bij topsport onder een vergrootglas. Elk onbenullig dingetje kan essentieel zijn. Want alle kleine dingetjes bijelkaar maken samen een grote. Er is continue nieuwe kennis, er zijn nieuwe materialen. Visie en focus. Maar ook omgaan met teleurstellingen. Je verliest vaker dan je wint.
En zo is het eigenlijk op elke situatie toe te passen. Dat was natuurlijk de clou, dat snap je ook:)
Wat is belangrijk in je leven en waarom? Wat heb je daar voor nodig? Wat is de volgende stap. Waar sta je nu? Is het wat je had verwacht? Wat is je blinde vlek? Het houdt je scherp en in het moment. Voor mij persoonlijk is dat een onderdeel van geluk. Dat je je heel bewust bent van waar je nu staat, de dankbaarheid, maar ook het kijken naar de toekomst.
Positivisme. Warmte.
maandag 25 maart 2019
Giethoorn
Iets te optimistisch boekte ik voor zaterdag een tochtje in Giethoorn met Social d.eal. Vrijdag was het fantastisch weer. En zondag ook, maar zaterdag....kou en grauw. Maar gelukkig deed dat niet af aan de (voor)pret die broer en zus en ondergetekende hadden.
Om 10.30 moesten we er zijn. Ik had het al een aantal keren beloofd, maar ja wanneer komt het ervan. En dat nu het eigenlijk om de hoek ligt. Nu werd ik gelokt door het extra weekend dat we samen hadden en de prijs bij Social d.eal inclusief koffie/thee en taart.
We waren stipt op tijd, maar de boot ging later weg dan omschreven. Op die manier hadden we extra tijd om te kletsen in het restaurantje terwijl we aan onze thee nipten en onze appeltaart verorberden.
De rondvaart was erg leuk. Precies de goede duur voor een stel kids van 9 en 11. En van het slechte danwel minder goede weer merkten we niet teveel, er was genoeg te zien. Van flora, fauna, pittoreske huizen en de bussen Aziaten.
Echt even eruit voor een prikkie. Heerlijk!
Om 10.30 moesten we er zijn. Ik had het al een aantal keren beloofd, maar ja wanneer komt het ervan. En dat nu het eigenlijk om de hoek ligt. Nu werd ik gelokt door het extra weekend dat we samen hadden en de prijs bij Social d.eal inclusief koffie/thee en taart.
We waren stipt op tijd, maar de boot ging later weg dan omschreven. Op die manier hadden we extra tijd om te kletsen in het restaurantje terwijl we aan onze thee nipten en onze appeltaart verorberden.
De rondvaart was erg leuk. Precies de goede duur voor een stel kids van 9 en 11. En van het slechte danwel minder goede weer merkten we niet teveel, er was genoeg te zien. Van flora, fauna, pittoreske huizen en de bussen Aziaten.
Echt even eruit voor een prikkie. Heerlijk!
zondag 10 maart 2019
Het bed van zus en klussen
Het is beste een dure maand geworden, maar dat heb je soms. Zoonlief was jarig en ook al let je op je geld, het kost ook wat en het mag ook wat kosten.
Verder was het bed van dochterlief aan vervanging toe. We hielden al een tijdje Marktplaats en de aanbiedingen in de gaten. Uiteindelijk werd het een bed van wit hout met van die leuke grijsachtige rietenmanden eronder. Het was buiten het door mij gestelde budget, maar het is een mooi en goed bed. Dochterlief maakte een vreugdedansje en dus vond ik het in dit geval meer dan waard.
Het vervoer en het in elkaar zetten hadden nog wel wat voeten in aarde. Soms lijkt de ruimte in mijn autootje eindeloos en soms niet. Dan is het echt passen en meten met de vormen van zo'n bed.
Eenmaal thuis bleek ik niet in het bezit te zijn van het juiste gereedschap. Dat is dan zo'n domper. Er moesten teveel verschillende maten gereedschap aan te pas komen. En zo komt het dan dat het bed pas twee dagen later in elkaar zat. Maar ik moet zeggen dat het een mooie aankoop is, het is kwalitatief echt wel hoogwaardiger. Zelfs de lattenbodem was in dezelfde kleur als het bed. Haar eigen matras past er perfect in en ze lag de hele week 's avonds te glunderen in bed!
Verder ben ik aan de slag met het lakken. Dat was er bij ingeschoten afgelopen zomer vanwege de hitte. Omdat het best druk is, alleenstaande moeder met een baan, maar ook omdat de kleuren niet direct enorm storend waren, werd het steeds op de lange baan geschoven.
Nu is de woonkamer prachtig wit gelakt en de hal voor de helft al helemaal goed en voor de andere helft moet er nog een laag of twee over de grondverf heen. Ik vergeet te melden dat het plafond ook nog gesausd moet worden :)
Maar wat scheelt dat al een stuk zeg! Ik kan niet zeggen dat ik het een tijd eerder had moeten doen, want het ontbrak me aan energie, tijd etc. Maar nu het zover is, ben ik erg enthousiast. Wat ik nu een aantal keren had, was dat ik dacht dat het licht in de gang aan was gebleven. Loop ik de hal in om het licht uit te doen, doe ik het licht aan :). Is de hal zoveel lichter met de grondverf en de lak!
Als dat af is gaan we verder met project trap. Dat is altijd pittiger dan je denkt. Maar.....we komen er heus wel!
Verder was het bed van dochterlief aan vervanging toe. We hielden al een tijdje Marktplaats en de aanbiedingen in de gaten. Uiteindelijk werd het een bed van wit hout met van die leuke grijsachtige rietenmanden eronder. Het was buiten het door mij gestelde budget, maar het is een mooi en goed bed. Dochterlief maakte een vreugdedansje en dus vond ik het in dit geval meer dan waard.
Het vervoer en het in elkaar zetten hadden nog wel wat voeten in aarde. Soms lijkt de ruimte in mijn autootje eindeloos en soms niet. Dan is het echt passen en meten met de vormen van zo'n bed.
Eenmaal thuis bleek ik niet in het bezit te zijn van het juiste gereedschap. Dat is dan zo'n domper. Er moesten teveel verschillende maten gereedschap aan te pas komen. En zo komt het dan dat het bed pas twee dagen later in elkaar zat. Maar ik moet zeggen dat het een mooie aankoop is, het is kwalitatief echt wel hoogwaardiger. Zelfs de lattenbodem was in dezelfde kleur als het bed. Haar eigen matras past er perfect in en ze lag de hele week 's avonds te glunderen in bed!
Verder ben ik aan de slag met het lakken. Dat was er bij ingeschoten afgelopen zomer vanwege de hitte. Omdat het best druk is, alleenstaande moeder met een baan, maar ook omdat de kleuren niet direct enorm storend waren, werd het steeds op de lange baan geschoven.
Nu is de woonkamer prachtig wit gelakt en de hal voor de helft al helemaal goed en voor de andere helft moet er nog een laag of twee over de grondverf heen. Ik vergeet te melden dat het plafond ook nog gesausd moet worden :)
Maar wat scheelt dat al een stuk zeg! Ik kan niet zeggen dat ik het een tijd eerder had moeten doen, want het ontbrak me aan energie, tijd etc. Maar nu het zover is, ben ik erg enthousiast. Wat ik nu een aantal keren had, was dat ik dacht dat het licht in de gang aan was gebleven. Loop ik de hal in om het licht uit te doen, doe ik het licht aan :). Is de hal zoveel lichter met de grondverf en de lak!
Als dat af is gaan we verder met project trap. Dat is altijd pittiger dan je denkt. Maar.....we komen er heus wel!
dinsdag 26 februari 2019
Tuinwaarts
Dit weekend gingen we aan de slag in de tuin, het weer lonkte.
Op de weggeefhoek had ik eerder in de week onze perenboom aangeboden. We zijn niet heel gek op peren en de boom was nu nog handzaam. Ik beloofde de eerste de beste die zich meldde de boom, mits ik zeker kon zijn dat deze opgehaald werd. De vrouw beloofde plechtig langs te komen in het weekend. Helaas bleek zij de griep te hebben, maar ze regelde haar vriend, haar vader en haar zoon. En zo kwam het dat in de vroege zaterdagochtend er een auto met kar voorreed en er twee mannen en een zoon even later in de tuin stonden te spitten. Het was zo gepiept, binnen een half uur verdween de boom door de poort en keek de hond een beetje verloren op de rand van het achtergebleven gat naar de kronkelende pieren die naarstig een veilige haven probeerden te vinden.
We genoten van het doorkomende zonnetje. Verplantten planten, plantten bollen, snoeiden en haalden het mos weg. De hond scharrelde wat door de tuin en ging op het mossige gras zonnebaden.
We dronken thee in de tuin en genoten van de zwerm mussen die in de struiken verdween. Wat een gekwetter en lawaai!
Ter vervanging van de perenboom hadden we verschillende opties bedacht. Op internet waren we in de weken ervoor uitgekomen op een dakplataan, een amberboom of een esdoorn. Maar dus niet allemaal tegelijk;)
Het kriebelde toch om even bij de kweker in de buurt te gaan kijken en zo gebeurde het dat we met z'n drietjes in de auto stapten en ons even later uitgebreid lieten voorlichten door de kweker. Dochterlief verwonderde zich over alle soorten clematissen die te koop waren. En zoonlief vond dat we toch ook nog eens konden denken aan een beukhaagje, zoals we vroeger ook hadden.
Het werd een dakplataan, die ook nog die middag werd bezorgd. En door ons werd geplant.
De prijs was goedkoper dan de goedkoopste prijs op internet en er werd een fractie aan bezorgkosten gerekend, want we woonden in de buurt.
En toen we 's avonds na het avondeten gedoucht en wel op de bank zaten, verzuchtten de kinderen dat het toch wel echt een leuke dag was geweest. Heerlijk!
Abonneren op:
Posts (Atom)