De hele week hikte zoonlief er al tegenaan: het afzwemmen voor het A-diploma. Zondag was het dan zover. Ik vond het een rare dag, maar kennelijk is het de enige dag dat er geen les wordt gegeven en omdat ze geen inkomsten kunnen missen is het diplomazwemmen op zondag.
's Ochtends was de spanning al van het gezicht te lezen. We probeerden de ochtend zo normaal mogelijk door te komen, want het afzwemmen was pas om 13.00 uur.
Toen we op weg gingen naar het zwembad was de spanning om te snijden. Na het omkleden werden de kinderen die moesten afzwemmen apart genomen en kon de familie rond het zwembad gaan zitten. Even later kwamen de kinderen binnen ne je zag allemaal van die bleke neusjes! Uiteraard ging bij iedereen het zwemmen goed en gingen alle kinderen met een diploma naar huis! En wat was ons ventje trots! Thuis gingen we samen met vrienden die het euvel mee kwamen vieren meteen aan de appeltaart die manlief en ik de avond ervoor nog gauw hadden gebakken. Verrassing!!!Echt wel feest!
En dan begint de "gewone" week weer. Gisterochtend bracht ik de kinderen naar school en ging ik door naar de supermarkt waar deze week een heel aantal zaken die we regelmatig gebruiken in de aanbieding waren. Zoals koffie, pasta, wasmiddel ( maak ik niet meer zelf) en meer van die dingen. Op de ringweg van Bergen op Zoom was duidelijk net een ongeluk gebeurd en het zag er niet goed uit. Er werden mensen uitgezaagd. Later bij school hoorde ik dat er verschillende ongelukken gebeurd waren.
De voorraadkast is inmiddels goed gevuld en dat voelt prettig. De hond besloot mee te helpen met het uitpakken van de boodschappen en had een rookworst geconfisqueerd! Gelukkig was de verpakking niet echt aangetast, dat heb je als voordeel met de supermarktworst. Sinds dochter haar gebit heeft bezeerd aan de rookworst van de bio-slager ( zat een klein stukje bot in) bekijkt ze die argwanend. Op haar verzoek dus vanavond een worst uit de fabriek. Nou, vooruit dan maar!;-)
Vandaag staat er van alles op het programma naast school. Zoals logopedie en weer de zwemlessen.
Tussen de bedrijven door maak ik het huis weer stofvrij en doe ik de was. Met een beetje mazzel is Manlief morgen een dagje thuis en dan is het wel zo fijn als het allemaal aan kant is zodat we andere dingen kunnen doen ( lees: klussen in huis).
Vanmiddag ging ik met dochterlief even naar Lidl voor (ongebrande) noten en mandarijntjes. Tot mijn verbazing waren de eerste moestuin-zaden alweer te koop. Het zijn kweekbakjes/kasjes met zand en zaden en je kunt kiezen uit kruiden (bieslook, basilicum), bloemen, tomaten (vlees- en kerstomaten) en aardbeien. Ze kosten 79 cent.
Over ongeveer twee weken hebben ze bij de meeste vestigingen weer een carrousel staan met allerlei zaden. Tenminste, als ze dezelfde data aanhouden als 2014. Waarschijnlijk met dezelfde soorten als hier in kweekbakjes aangeboden worden, maar ook vele andere soorten.
Hoewel ik zelf meer ben van de biologische teelt, heb ik me vorig jaar laten verleiden door de prijs ( ik meen dat het vanaf 19 cent per zakje was) en ik was zeer verrast door de kiemkracht en het resultaat. Ik vond ook dat er toen leuke soorten aangeboden werden.
Voor wie weinig geld wil/kan uitgeven en wil (proberen te) moestuinieren vind ik het een aanrader! Je kunt
Ik kijk dus over een week of twee weer even bij Lidl!
Toen ik vanochtend al vroeg de hond ging uitlaten, keek ze me echt aan van "Moet ik echt????". Zodra ze bij de buitendeur was deed ze een klein plasje op het pad en wilde weer naar binnen. Maar dat was pech, want we gingen gewoon onze ronde lopen. De hele heenweg bleef ze wat tegenstribbelen en zodra ze door had dat we over de helft waren liep ze ineens héél snel door.
Toen we thuis kwamen, was het plasje dat ze op het pad had gedaan alweer bevroren.
Thuisgekomen ging ze languit op het wollen vloerkleed liggen om op te warmen.
Omdat zoonlief gisteren niet zo lekker was en wit zag, sprak ik met hem af dat als hij zich de volgende dag niet beter voelde, hij thuis zou blijven. De juf had me namelijk ook al aangesproken, want hij reageerde wat gevoelig op wat er in de klas gezegd werd, een echt teken van "je niet fit voelen".
Vanochtend gaf hij zelf aan dat hij nog niet fit was, wat eigenlijk niets voor hem is, omdat je hem meestal met geen tien paarden van school weghoudt. Vanochtend bracht ik daarom alleen dochterlief naar school en die vond het wel eens geinig om de volle aandacht ( voor zover dat kan in de auto) te hebben. Ze kletste honderd uit.
Nadat ik dochterlief in de klas had afgeleverd, liep ik door naar het gymlokaal, waar zoonlief normaal gym zou hebben. Ik vertelde de juf dat zoonlief niet kwam en het bleek dat ze die ochtend ook vijf andere meldingen had gehad, naast de kinderen die de hele week al ziek zijn. Dat gaat dus lekker!-not-.
De hele ochtend hing zoonlief op de bank met de hond op schoot. Niet echt heel erg ziek, maar ook niet blij en gelukkig om dingen te gaan doen. Ik stelde voor om samen de hond uit te gaan laten, maar zelfs daar had hij geen oren naar. Ik nam hem ( zoonlief) aan het einde van de ochtend mee voor een boodschap die ik niet kon uitstellen en toen we langs een koffiezaakje kwamen, gingen we daar naar binnen. Verwennerij! Hij fleurde helemaal op van de verwennerij en de aandacht. Toen moetsen we al gauw weer naar huis om zus op te halen van school voor de lunch.
Na de lunch bracht ik dochterlief weer weg en ging zoonlief languit op de bank. Een echte off-day kennelijk! En daar ligt hij op dit moment ( begin van de middag) nog steeds met een dekentje over zich heen. Daarop een klein fleecedekentje waar de hond op ligt, die ook al echt niets doet vandaag.
Het is geen echte griep, maar misschien toch iets van drukte op school ( wat zijn de kinderen druk!) en stress voor zijn diplomazwemmen dit weekend? Wie het weet mag het zeggen. Ik hoop in ieder geval dat hij morgen weer uitgerust en vrolijk naar school kan. Komt vast goed!
Gisterochtend besloot ik, na het uitlaten van onze pup, om het huis alvast goed op te warmen aangezien de heren van de gasleiding kwamen en we de hele dag zonder gas zouden zitten. En geen gas = geen CV, dus geen warmte. Ik hoopte dat zo wat langer wat warmte zou blijven hangen.
De heren die de gasleiding kwamen vervangen hadden er zin in. Ze zouden er om 8 uur zijn, maar nog voor half acht hoorde ik een bus op de stoep parkeren en werd er een kraan van een trailer afgereden. Nu had ik daar al rekening mee gehouden, want dat gebeurt steeds met alle klusjesmannen over de vloer. Dus de kinderen zaten al geheel aangekleed de laatste happen van hun ontbijt naar binnen te werken. En het koffieapparaat druppelde de laatste druppels koffie in de kan, zodat ik al vrij snel met twee dampende mokken naar buiten kon. Aan mij zou het niet liggen :-)
De mannen begonnen ijverig op verschillende plekken van de oprit te graven naar de gasleiding. Onze oprit van grind werd langzaam een maanlandschap, waarbij de vraagtekens steeds duidelijker op de gezichten van de mannen af te lezen waren. Oeps!
De gasleiding bleek niet goed op hun kaart te staan en bleek daarnaast voor het overgrote gedeelte geheel vervangen te zijn, maar alleen het laatste stukje niet. Wat dan -aldus de heren- wel een beetje dom was, want wie levert er nu half werk? Er werd een hoop geboord, gehakt en gedaan in onze garage, alwaar de gasmeter zich bevindt.
Ondertussen werd het behoorlijk koud in huis en besloot ik met de hond een extra lange wandeling te maken in het bos. De hond en ik genoten van onze ronde en ze ging thuis heerlijk moe en voldaan in de bench liggen toen ik haar daarin opsloot. Ik haalde dochterlief van school en bracht haar naar de logopediste en later weer terug naar school.Toen ik thuis kwam van de ritjes met dochterlief was de gehele oprit bezaaid met apparatuur, maar geen werkman te zien.
Een half uur later vertrok ik weer naar school om de kinderen op te halen voor de lunch. Bij thuiskomst waren de heren weer verder gegaan met de werkzaamheden en de kinderen mochten voor de gelegenheid met de jas aan (brr wat was het koud) en met het bord op schoot op de bank. Feest! Na de lunch gingen we nog weer met 't hondje uit en toen het alweer tijd was om de kinderen terug naar school te brengen, waren de heren druk bezig om het maanlandschap dat ooit onze oprit was strak aan te harken. Ze waren klaar en alles deed het (nog gewoon). Yes!
Nadat ik de kinderen naar school had gebracht, reed ik door naar het tankstation voor de maandelijkse slurpbeurt van de auto en vervolgens reed ik naar de Action. Ze hebben daar prima papier voor zoonliefs verjaardag. We hebben bedacht dat we voor het trakteren op school minions van papier gaan maken om wat lekkers in te doen en daar hebben we wel geel en blauw papier voor nodig. Je kunt ook hele leuke sjablonen van internet plukken, maar ik vrees bij het afdrukken van 30 minions van redelijk formaat dat de cartridge niet toereikend is. Een pak papier van 99 cent is goedkoper dan een cartridge en het resultaat creatiever.
Toen ik daarvan thuiskwam, kwam manlief nog snel een kopje koffie drinken ( hij was op doorreis van Rotterdam naar Antwerpen). Daarna vertrok manlief weer, liet ik de hond uit en ging ik de kinderen weer van school halen om door te rijden naar het zwembad voor de wekelijkse zwemlessen. Toen we rond 17.30 uur weer thuiskwamen, was mijn energie redelijk op. Gauw maakte ik het avondeten, ging weer met de hond uit en bracht daarna de kinderen naar bed.
Lichtelijk gaar en onder het genot van een warme kop thee bedacht ik me naderhand dat het ook wel heel erg belachelijk was dat ik mezelf thuisblijfmoeder noem, om me maar geen huisvrouw te hoeven noemen. Ik was die dag nauwelijks thuis geweest! En laat staan dat ik ook maar iets aan het huishouden heb gedaan!
Morgen wordt onze gasaansluiting vervangen. Daarvoor moet onze oprit opengemaakt worden en wordt er waarschijnlijk wat gehakt in de betonvloer in de garage. Gezien de eerdere niet-vlekkeloze ervaringen met openbare werken, houd ik mijn hart vast. Morgen staan -als het goed is- om 8 uur de mensen op de oprit en wordt de boel opengemaakt.
Toen (nu meer dan een jaar geleden) de riolering en alle kabels en leidingen in de straat werden vervangen, was 'men' vergeten ons af te koppelen van de oude riolering en aan te sluiten op de nieuwe riolering. Toen de oude riolering volgestort werd met een betonmengsel kwam dit dus via alle aansluitingen op die riolering onze woning binnen. De dakgoot, de wc, de hal...een grote bende.
Omdat eerst het een opgeruimd moest worden om vervolgens de gasleiding te vervangen, werd dit uitgesteld tot later in 2014. Omdat eind 2014 nog steeds niets vervangen was, waagde ik er een aantal e-mails aan ( men was ons vergeten) met als resultaat dat morgen dus de leiding wordt vervangen.
We zijn hier gek op de natuur. Gratis genieten noemen we dat, want je loopt een bos in of een ander natuurgebied en je kijkt rond, ontdekt, beweegt, geniet! Maar niet al het natuurschoon is gratis. Bijvoorbeeld sommige landgoederen en parken, waaronder het Arboretum in Kalmthout, daar moet je entree betalen. En hoewel het niet gratis is, vind ik het wel echt een aanrader om daar een kijkje te nemen. En vooral in de winter!
Momenteel stelen de winterbloeiers er de show en dat heeft altijd iets magisch. Want voor je gevoel kan het niet! Je weet niet wat je ziet...en ruikt.
Je kunt daar de grootste verzameling toverhazelaars van Europa bewonderen. Hamamelis is hun wetenschappelijke naam en ze bloeien ongeacht kou of sneeuw met gele, oranje en rode bloemen op de kale takken en verspreiden een krachtig maar heerlijk zoet parfum door de hele tuin.
Ze noemen het de hamamelisfeesten en het is zo mooi!
Er is tijdens de feesten een speciale wandelroute uitgestippeld die je langs alle ( dus ook andere)winterbloeiers leidt. Ook zijn er gidsen die meer uitleg geven.
De moeite en het geld waard !
Volgens de nieuwsberichten gaan de salarissen voor veel mensen er netto op vooruit. Maar het vakantiegeld wordt extra belast en daarmee komt meteen de truc tevoorschijn: mensen krijgen meer ruimte om direct te besteden. Maar het is dus een soort sigaar uit eigen doos.
Het aantal mensen dat naar de voedselbank gaat is nog nooit zo hoog geweest. Of dat komt door pech of eigen wanbeleid, doet niet af aan het feit dat het aantal zo hoog ligt.
In de omgeving waar ik woon merk je wel echt dat het minder gaat. In de winkels zijn minder voorraden. De klusbussen van kleine zelfstandigen staan steeds meer bij huis. Ook gaan er in het centrum van de dichtstbijzijnde grote plaats steeds meer winkels dicht. In het lokale blaadje staan dan berichten van ondernemers die in een laatste interview vertellen dat mensen steeds meer bij stunters en via internet kopen en dat daar niet tegenop te boksen valt.
In het winkelbeeld komen ook meer tijdelijke winkels om de leegstand gedeeltelijk tegen te gaan, maar die direct de concurrentie aangaan met de omringende winkels die het al moeilijk hebben, volgens de ondernemersvereniging in het winkelgebied.
Ik denk dat inderdaad veel winkels met het aanbod niet meegaan of zijn gegaan in de veranderde vraag. Je kunt klagen over internetaankopen, maar je zou er wellicht wat mee kunnen doen. Maar voor oudere ondernemers is dat misschien wel een brug te ver. Als de wereld om je heen verandert en je verandert niet mee, dan gaat de rest verder en jijzelf niet.
Sommige winkels hebben het door wat er met de economie gebeurt echt heel zwaar en hebben hun voorraad echt heel drastisch verminderd. Dat klinkt heel logisch, want als je minder verkoopt is het natuurlijk raadzaam geen grote voorraden aan te houden. Dat is niet te betalen. Maar in een aantal winkels ontdekte ik wel heel erg veel leegstand in de schappen. En dat kan geen goed teken zijn. Ik heb het dan niet over de kleine ondernemers, maar bijvoorbeeld ook over franchise-formules als Hema, Marskramer, Duthler enzovoorts. En dat is jammer want een lege winkel verkoopt gewoon ook niet. En niet dat we allemaal maar moeten kopen, kopen, kopen, maar als je niet iets aan te bieden hebt waar vraag naar is, weet je zeker dat er niets verkocht wordt.
Bij een van de winkels waar ik meestal sokken en ondergoed koop, kan ik sinds een klein jaar niet eens meer vier paar dezelfde ( saaie) sokken kopen. Gelukkig kan je nog wel via internet bestellen en daar laten bezorgen, maar jammer vind ik dat wel want ik wil soms gewoon eerst iets zien voordat ik het koop. Het personeel kan ook vaak niet vertellen of er nog bijbesteld wordt of wanneer iets binnenkomt.
Afgelopen week kwam ik daar toevallig weer en zag ik om mij heen een en al leegte. Het was net of ze gingen sluiten, maar bij navraag bleek dat niet zo te zijn. De medewerker leek zelfs wel wat geïrriteerd door mijn vraag. Maar ik vond het zelf zo gek niet, kijk maar naar de willekeurige foto's die ik maakte:
Zo zonde, want er waren wel mensen die iets zochten, maar eigenlijk niet vonden. De medewerkrs werden een aantal keren aangesproken en moesten helaas toegeven dat iets er niet meer was. Later sprak ik een andere moeder en die vertelde dat ze tegenwoordig ( en velen met haar) naar een andere plaats gaat omdat daar de betreffende winkel wel een normaal aanbod heeft en het personeel wel leuk doet. En ze heeft gelijk, het personeel raakt ook steeds gedemotiveerder lijkt het wel.
De afgelopen paar keer dat ik er kwam, moest ik lang wachten omdat de medewerkers eerst hun (privé)gesprek af moesten maken of stonden te klagen over een collega die er niet bij was en die kennelijk had aangekaart dat de gebaksvitrines niet goed schoon waren gemaakt of dat de vloer niet goed gedweild was. En toen ik een keer meerdere stuks uit de aanbieding ging afrekenen keek de kassière me aan alsof de korting die me verleend werd direct van haar salaris werd ingehouden ( het zal toch niet ?!).....
Afgelopen week had ik het er met manlief over. Hij zei dat ze het waarschijnlijk zelf niet eens zien wat er mis gaat, net als bij die kleinere ondernemingen die al verdwenen zijn. "Je zou ze bijna een e-mail sturen", zei hij. Ik keek hem aan en bedacht me dat het iets eenvoudigs was wat eigenlijk prima te doen was. Misschien zit zo'n bedrijf helemaal niet te wachten op bemoeienis, maar je kunt in ieder geval de moeite nemen...toch? Dus die avond dichtte ik een mooie e-mail met foto's naar de Hema. Ik ben benieuwd naar hun reactie.
Heb jij wel eens een e-mail met opmerkingen gestuurd naar een bepaalde winkel? Zou je het als winkelketen waarderen als iemand zich "bemoeit" met wat er in je winkel gebeurt?
