Voor onze kinderen is de Paasviering een feest vol vraagtekens. Is net met kerst het kindje Jezus geboren, gaat 'ie een paar maanden later al dood.
En dan die eieren en hazen, en die leuke kuikentjes en konijnen? En hoewel ze naar een Christelijke, dat wil zeggen Katholieke, school gaan, wordt er naar mijn idee ook weinig echt verteld. Dat kan te maken hebben met hun leeftijd, maar daar ben ik eigenlijk niet zo zeker van. Bij vriendjes en vriendinnetjes uit ons dorp die naar een andere school gaan, wordt ook vooral veel met hazen en eieren gedaan. Hier was een vriendje dat zelfs dacht dat die haas uit dat ei kwam.
En laatst toen we eindje omfietsten, zagen we een ontzettend grote haas. Formaat anabole steroïden zeg maar. De kinderen waren er heilig van overtuigd dat het de paashaas was, die alvast ging kijken waar hij straks die eieren moest verstoppen. Hele debatten werden er gevoerd achter op de fiets. Heerlijk die kleuterleeftijd.
Het ei en de haas lijken door de commercie niets met Pasen te maken te hebben, maar toch is het wel zo. Bij de invoering van het vasten ( veertig dagen voor Pasen, als Carnaval eindigt) verbood de christelijke traditie om eieren te eten tussen Aswoensdag en Pasen. Pas met Pasen werden er weer eieren gegeten. De oude eieren waren inmiddels niet goed meer en werden daarom gekookt en versierd. Volgens de Katholieke traditie worden de eieren door de "klokken van Rome" van bovenaf gedropt in tuinen en op balkons. De klokken worden ook afgebeeld met vleugeltjes.
De Protestante traditie verstopt de haas ze. Een haas omdat hazen en konijnen met hun voortplantingsdrift een symbool zijn voor vruchtbaarheid en ontluikende lente.
Zowel hazen als eieren staan voor een nieuw begin, net als de verrijzenis van Jezus.
Hoewel ik vaak heb geprobeerd om het aan de kinderen uit te leggen, blijft het lastig allemaal. Ze zijn ook kritischer dan manlief en ik vroeger waren. We namen toen denk ik meer aan, gewoon omdat het zo gezegd werd. Tegenwoordig worden kinderen op school juist meer gestimuleerd om vragen te stellen. Misschien is het ook wel lastig door de grote hoeveelheid informatie en al die verschillende dagen waarop wat bijzonders is, zoals Palmpasen (de intocht), Witte donderdag (laatste avondmaal), Goede vrijdag (het sterven), Stille zaterdag (het begraven in de grot) en dan Pasen zelf (de verrijzenis). Een eindeloze reeks aan vragen over het hoe en het wat. Ook omdat kruisigingen, begraven worden in grotten wellicht wat ver bij onze huidige toch veilige samenleving en daarmee de kinderbeleving af staan.
Fijne Paasdagen!
vrijdag 18 april 2014
Op een vroege ochtend....
De kinderen zijn vandaag vrij. En omdat het vannacht geweldig geregend heeft, was het een mooi moment voor een wandeling in een gebied waar veel brandnetels zijn.
Geïnspireerd door medebloggers leek me brandnetelsoep wel wat. Gewapend met een tas, handschoenen en een schaar gingen we op pad.
Het was heerlijk, want er was nog helemaal niemand. We volgden een gedeelte van een speurtocht die uitgezet was door een of andere vereniging. Een soort bonus.
En hoewel we in de verte grijze wolken zagen, scheen de zon op onze bolletjes.
En hoewel we in de verte grijze wolken zagen, scheen de zon op onze bolletjes.
Onderweg kwamen we nog wat geschut tegen.
De "onderwaterbrug" bij Fort De Rover of Fort Rovere is een ware val voor padden. Die kunnen wel naar beneden, maar omhoog is het te stijl. Voor de kinderen een hele ervaring. We vingen ze en zetten ze op het gras.
Het is nu echt paardenbloementijd!
De paden op, de lanen in!
De brandneteltopjes staan nu onder water zodat de eventuele beestjes straks niet meegekookt worden. Vanavond wordt er soep van gemaakt. De stengels en de grote bladeren gaan in de emmers met water buiten achter de schuur. De aankomende maanden wordt dat een goede bemesting voor de (moes)tuin.
Straks nog even wat bosui uit de moestuin halen en aan de slag dan maar. Echt heerlijk!
zaterdag 12 april 2014
Tijdschriften, musthaves en "paasdrukte"
Afgelopen woensdag kwam een goede vriendin met haar twee kinderen langs. De kinderen zijn van dezelfde leeftijd als onze kinderen, dus dat is altijd groot feest. Je merkt dat nu de kinderen groter worden er minder makkelijk een afspraak kan worden gemaakt. Er zijn nu toch meer dingen om rekening mee te houden, zoals zwemles, kinderfeestjes en afspraakjes met andere vriendjes en vriendinnetjes.
Het werd weer een hele ruilhandel. Wat het nog extra leuk maakt natuurlijk. Cadeautjes van verjaardagen die voorbij waren gegaan, spullen die de een wegdoet en de ander kan gebruiken, kinderkleding en tijdschriften. Omdat ik zelf geen abonnementen heb op tijdschriften is dat geen echte ruilhandel meer. Nou ja soms, als ik de vriendin weer kan plezieren met een tijdschrift dat zij graag leest en ik weer van iemand anders heb gekregen. Ook goed gelukkig.
De afgelopen dagen lag er dus een flinke stapel tijdschriften op me te wachten 's avonds, heerlijk. Zeker als de kinderen op bed liggen en je alleen thuis bent. De tv staat tegenwoordig toch uit, want daar is toch niet leuks op. Zo beleefde ik de afgelopen dagen weer een hoop Sinterklaas, Kerst en oud en nieuw. En hoewel ik het heel leuk vind om te lezen, bedacht ik me wel dat er heel erg veel onzin wordt verkocht. Ik zag allerlei "musthaves" voor Sinterklaas en Kerst die er nu in het voorjaar/ buiten het seizoen nog onzinniger uitzien dan dat ze in december al waren. Dat is eigenlijk meestal rond feestdagen en seizoenswisselingen. Als je nu weer ziet wat aan onzin-artikelen er worden verkocht voor Pasen. Terwijl je met weinig middelen elk ontbijt, lunch en diner kunt opleuken tot een Paasidee. Al zijn het maar zelfgemaakte servetringen en eierhouders van wc-rolletjes, ik noem maar wat. De plastic eieren voor buiten zijn alweer verder naar voren geschoven op zolder. Als het Pasen is doen we in elk ei een chocolade eitje en dit jaar mag manlief 's ochtends vroeg voor paashaas spelen :-) in de tuin.
In de supermarkt heb ik me ook weer verbaasd over Paasartikelen en de grote hoeveelheden die door iedereen om me heen ingeslagen werd. Ik was daardoor bijna bang dat het dit weekend al Pasen was.
Maar misschien heb ik makkelijk praten met van die knutselende kleuters, die aankomende week met een hele berg knutsels van school ons huis zullen opleuken tot er Paassfeer heerst. En ze zijn dan ook zo heerlijk trots.
En ik? Ik hoef alleen een zakje paaseitjes te scoren, de tafel leuk te dekken, vier eitjes te koken en sommige etenswaar zo neer te leggen dat het bij Pasen past en klaar is Kees...euh Spaarmoeder....
En maken jullie er nog een drukte van?
Het werd weer een hele ruilhandel. Wat het nog extra leuk maakt natuurlijk. Cadeautjes van verjaardagen die voorbij waren gegaan, spullen die de een wegdoet en de ander kan gebruiken, kinderkleding en tijdschriften. Omdat ik zelf geen abonnementen heb op tijdschriften is dat geen echte ruilhandel meer. Nou ja soms, als ik de vriendin weer kan plezieren met een tijdschrift dat zij graag leest en ik weer van iemand anders heb gekregen. Ook goed gelukkig.
De afgelopen dagen lag er dus een flinke stapel tijdschriften op me te wachten 's avonds, heerlijk. Zeker als de kinderen op bed liggen en je alleen thuis bent. De tv staat tegenwoordig toch uit, want daar is toch niet leuks op. Zo beleefde ik de afgelopen dagen weer een hoop Sinterklaas, Kerst en oud en nieuw. En hoewel ik het heel leuk vind om te lezen, bedacht ik me wel dat er heel erg veel onzin wordt verkocht. Ik zag allerlei "musthaves" voor Sinterklaas en Kerst die er nu in het voorjaar/ buiten het seizoen nog onzinniger uitzien dan dat ze in december al waren. Dat is eigenlijk meestal rond feestdagen en seizoenswisselingen. Als je nu weer ziet wat aan onzin-artikelen er worden verkocht voor Pasen. Terwijl je met weinig middelen elk ontbijt, lunch en diner kunt opleuken tot een Paasidee. Al zijn het maar zelfgemaakte servetringen en eierhouders van wc-rolletjes, ik noem maar wat. De plastic eieren voor buiten zijn alweer verder naar voren geschoven op zolder. Als het Pasen is doen we in elk ei een chocolade eitje en dit jaar mag manlief 's ochtends vroeg voor paashaas spelen :-) in de tuin.
In de supermarkt heb ik me ook weer verbaasd over Paasartikelen en de grote hoeveelheden die door iedereen om me heen ingeslagen werd. Ik was daardoor bijna bang dat het dit weekend al Pasen was.
Maar misschien heb ik makkelijk praten met van die knutselende kleuters, die aankomende week met een hele berg knutsels van school ons huis zullen opleuken tot er Paassfeer heerst. En ze zijn dan ook zo heerlijk trots.
En ik? Ik hoef alleen een zakje paaseitjes te scoren, de tafel leuk te dekken, vier eitjes te koken en sommige etenswaar zo neer te leggen dat het bij Pasen past en klaar is Kees...euh Spaarmoeder....
En maken jullie er nog een drukte van?
vrijdag 4 april 2014
Het effect
Aankomend weekend zijn het de zogenaamde "openhuis-dagen" van Funda. Je kunt dan zonder een afspraak te maken bij huizen die te koop staan naar binnen. tenminste als ze aan de opendag meedoen. Je kunt zo ook makkelijk verschillende huizen achter elkaar bekijken. Een goed initiatief. In onze omgeving zijn er een heel aantal mensen die hun huis nog even extra opgefrist hebben en goede hoop hebben. En zowaar de afgelopen maanden werd er weer iets meer gekocht en dus ook verkocht. Héél hoopvol zou je denken.
Wat jammer voor al die mensen dat Philip Morris hier zojuist heeft uitgesproken dat de fabriek gesloten wordt en er zoveel mensen op straat komen te staan. Dit heeft niet alleen effect op de mensen die er werken, maar ook op de toeleveranciers, schoonmaakbedrijven, transportbedrijven, onderhoudsbedrijven enz.
En een kring verder ook op de winkels, de kinderdagverblijven, de autoverkoop en ja.....ook op de huizenmarkt.
Weg consumentenvertrouwen.
Ik voel een WOZ-waardeverlaging aankomen.....
Wat jammer voor al die mensen dat Philip Morris hier zojuist heeft uitgesproken dat de fabriek gesloten wordt en er zoveel mensen op straat komen te staan. Dit heeft niet alleen effect op de mensen die er werken, maar ook op de toeleveranciers, schoonmaakbedrijven, transportbedrijven, onderhoudsbedrijven enz.
En een kring verder ook op de winkels, de kinderdagverblijven, de autoverkoop en ja.....ook op de huizenmarkt.
Weg consumentenvertrouwen.
Ik voel een WOZ-waardeverlaging aankomen.....
woensdag 2 april 2014
Klantenpassen en andere onzin.
Vanochtend was ik even bij Kruidvat. We hebben de aankomende weken weer een aantal kinderverjaardagen op stapel staan en de cadeautjeskast was aardig leeg. Ik had in de digitale folder van Kruidvat gezien dat ze daar voordelig Lego, Playmobil en puzzels zouden hebben tegen ongeveer de helft van de prijs bij de speelgoedwinkels. Toen ik uiteindelijk bij de kassa ging afrekenen werd er gevraagd naar de kortingspas die ik niet had. Niet dat je direct korting zou krijgen, maar je zou wel punten sparen voor iets. Er werd door het opsommen van een riedeltje gepoogd om mij alsnog van eentje te voorzien. Toen ik vriendelijk, maar resoluut bedankte met "Nee dank u wel" werd de pas enigszins knorrig weer onder de toonbank gestopt en tot mijn verbazing werd er vrij luid gezegd dat het toch wel héééél erg zonde was ( op de toon van "U bent zo dom als een ezel") van al die mooie punten. De mevrouw achter mij werd gevraagd naar de pas en -bliep- voor ik het wist werd zonder met mij te overleggen de pas van die mevrouw gescand voor ik mocht afrekenen.
Een beetje ontgoocheld door de toon en misschien ook wel door de brutaliteit rekende ik af. Later bedacht ik me dat ik er eigenlijk iets van had moeten zeggen, maar ja het was al te laat. En eigenlijk had ik geen zin om ergens een punt van te maken, waar ik niets aan zou winnen. Zonde van de energie, maar toch, kennelijk houdt het me wel bezig. :-)
Ik vraag me wel af of het keten zelf blij is met die actie. Het lijkt me dat de bedoeling van zo'n persoonlijke klantenpas is dat bij Kruidvat bekend is wat je dan persoonlijk aanschaft. De actie van de kassière strookt daar bepaald niet mee. Maar misschien is de waarde van de klantenbinding hoger dan de zuiverheid van de informatie die ze er mee inwinnen. Voorlopig kom ik er toch niet meer, ik kan er weer even tegenaan met alle cadeaus. Waarom zou ik dan een heel jaar weer met zo'n kaart in mijn portemonnee rondlopen?
Er is een tijd geweest dat ik regelmatig voor luiers en aanverwante artikelen bij Kruidvat kwam en toen die kortingspas in het leven werd geroepen, waren mijn kinderen precies net uit de luiers. Voor mij de reden om vooral geen pas te nemen, want verder kom ik er zoals gezegd zelden. En mijn portemonnee puilt al uit van de passen en zogenaamde lidmaatschappen. Af en toe mest ik het uit en leg ik passen die ik niet zo vaak gebruik in de la. Om vervolgens in de weken daarop toch in een van de winkels te staan waarvan ik de pas net in de la had gelegd. Handig!
Het liefst zou ik de winkels met klantenpassen en zegeltjes mijden. Ik heb er zo'n hekel aan. Maar bijna iedereen heeft wel een spaarprogramma, klantenkaart of zegeltjesactie. En soms twijfel je toch of je er aan mee gaat doen, ook al is het een gedoe.
Bij de lokale Plus-supermarkt krijg je de kassabon altijd volledig op gefrummeld in je hand geduwd. En zonder te vragen zit er dan weer zo'n zegel bij van een of andere actie voor een kussen, dekbed, beddengoed, messenset, of noem maar op. Bijna altijd zijn het merkartikelen waarbij je nog fors bij moet betalen. Als ik die zegels dan teruggeef om aan een ander cadeau te doen, wordt er ook altijd onhandig mee gedaan. En de klant achter mij wil ze ook vaak niet, dus ze komen er niet vanaf. U begrijpt het, ik ben een vervelende klant :-)
Ik moet ook toegeven dat ik niet alles afwijs. Zo heb een keer de zegeltjes gespaard voor een messenset, omdat je toen wel een gratis mes kon sparen en de hoeveelheid zegels niet onoverkomelijk was. Idem met de handdoekenactie, waarbij ik een (kwaliteits-)washandje kreeg. Het mes heeft lange tijd in de verpakking in de la gelegen voordat het na de zoveelste uitmestbeurt aan de kringloop werd gedoneerd. Het washandje is op school omgeknutseld tot een poppetje dat uiteindelijk in de bekende grijze container is beland. En eerlijk waar zo is het ook gegaan met de wuppies, de gogo's de voetbalkaarten etc. Dat zijn weliswaar geen spaaracties, maar meer gadgetacties.
De meeste acties kunnen je zelfs op kosten jagen, doordat je iets gaat ondernemen wat je anders helemaal niet zou doen. Zoals Efteling zegels van AH. De hele klas van zoonlief ging de afgelopen weken 'spontaan' naar de Efteling. Waarop zoonlief ineens ook naar de Efteling wilde.
Per spaarkaart kreeg je 4 euro korting (Ik lees net dat het kennelijk 10 euro was) op een toegangskaart en je mocht maar één spaarkaart verzilveren per toegangskaart. En toen ik enthousiast keek wat er dan overbleef om te betalen schrok ik toch best. We zouden net zoveel kwijt zijn aan dat ene dagje uit als voor het abonnement naar de dierentuin in Antwerpen, waar je het hele jaar door elke dag terecht kan èn gratis andere bekende dierentuinen kunt bezoeken. Maar ik snap dat als je toch van plan was om heen te gaan, de korting wel lekker is.
Ik bedacht me dat er eigenlijk weinig zegel- of kortingskaartacties zijn die echt iets opleveren en je niet op kosten jagen door een uitje dat je niet gepland had. Of je met spullen opschepen die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt. -Echt-
Aan welke actie van een supermarkt heb je ooit meegedaan die wel echt nuttig was?
Ik kon alleen op de actie van C1000 en jumbo komen waarbij je meerdere spaarkaarten in mag leveren per uitje. Op de school van onze kinderen hebben ze zo enorme bedragen uitgespaard voor de schoolreisjes. Maar ook daar kun je natuurlijk je vraagtekens bij zetten. Waarom moet een groep 3 of 4 per se naar de Efteling e.d. Maar die discussie staat los van de spaaractie. Ik geloof dat ze eerst bedacht hadden dat ze naar de Efteling gingen en dat toen ouders aan de bel trokken vanwege de spaarkaarten.
Goedbeschouwd zijn alle zegel- en spaaracties erop gericht om je geld uit te laten geven, je te binden en bovenal om er aan te winnen. En oh, oh, oh, wat werken ze goed! Opletten dus!
Een beetje ontgoocheld door de toon en misschien ook wel door de brutaliteit rekende ik af. Later bedacht ik me dat ik er eigenlijk iets van had moeten zeggen, maar ja het was al te laat. En eigenlijk had ik geen zin om ergens een punt van te maken, waar ik niets aan zou winnen. Zonde van de energie, maar toch, kennelijk houdt het me wel bezig. :-)
Ik vraag me wel af of het keten zelf blij is met die actie. Het lijkt me dat de bedoeling van zo'n persoonlijke klantenpas is dat bij Kruidvat bekend is wat je dan persoonlijk aanschaft. De actie van de kassière strookt daar bepaald niet mee. Maar misschien is de waarde van de klantenbinding hoger dan de zuiverheid van de informatie die ze er mee inwinnen. Voorlopig kom ik er toch niet meer, ik kan er weer even tegenaan met alle cadeaus. Waarom zou ik dan een heel jaar weer met zo'n kaart in mijn portemonnee rondlopen?
Er is een tijd geweest dat ik regelmatig voor luiers en aanverwante artikelen bij Kruidvat kwam en toen die kortingspas in het leven werd geroepen, waren mijn kinderen precies net uit de luiers. Voor mij de reden om vooral geen pas te nemen, want verder kom ik er zoals gezegd zelden. En mijn portemonnee puilt al uit van de passen en zogenaamde lidmaatschappen. Af en toe mest ik het uit en leg ik passen die ik niet zo vaak gebruik in de la. Om vervolgens in de weken daarop toch in een van de winkels te staan waarvan ik de pas net in de la had gelegd. Handig!
Het liefst zou ik de winkels met klantenpassen en zegeltjes mijden. Ik heb er zo'n hekel aan. Maar bijna iedereen heeft wel een spaarprogramma, klantenkaart of zegeltjesactie. En soms twijfel je toch of je er aan mee gaat doen, ook al is het een gedoe.
Bij de lokale Plus-supermarkt krijg je de kassabon altijd volledig op gefrummeld in je hand geduwd. En zonder te vragen zit er dan weer zo'n zegel bij van een of andere actie voor een kussen, dekbed, beddengoed, messenset, of noem maar op. Bijna altijd zijn het merkartikelen waarbij je nog fors bij moet betalen. Als ik die zegels dan teruggeef om aan een ander cadeau te doen, wordt er ook altijd onhandig mee gedaan. En de klant achter mij wil ze ook vaak niet, dus ze komen er niet vanaf. U begrijpt het, ik ben een vervelende klant :-)
Ik moet ook toegeven dat ik niet alles afwijs. Zo heb een keer de zegeltjes gespaard voor een messenset, omdat je toen wel een gratis mes kon sparen en de hoeveelheid zegels niet onoverkomelijk was. Idem met de handdoekenactie, waarbij ik een (kwaliteits-)washandje kreeg. Het mes heeft lange tijd in de verpakking in de la gelegen voordat het na de zoveelste uitmestbeurt aan de kringloop werd gedoneerd. Het washandje is op school omgeknutseld tot een poppetje dat uiteindelijk in de bekende grijze container is beland. En eerlijk waar zo is het ook gegaan met de wuppies, de gogo's de voetbalkaarten etc. Dat zijn weliswaar geen spaaracties, maar meer gadgetacties.
De meeste acties kunnen je zelfs op kosten jagen, doordat je iets gaat ondernemen wat je anders helemaal niet zou doen. Zoals Efteling zegels van AH. De hele klas van zoonlief ging de afgelopen weken 'spontaan' naar de Efteling. Waarop zoonlief ineens ook naar de Efteling wilde.
Per spaarkaart kreeg je 4 euro korting (Ik lees net dat het kennelijk 10 euro was) op een toegangskaart en je mocht maar één spaarkaart verzilveren per toegangskaart. En toen ik enthousiast keek wat er dan overbleef om te betalen schrok ik toch best. We zouden net zoveel kwijt zijn aan dat ene dagje uit als voor het abonnement naar de dierentuin in Antwerpen, waar je het hele jaar door elke dag terecht kan èn gratis andere bekende dierentuinen kunt bezoeken. Maar ik snap dat als je toch van plan was om heen te gaan, de korting wel lekker is.
Ik bedacht me dat er eigenlijk weinig zegel- of kortingskaartacties zijn die echt iets opleveren en je niet op kosten jagen door een uitje dat je niet gepland had. Of je met spullen opschepen die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt. -Echt-
Aan welke actie van een supermarkt heb je ooit meegedaan die wel echt nuttig was?
Ik kon alleen op de actie van C1000 en jumbo komen waarbij je meerdere spaarkaarten in mag leveren per uitje. Op de school van onze kinderen hebben ze zo enorme bedragen uitgespaard voor de schoolreisjes. Maar ook daar kun je natuurlijk je vraagtekens bij zetten. Waarom moet een groep 3 of 4 per se naar de Efteling e.d. Maar die discussie staat los van de spaaractie. Ik geloof dat ze eerst bedacht hadden dat ze naar de Efteling gingen en dat toen ouders aan de bel trokken vanwege de spaarkaarten.
Goedbeschouwd zijn alle zegel- en spaaracties erop gericht om je geld uit te laten geven, je te binden en bovenal om er aan te winnen. En oh, oh, oh, wat werken ze goed! Opletten dus!
maandag 31 maart 2014
Opendag en minder leuk nieuws
Onze zoon bruist van de energie. Zijn hele lichaam is een grote brok spieren en vol overgave stort hij zich op alles dat beweging inhoud. Soms heeft hij zoveel energie dat hij rondjes gaat rennen in huis of de tuin. Vaak proberen we dan om er toch nog even op uit te trekken zodat hij op die manier zijn energie kwijt kan.
Onze gemeente kent een zogenoemd cultureel menu en dan kunnen kinderen in sessies van 6 naschoolse lessen meedoen aan verschillende activiteiten van de muziekschool oftewel het cultureel centrum. Vol overgave doet hij daar mee aan dans-, theater- en muzieklessen. Het is geweldig om te zien dat hij daar zijn energie in kwijt kan.
We hebben afgesproken dat hij een andere sport mag gaan beoefenen zodra hij zijn zwemdiploma's heeft. Dit heeft o.a. te maken met de kosten, maar ook met de rust binnen het gezin. De culturele lessen en de zwemlessen zijn dan met al het gereis en getrek wel even voldoende.
Maar de afgelopen week waren er verschillende sportclubs op school die clinics gaven aan de leerlingen. Een heel leuk idee om eens een andere gymles te krijgen. Voor de kleuters van groep 2 was er tennisles. En kennelijk was dat erg leuk, want elke dag erna ging het over tennis. De dag na de clinic had hij namelijk ook een foldertje meegekregen waar hij werd uitgenodigd voor de open dag op 30 maart. Vooral het woordje "uitnodiging" had een enorme impact. Hij beschouwde het alsof hij een uitnodiging had gehad van een vriendje voor een verjaardagsfeestje. Dus iets wat je niet zonder afzegging over kon slaan. Hij had pas rust toen we beloofden dat we dan met hem daar zouden gaan kijken en dat hij mee kon doen.
Gistermiddag was het dus zover. In de ochtend stond hij al te trappelen van ongeduld. En 's middags gingen we dus op pad. Hoewel dochterlief ook mee mocht doen en er ook veel van haar klasgenootjes waren, was ze met geen enkel ding te verleiden om mee te doen. En dat moet natuurlijk ook prima zijn. Ik heb het idee dat ze in een fase van ontwikkeling zit en tegelijkertijd tegen een virus aanhangt. En terwijl zoonlief de tijd van zij leven had en fanatiek meedeed aan de spelletjesmiddag ( want dat was het), zaten manlief en ik heerlijk op een bankje in het zonnetje. Dochterlief zat afwisselend bij een van ons op schoot. Zij genoot en wij genoten ook van alles. Prima!
Na dit twee uur durende geheel, werden ouders natuurlijk uitgenodigd om hun kind in te schrijven. Het blije gezicht van zoonlief haalde ons bijna over. Terwijl de kinderen heerlijk hun ijsje opaten die ze van de vereniging hadden gekregen, overlegden we nog even. Maar we besloten het nog even te laten bezinken. De kosten van zoiets zijn namelijk best hoog en we hadden toch duidelijk afspraken gemaakt. Zoonlief wist ook niet beter dan dat hij "pas" op tennis mocht als de zwemlessen voorbij waren. Maar toch, de verleiding ligt op zo'n moment toch op de loer.... Vooral met het idee dat we het met vakantiegeld, belastingteruggave of iets dergelijks zouden kunnen betalen en die stromen al snel zouden komen.
Eenmaal thuis wisten we ook meteen dat we de goede beslissing genomen. Manlief checkte aan het einde van de middag nog even zijn e-mail voor maandag, zodat hij niet onvoorbereid op zijn werk zou komen. Aan zijn gezicht zag ik dat er wel echt iets aan de hand was. Hij had twee berichten ontvangen met voor ons slecht nieuws. Het ene bericht betrof de uitleg van een fout die door het bedrijf gemaakt is met betrekking tot het pensioen. Kennelijk hadden ze na het beëindigen van de spaarloonregeling in 2012 iets niet goed gedaan met het pensioen en was er per maand ruim 50 euro te weinig betaald, danwel ingehouden op het salaris. Gevolg is dat we nu 27 maanden x ruim 50 euro moeten gaan betalen, -slik-.
En dat in de toekomst dus ook per maand ruim 50 euro per maand extra ingehouden moet worden voor het pensioen. Omdat de fout niet van onze kant is, maar wel gevolgen voor ons heeft, werd er een aantal opties geboden om het probleem op te lossen. Fijn dat men denkt in oplossingen, maar nog steeds niet echt een leuk bericht dus.
Een ander bericht betrof een of ander dreigement van de directeur van het bedrijf waar mijn man werkt dat manlief op korte termijn naar Oeganda/ Angola moet. Manlief had dit altijd afgehouden omdat de toestand daar niet echt geweldig is ( onrustig, kapingen, ontvoeringen) en hij het nut er niet van inzag in relatie tot zijn werk. Net als zijn directe bazen en collega's overigens. En ja die moeten dus ook allemaal die kant op. De afgelopen maanden hoorden we juist van heel dichtbij unheimische verhalen uit die hoek van de planeet. Het werd ook niet gebracht als een besluit of verzoek maar als een echt dreigement. Wie niet gaat "wil be sacked". Nou dat dus.
Het is niet de eerste keer dat er op die manier gesproken of geschreven wordt. En juridisch gezien kan dit ook niet juist of haalbaar zijn, maar toch de toon en de manier waarop. En het idee dat iemand zomaar iets voor je bepaalt of wil bepalen dat echt voelt als een "heel slecht idee". Het gedoe.
En zo snel kan het dus gaan, dat een mooie zonnige dag eindigt in een grijze brei. Ik heb er vannacht toch wakker van gelegen. En manlief ook. De kinderen voelen dat er wat aan de hand is. Zoonlief kan altijd dwars door me heen kijken. En opmerkingen maken alsof hij exact weet wat er aan de hand is en dat terwijl hem niets verteld is.
Vandaag zitten we weer in ons ritme. Manlief naar zijn werk, de kinderen naar school. Ik heb boodschappen en andere huishoudelijke taken gedaan. Straks ga ik weer naar school om als vrijwilliger te helpen op de TSO. Wel heel leuk, maar ook heel druk.
Ik ben benieuwd wat de dag ons verder brengt.
Onze gemeente kent een zogenoemd cultureel menu en dan kunnen kinderen in sessies van 6 naschoolse lessen meedoen aan verschillende activiteiten van de muziekschool oftewel het cultureel centrum. Vol overgave doet hij daar mee aan dans-, theater- en muzieklessen. Het is geweldig om te zien dat hij daar zijn energie in kwijt kan.
We hebben afgesproken dat hij een andere sport mag gaan beoefenen zodra hij zijn zwemdiploma's heeft. Dit heeft o.a. te maken met de kosten, maar ook met de rust binnen het gezin. De culturele lessen en de zwemlessen zijn dan met al het gereis en getrek wel even voldoende.
Maar de afgelopen week waren er verschillende sportclubs op school die clinics gaven aan de leerlingen. Een heel leuk idee om eens een andere gymles te krijgen. Voor de kleuters van groep 2 was er tennisles. En kennelijk was dat erg leuk, want elke dag erna ging het over tennis. De dag na de clinic had hij namelijk ook een foldertje meegekregen waar hij werd uitgenodigd voor de open dag op 30 maart. Vooral het woordje "uitnodiging" had een enorme impact. Hij beschouwde het alsof hij een uitnodiging had gehad van een vriendje voor een verjaardagsfeestje. Dus iets wat je niet zonder afzegging over kon slaan. Hij had pas rust toen we beloofden dat we dan met hem daar zouden gaan kijken en dat hij mee kon doen.
Gistermiddag was het dus zover. In de ochtend stond hij al te trappelen van ongeduld. En 's middags gingen we dus op pad. Hoewel dochterlief ook mee mocht doen en er ook veel van haar klasgenootjes waren, was ze met geen enkel ding te verleiden om mee te doen. En dat moet natuurlijk ook prima zijn. Ik heb het idee dat ze in een fase van ontwikkeling zit en tegelijkertijd tegen een virus aanhangt. En terwijl zoonlief de tijd van zij leven had en fanatiek meedeed aan de spelletjesmiddag ( want dat was het), zaten manlief en ik heerlijk op een bankje in het zonnetje. Dochterlief zat afwisselend bij een van ons op schoot. Zij genoot en wij genoten ook van alles. Prima!
Na dit twee uur durende geheel, werden ouders natuurlijk uitgenodigd om hun kind in te schrijven. Het blije gezicht van zoonlief haalde ons bijna over. Terwijl de kinderen heerlijk hun ijsje opaten die ze van de vereniging hadden gekregen, overlegden we nog even. Maar we besloten het nog even te laten bezinken. De kosten van zoiets zijn namelijk best hoog en we hadden toch duidelijk afspraken gemaakt. Zoonlief wist ook niet beter dan dat hij "pas" op tennis mocht als de zwemlessen voorbij waren. Maar toch, de verleiding ligt op zo'n moment toch op de loer.... Vooral met het idee dat we het met vakantiegeld, belastingteruggave of iets dergelijks zouden kunnen betalen en die stromen al snel zouden komen.
Eenmaal thuis wisten we ook meteen dat we de goede beslissing genomen. Manlief checkte aan het einde van de middag nog even zijn e-mail voor maandag, zodat hij niet onvoorbereid op zijn werk zou komen. Aan zijn gezicht zag ik dat er wel echt iets aan de hand was. Hij had twee berichten ontvangen met voor ons slecht nieuws. Het ene bericht betrof de uitleg van een fout die door het bedrijf gemaakt is met betrekking tot het pensioen. Kennelijk hadden ze na het beëindigen van de spaarloonregeling in 2012 iets niet goed gedaan met het pensioen en was er per maand ruim 50 euro te weinig betaald, danwel ingehouden op het salaris. Gevolg is dat we nu 27 maanden x ruim 50 euro moeten gaan betalen, -slik-.
En dat in de toekomst dus ook per maand ruim 50 euro per maand extra ingehouden moet worden voor het pensioen. Omdat de fout niet van onze kant is, maar wel gevolgen voor ons heeft, werd er een aantal opties geboden om het probleem op te lossen. Fijn dat men denkt in oplossingen, maar nog steeds niet echt een leuk bericht dus.
Een ander bericht betrof een of ander dreigement van de directeur van het bedrijf waar mijn man werkt dat manlief op korte termijn naar Oeganda/ Angola moet. Manlief had dit altijd afgehouden omdat de toestand daar niet echt geweldig is ( onrustig, kapingen, ontvoeringen) en hij het nut er niet van inzag in relatie tot zijn werk. Net als zijn directe bazen en collega's overigens. En ja die moeten dus ook allemaal die kant op. De afgelopen maanden hoorden we juist van heel dichtbij unheimische verhalen uit die hoek van de planeet. Het werd ook niet gebracht als een besluit of verzoek maar als een echt dreigement. Wie niet gaat "wil be sacked". Nou dat dus.
Het is niet de eerste keer dat er op die manier gesproken of geschreven wordt. En juridisch gezien kan dit ook niet juist of haalbaar zijn, maar toch de toon en de manier waarop. En het idee dat iemand zomaar iets voor je bepaalt of wil bepalen dat echt voelt als een "heel slecht idee". Het gedoe.
En zo snel kan het dus gaan, dat een mooie zonnige dag eindigt in een grijze brei. Ik heb er vannacht toch wakker van gelegen. En manlief ook. De kinderen voelen dat er wat aan de hand is. Zoonlief kan altijd dwars door me heen kijken. En opmerkingen maken alsof hij exact weet wat er aan de hand is en dat terwijl hem niets verteld is.
Vandaag zitten we weer in ons ritme. Manlief naar zijn werk, de kinderen naar school. Ik heb boodschappen en andere huishoudelijke taken gedaan. Straks ga ik weer naar school om als vrijwilliger te helpen op de TSO. Wel heel leuk, maar ook heel druk.
Ik ben benieuwd wat de dag ons verder brengt.
woensdag 26 maart 2014
Vleesmarkt
De berichten in het nieuws liegen er niet om, er is echt wat mis in de vleesmarkt. Geen goede hygiëne, niet biologisch vlees wordt biologisch vlees op papier. De herkomst is niet te achterhalen. En dan hebben we het nog niet over dat paardenvlees.
De slagers hopen natuurlijk dat ze meer klanten krijgen. Supermarkten maken zich niet druk, want tijdens de BSE-uitbraak spraken mensen er wel over, maar werd er niet minder verkocht.
Schokkend? Ja en nee. Sinds het paardenvleesincident wisten we het eigenlijk al.
Nu eten we hier nauwelijks vlees, omdat we duurder vlees zijn gaan eten. Misschien gaan meer mensen dat nu toch doen...of krijgen de supermarkten gelijk?
De slagers hopen natuurlijk dat ze meer klanten krijgen. Supermarkten maken zich niet druk, want tijdens de BSE-uitbraak spraken mensen er wel over, maar werd er niet minder verkocht.
Schokkend? Ja en nee. Sinds het paardenvleesincident wisten we het eigenlijk al.
Nu eten we hier nauwelijks vlees, omdat we duurder vlees zijn gaan eten. Misschien gaan meer mensen dat nu toch doen...of krijgen de supermarkten gelijk?
Abonneren op:
Berichten (Atom)