Laat je niet gek maken....

Het was me het weekendje wel!

Sinds de kinderen een jaar geleden op zwemles gingen, hebben we nu elk weekend een verplichting. Elke zaterdag staan we op verschillende tijden in de kantine van het zwembad, terwijl ons kroost in het water ligt.

Zaterdagmiddag kwam er een vriendje van zoonlief langs om te vragen of hij mocht komen spelen. Dat mocht natuurlijk en de heren vermaakten zich prima. Totdat dochterlief klaar was met knutselen en besloot dat zij naar haar vriendinnetje wilde, wat toevallig het zusje is van het jongetje dat kwam spelen met zoonlief. Uiteindelijk vertrokken ze met z'n drietjes die kant op, want de heren hadden besloten dat ze ook in het andere huis wilden spelen. Afspraak was dat als het niet uitkwam daar, dat ze terug zouden komen.

Toen ik de kinderen na een uurtje op ging halen werd ik door de moeder aangehouden. Zij had zwarte spikkeltjes in het haar van zoonlief gezien en dacht beslist dat het luizen waren. De moeder was er extra alert op, want haar kinderen hadden net luizen gehad en het was nogal een werk geweest om ze uit het huis te verwijderen. Omdat ik na het bericht van school, dat er in de klas van zoonlief luizen geconstateerd waren, de kinderen nauwlettend in de gaten hield, was ik in shock. Ik heb een aantal keren met de stofkam in hun haren gezeten en had toen tot mijn grote opluchting niets gevonden. Ook op school waren er extra controles geweest en was er niets gevonden. Dat het dan zo snel kon gaan!

De moeder en ik gingen samen kijken en jawel in zijn nek en in het haar achter zijn oren zaten een soort zwarte dingetjes die ik niet thuis kon brengen en hiervoor ook zeker niet heb gezien. Maar de plekken waar het zat waren typisch luizenplekken ( boven de slapen en in het gebied rond de nek) en het schijnt snel te kunnen gaan. En als een ander het zo aanbrengt en er uitgebreid ervaring mee heeft, wie ben ik om dan te zeggen dat het niet zo is.  Ik heb nog nooit luizen of neten in het echt gezien. Ik was blij dat ze het meteen meldde, want zo kon het meteen aangepakt worden. En dat ik dat ging doen was duidelijk, ik kreeg al jeuk toen ik er naar keek!

Nadat ik met de kinderen thuis kwam, zijn we meteen op pad gegaan voor shampoo en wasmiddel dat een dergelijke plaag kon bedwingen. Eerst heb ik met de stofkam de zwarte dingetjes bij zoonlief uit zijn haar verwijderd, wat gemakkelijker ging dan ik dacht ( afgaand op de verhalen). Ook de haren van manlief, dochterlief en ondergetekende werden bekeken, maar gelukkig waren die haren schoon. Iedereen werd in de speciale shampoo gezet, geen enkel risico werd genomen. Maar wat een lucht...!

Op advies van de winkel ( ze waren erg behulpzaam) hebben manlief en ik alles in het hele huis gewassen en gedaan met dat anti-luizenspul. De leuke plannen die we voor zondag hadden moesten wijken. Ik was blij dat ik die week daarvoor nog een opruimrondje ( zoveel mogelijk ons huis uit), want dat scheelde een hoop gedoe ( het was ook nodig). Zondagmiddag waren we gelukkig klaar met de grote klus. Van dekbedden, dekbedhoezen, de hoezen van het bankstel, kleding, jassen, verkleedkleren, knuffels....tot de gordijnen waar zoonlief zich vaak achter verstopt, alles is gewassen met wasmiddel met het antiluizen-spul erbij in. En hoe blij ben je dan met een droger!

Ook had ik de school middels een e-mail op de hoogte gebracht, net als het vriendje van school waar hij de dag ervoor nog had gespeeld. Maar daar vonden ze niets in het haar van hun zoon. Ik wilde niet dat ons gezin een haard was van een luizenprobleem.

Gisteravond zat ik op de bank en zag dat op de houten servieskast nog de roze cowboyhoed van dochterlief lag. Zoonlief had dezelfde hoed in zwart. Ik bedacht me dat we die nog moesten wassen en toen ik de roze hoed, gemaakt van een soort fluweel/ chenille ( ja wat is het eigenlijk),  in handen had kwamen er een soort haartjes/ dingetjes af. Precies dezelfde als ik in het haar van zoonlief had gevonden....maar dan felroze.

Zoonlief had afgelopen week de zwarte cowboyhoed op gehad vanwege de Kinderboekenweek met het thema "feest!". Dochterlief wilde eerst wel en later niet als cowgirl, maar als vlinder/fee/prinses en zo was de roze hoed op de kast beland.

Het kwartje viel bij mij.

Het nazoeken op internet was een openbaring. Want witte dingetjes zoals neten hebben we niet gezien. En dode neten zijn kennelijk iets groter en heel anders dan die rare kleine dingetjes die wij vonden.

Vandaag op school werd ik na mijn verhaal medelijdend door de docenten aangekeken.
Ik ben vooral heel erg opgelucht en niet boos of zo op de moeder die het aankaartte. Omdat het in het weekend was, had ik ook niet één van de luizenmoeders kunnen vragen mee te kijken. Ik was blind afgegaan op wat er was gezegd en daar heb ik ook weer van geleerd.

Vandaag valt er door de actie van afgelopen weekend ook weinig anders te doen in huis dan nog even de laatste was in de kasten opruimen, waardoor ik nu zeeën van tijd heb om voor het eerst aan de slag te gaan met de haaknaalden en het katoen dat ik vorige week aanschafte.

Elk nadeel heeft een voordeel. Een beetje zuur is soms het wel.