Regenwormen en tenen met rode nagels... en wat ze met elkaar te maken kunnen hebben.

Traditiegetrouw is er in onze omgeving een week voordat de scholen weer beginnen een spelweek. De hele week is er telkens op een andere locatie een spelprogramma. De rode draad van deze week is een piraten- en zeemeerminnenverhaal. Elke dag gaat het verhaal een stukje verder en wordt er een filmpje op internet gezet, zodat je 's avonds een beetje weet wat je morgen gaat doen.

Onze kinderen gaan ook een aantal dagen heen, behalve met het reisje naar Drievliet (vandaag). Dat vinden we niet nodig en bovendien zijn de zwemlessen vandaag weer begonnen en was er dus zwemles. De spelweek zorgt ervoor dat ze zich vermaken, maar ook dat er weer een beetje ritme in de dagen komt. Ook al zijn de tijden echte vakantietijden.

Maandag en dinsdag bracht ik daarom twee laaiend enthousiaste kinderen naar de speldag. Hoewel er steeds buien waren, was het gelukkig goed genoeg om het door te laten gaan.

Maandag was het verzamelpunt bij het bos. Gisteren werd er verzameld op een parkeerterrein, waarnaast een soort skate-veld was. Met allemaal van die ijzeren objecten waar met een skateboard of op skates overheen kan worden gereden en kunsten geoefend kunnen worden. Ik vind dat soort veldjes geen speelterrein voor onze kinderen, maar de meeste ouders lieten hun kinderen tijdens het inschrijven voor de dag op dat veldje spelen en leunden zelf tegen het hekwerk aan.

Er was ook een grote mevrouw, gezien haar leeftijd vast oma, van het formaat Erika Terpstra ( maar niet de uitstraling) die tegen het hekwerk aanleunde en met andere mensen stond te praten. Onze kinderen hingen een beetje om me heen, zochten eikeltjes, blaadjes, takjes en dergelijke. Omdat de opkomst nogal groot was, duurde het even voordat iedereen ingeschreven was en de dag van start kon gaan.

Opeens constateerde ik dat dochterlief niet meer naast me stond, maar gehurkt op één meter naast de eerder genoemde mevrouw was gaan zitten. Het was zo'n grappig gezicht zo'n grote mevrouw en zo'n mini meisje. Ze keek naar de voeten van de mevrouw. De twinkeling in de ogen van onze dochter verraadde dat er iets aan de hand was. Ik keek naar de voluptueuze mevrouw, gekleed in een uitbundige outfit met dito sandalen en knalrode nagellak op haar teennagels. De grote teen van haar ene voet stak uit haar sandalen. Aanvankelijk dacht ik dat dochterlief dus daar naar keek en wilde dochterlief daar weghalen, voordat ze iets daarover zou gaan roepen. Maar ineens zag ik dat ze niet alleen naar de teen keek, maar naar de enorme regenworm die in gestaag tempo op weg was naar de uitstekende teen met roodgelakte nagel.

Ik begreep meteen die gebiologeerde blik van dochterlief en twijfelde één seconde of ik er iets van zou gaan zeggen. Ik riep dochterlief bij haar naam, die meteen met haar wijsvinger voor haar mond "Sssst!!!" siste, maar tegelijkertijd de regenworm in de gaten hield. Alsof de regenworm zou schrikken van mijn geroep en zich zou bedenken. Dan zou alles verpest zijn!

De mevrouw maakte precies op dat moment een beweging en verplaatste haar voeten. De enorme regenworm werd onder de voet met de uitstekende teen geplet. De teleurgestelde blik van dochterlief zal ik nooit vergeten. Ze stond op en liep naar me toe. "Jammer he?" zei ze sipjes. Ik zei dat ik dacht dat die mevrouw wel enorm zou gaan gillen als de worm inderdaad over haar teen heen was gegaan. We giechelden, hielden het verder voor ons en kusten elkaar gedag. De speldag begon.