Het verloop

De dagen kabbelen voort. We houden ons zoveel mogelijk aan de oproep tot sociale isolatie en ook zoveel mogelijk aan onze eigen gebruiken volgens de normale weken. Hoewel ik normaal de kinderen nog wel eens meeneem om boodschappen te doen, laat ik dat nu achterwege. Dinsdag haalde ik (net als de rest van Nederland) in mijn eentje een werkpakket op van de school van mijn dochter (10) voor de 3 weken dat de school dicht zal blijven. Zoon (12) gaat naar de middelbare school en krijgt alles via de gebruikelijke software binnen.

De week voordat de scholen dicht gingen was de computer die we voor een appel en een ei van vrienden konden overnemen klaar! De perfecte timing zo bleek nu, beter had niet gekund. De vrienden vervangen in hun bedrijf de pc's of zoals we gekscherend zeggen "het hele computerpark". Een van hen had eerder een computerhandel en die reviseerde voor ons een van de pc's voor zodat wij er nog plezier van kunnen hebben. Echt een gouden greep en de wens van dochterlief en zoonlief ging in vervulling. Zelf kochten we verder nog nieuw het beeldscherm, toetsenbord en een muis. Beide kids vinden ze het heel anders dan je tablet en/of Chromebook. En voor mij is het ontzettend fijn dat er net als anders niemand op mijn laptop hoeft, zodat ik zelf ook goed kan doorwerken.

Afgelopen week werkten we elke ochtend na een gezamenlijke opstart ieder aan ons eigen werk. Het gaf een mooi moment van rust. De "nieuwe" pc staat op de ruime kamer van zoonlief en daarom maakten de kinderen op die kamer hun huiswerk. In de praktijk betekent dit dat dochterlief met plezier achter de pc zit (Snappet) en zoonlief net als anders op zijn Chromebook werkt. Omdat mijn werkkamer nog lang ( lang, lang, lang) niet klaar is (en de klusjesman nu natuurlijk niet komt om te helpen om bepaalde noodzakelijkheden te doen), had ik zo toch beneden het rijk alleen om me te kunnen concentreren op stukken en berekeningen en voor bijvoorbeeld allerlei vormen van vergaderen/videobellen. Tussendoor beantwoord ik de vragen van de kinderen. In het begin merkte ik dat iedereen het een grappig item vond om te videobellen en het verbaasde me niet hoe snel ook dit gewoon en natuurlijk aanvoelt. Gewenning is een mooi iets.

Rond 10.15 en 14.30 uur drinken we in de woonkamer (of lekker buiten in de zon) koffie en thee, waarna we weer verder gaan. In de middag werk ik door en hebben de kinderen de vrijheid (mits het werk gedaan is) om te doen en laten wat ze willen. De Donald Duck wordt stukgelezen, de nieuwe spellen ( Ticket to ride, Rush hour) die zoonlief voor zijn verjaardag heeft gekregen worden uitgebreid uitgetest, maar ook de spelcomputer is vermaak. En met dit lekkere weer voel ik me een extra gezegend mens met een huis en een ruime tuin zodat er ook buiten gespeeld kan worden. Ik laat ze niet in de speeltuin spelen, omdat er anders nog steeds (hand)contact is, wat nu juist zo wordt afgeraden.

En waar zouden we zijn zonder WhatsApp. Vanuit mijn sociale kring maar vooral ook vanuit mijn team komen de hele dag gekke plaatjes over wc-rollen, filmpjes van mensen die gek worden van quarantaine en andere gekkigheid mijn huis binnen. Quizen om films of songs te raden uit een lijst met rijtjes emoticons. Maar ook mooie plaatjes van dingen waar men dankbaar voor is bereiken mij vanuit WhatsApp. Het leidt mooi af en zorgt dat het niet te stil wordt voor mij. Het zorgt voor een vorm van verbinding.

Naast mijn gewone werkmail stromen dagelijks ook de diverse nieuwsbrieven mijn mailbox binnen. Sommige bestaan uit zulke lappen tekst dat er bijna geen doorkomen aan is en de essentie van het verhaal wat te zoeken is. Als je wilt kan dat lezen een taak op zich zijn :). Toch zijn ze ook bemoedigend. Van het werk ontvang ik ze van diverse lagen in het management, maar ook van de sportschool, van de opvang, van de scholen van de kinderen, van winkelketens waar ik ooit iets heb besteld, gekocht of me in geschreven heb om de nieuwsbrief te ontvangen. Zelfs de dierenarts  waarschuwt maar liefst twee keer dat je bij het uitlaten van de hond afstand moet houden tot mede hondenbezitters en dat je nu alleen op afspraak naar het normale spreekuur mag komen.
De middenstand sluit kennelijk steeds meer de deuren en laat dit ook via mail weten. Ook grotere winkelketens als H&M, Ziengs, IKEA volgen.

In de avond maak ik samen met de kinderen de dagelijkse grote wandeling met de hond. We lopen dan het rondje zo dat we langs mijn vaders appartement komen. Die komt dan samen met zijn vriendin naar buiten en zo hebben we onze eigen balkonscène. Ik hoop dat iedereen voldoende de sociale isolatie in acht neemt en een totale Lock down niet nodig hoeft te zijn. Zou jammer zijn als ook dit niet meer zou kunnen.

Ondertussen gaat alles ook door en is toch gewoon de lente begonnen. De tulpen staan mooi te zijn in de tuin en de vogels vliegen af en aan. Pimpelmeesjes, mussen en vinkjes. We boffen met het weer, als het donker weer zou zijn, zou dat zo zijn weerslag hebben op het gemoed van mensen. Nu is dat toch anders. Dagelijks heb ik de was in de ochtend gewassen en buiten opgehangen om te drogen in plaats van dat ik aan het begin van de avond ( na mijn werk) de machine liet draaien en de was op zolder te drogen hing. Ik heb in de avonden dus meer rust en de was ruikt zo lekker.

Ik ben van de dynamiek en geniet  als deelnemer en als toeschouwer) van het doorgronden van de dynamiek in (deel)groepen en mis daarom ook mijn werk en het sociale contact. Omdat er nu meer rust heerst in mijn huishouden (geen files, geen verplichtingen, geen gezeul, geen waslijst aan dingen die nog moeten) had ik zowaar in de avond ook tijd om tv te kijken en werd geraakt door Krabbé die als geen ander de dynamiek uit de tijd van Chagall over kan brengen en je meeneemt naar het elan van vervlogen tijden.

Vandaag maken dochterlief en ik mondkapjes/maskers naar het voorbeeld van Mous in Zeeland die patronen en een handleiding heeft vrijgegeven. Zij heeft een aanpassing gedaan op het model van Bernina (zie het blog van het naaimachine merk). We hebben het laken dat nog in de verpakking in mijn kast lag alvast in het juiste formaat handzame lapjes genipt en de patroondelen opgespeld. Of het zin heeft? Ik weet het niet. Mijn vader is er in elk geval blij mee als we ze straks in zijn brievenbus gaan doen bij de laatste ronde van de dag met het uitlaten van de hond.