Op de koffie komen

Vorig jaar tijdens het Pinksterweekend werd ik geconfronteerd met mijn sluimerende koffieverslaving. Ik wist natuurlijk heus wel dat ik die had, maar verbeeldde me nog dat ik ook heus nog wel zonder kon. In dat Pinksterweekend ging ik samen met mijn broer en zijn gezin naar een camping in de omgeving van het Overijsselse Hardenberg. Ik ben geen echte Kampeerder zoals wij dat vroeger van huis uit waren, maar samen met mijn broer op de camping staan leek ons zo leuk voor de kinderen. En dat was het ook. Het was eens schot in de roos. En ik bofte enorm met mijn broer, want hij had voor ons een tent en toen de kids en ik aankwamen hadden ze ( in de verzengende hitte!) de tent al voor ons opgezet. We hadden heerlijke dagen samen, mede door het goede weer.

In de ochtenden werd er gezamenlijk ontbeten en bleek de koffie cafeïnevrij te zijn. Ik werd gewoon niet wakker, voelde me zwaar in mijn hoofd en wist eerst niet goed waar het aan lag. Ik had genoeg water gedronken. Het waren toch echt de afkickverschijnselen van de koffie. Dat "loste ik op" door een oploskoffie met cafeïne te drinken. Toen was het nare gevoel weg. Maar dat heeft me uiteraard wel aan het denken gezet.

Na dat weekend kwam ik op kantoor en realiseerde ik me dat ik meer koffie dronk dan ik me realiseerde. Thuis geniet ik van mijn koffie, maar op kantoor eigenlijk niet. Waarom zou ik het dan drinken? Het is dan gewoontekoffie, maar het voegt niets toe. Ik ging over op meer thee en realiseerde me ook waarom ik de koffie dronk, ik vind de thee niet lekker. De kopjes zijn te klein voor de hoeveelheid thee in het zakje en het water komt niet warm genoeg uit het apparaat. Mijn eigen theebeker meenemen is niet volgens de afspraken en bovendien kan ik die niet meenemen naar elke afspraak die ik heb. Sinds die tijd ben ik over op heet water naast mijn koffie in de ochtend. Thuis geniet ik wel van allerlei heerlijke theesoorten, als dan niet met verse ingrediënten (heksenthee noemen we dat).

Ik ben inmiddels af van de gewoontekoffie. Als ik nu koffie aangeboden krijg en ik realiseer me dat ik daar best trek in heb, kijk ik eerst naar het apparaat. Is het koffie die ik echt lekker vind? Of is het gewoontekoffie? Heb ik het er voor over en hoe laat is het? Die laatste vraag is ook niet geheel onbelangrijk ;). Bijna altijd vraag ik om heet water en dat bevalt prima. In het begin kijken mensen wat vreemd, maar eenmaal gewend wordt het verzoek zonder opmerking geaccepteerd.

Thuis heb ik inmiddels twee soorten koffie. Met en zonder cafeïne. Dat is niet alleen voor mijzelf, maar ook voor bezoek dat doordat ze keuze hebben steeds vaker voor cafeïnevrij kiest. Ik heb niet het idee dat het komt omdat ze denken dat ik cafeïnevrij drink, het is voor mij geen extra moeite. Het komt ook voor dat ik thee drink en het bezoek cafeïnevrije koffie.

Ik vind het altijd interessant hoe gewoontes er in kunnen sluipen, maar ook hoe je ze weer kunt veranderen.