One's trash is another's treasure

Foto van www.bol.com

De kinderen moeten wel even wennen aan het niet naar school gaan. Temeer omdat veel van de kinderen uit hun klas allemaal uitgebreide vakantieplannen hadden. Het schijnt dat steeds meer mensen in de voorjaarsvakantie ver weg gaan ( met vliegtuig enzo) omdat de tarieven dan veel gunstiger zijn en het weer dan ook vaak al erg lekker is. Soms is het weer zelfs beter te verdragen dan in juli en augustus. Ook toen ik gisteren naar het gemeentehuis ging voor de verlenging van mijn rijbewijs hoorde ik ook zoiets.

Omdat manlief gewoon moet werken, onderneem ik zelf veel met de kinderen. Geen über-spannende dingen.Vanochtend stouwde ik mijn piepkleine auto vol met spullen voor de kringloop. Daar had ik afgesproken met vriendinnetje die ook zo'n beetje elke week spullen wegbrengt.
Toen de kids en ik aankwamen, was er niemand bij het afgiftepunt en zetten de kinderen en ik de dozen enz. neer. We gingen naar binnen om te melden dat we er wat neergezet hadden. Al gauw gingen enkele dames naar het afgiftepunt en werden onze spulletjes bewonderd. Niet snel daarna kwam vriendinnetje met kids ook binnen, zij had dus ook net wat weggebracht en moest nog even op zoek naar een paar borden en mokken. De kinderen keken nog even rond en ontdekten de spullen die we vorige week weggebracht hadden. Er was iemand erg geïnteresseerd in een aantal van onze spullen en dat is op de een of andere manier toch wel grappig om te zien.
Dochterlief vond tussen het huisraad een brooddoos die ze herkende. Niet dat we die daar hadden weggebracht, maar ze herkende 'm van dat leuke winkeltje in het centrum dat 'm ook verkoopt. We waren er een keer gaan kijken toen zij een vrije dag van school had en zoonlief niet, omdat hij een citotoets moest doen. Ze was toen helemaal weg van de oranje broodtrommel in de vorm van een boterham, maar ik schrok toen nogal van de prijs.  Rond de 16 euro  (!) voor een plasticbakje vond ik belachelijk. De bruine smekende kijkertjes van dochterlief haalden me ook niet over en ik besloot in de gaten te houden of de doos later nog eens in de aanbieding zou zijn ofzo. Op internet werd de brooddoos niet goedkoper aangeboden en al helemaal niet met verzendkosten erbij. Ze heeft het er nog een paar keer over gehad, wat toch wel het teken is dat het iets is dat ze echt, echt, echt heel erg leuk vindt. Nu het ding zo-goed-als-nieuw werd aangeboden bij de kringloop voor 1 euro zwichtte ik toch. Al helpt het natuurlijk niet om iets mee te nemen, terwijl je juist je spullen weg komt brengen.
Toen we afgerekend hadden gingen we richting vriendinnetje om daar wat te drinken. De kinderen speelden gezellig met elkaar en de tijd vloog voorbij. Zal wel heel raar zijn straks als ze hier niet meer in de buurt wonen, maar hun dromen waarmaken en gaan emigreren naar Scandinavië.
Tegen lunchtijd gingen we terug naar huis. Na de lunch gingen we een vriendinnetje uit de klas van dochterlief ophalen om naar een indoor speelparadijs te gaan. Daar vermaakten de kinderen zich uitstekend ( kwamen de halve klas nog tegen) terwijl ik rustig aan een tafeltje tijdschriften las en van een kop koffie genoot. De tijdschriften waren door andere bezoekers achtergelaten en worden door de mensen van het speelparadijs op een leestafel gelegd. Na een tijdje ruilde ik van tijdschriften met een andere moeder. Ook een vorm van kringlopen, toch? :-)
Na een paar uur was het tijd om het vriendinnetje weer thuis te brengen en samen te bedenken wat we zouden gaan eten. We sloten de leuke dag thuis af met een culinair dieptepunt: friet uit eigen frituur. De kinderen hadden in het speelparadijs diverse gezinnen gezien die uitgebreid aan het snacken waren geslagen en dus was die friet een pleister op de wond.
Zoonlief verzuchtte voor het naar bed gaan dat het toch wel heel leuk was om met vakantie thuis te zijn. Eind goed, al goed.